Love Me Like You Do

Chapter twenty seven

#LMLYD by WantedGirlWriter

Questions

Pagdating nang Sunday we go on a date. We went to church and eat after that. That afternoon nagdadalawang isip pa sya kung aalis ba sya but at the end he just stay at home and we just cuddle until I fell asleep. Napaka peaceful ng pakiramdam ko sa mga bisig nya. Napapangiti na lang ako tuwing naiisip na nasa ganoon lang kaming posisyon. Dinadama ang bawat sandali. Walang pakialam sa lumilipas na oras. Pinapakinggan any bawat pintig ng puso at ang aming paghinga ay tila ba iisa.

Noon akala ko talaga sobra sobra na ang pagmamahal ko noon sa mga exes ko at pakiramdam ko rin napaka saya ko na sa piling nila. Yes,naging masaya ako syempre but this? Being with Max? I can't explain how blissful I am feeling right now. As if it was eternal. It is beyond compare. Iba sa sayang naramdaman ko noon. Iba rin sa sayang nararamdaman ko pagkasama ko ang pamilya ko o sa mga bagay na nakamit ko. It is as if something completed my puzzled life. And I am really happy that he made me feel that way. And I hope he felt the same way too.

Monday and we're back to work. Tulad nung mga nakaraang araw Max never failed to make time just to remind he loves me at ganoon din ako. Alan kong busy rin say at ganoon din ako. Nakarating na ako sa basement ng hospital at nang nakapasok na ako sa elevator at biglang may humabol para makapasok dito. It's Ryan and behind him is... Michelle. The girl he introduced to me I just don't remember when. They smiled at me and I did the same too. Nagbatian kami ng magandang umaga. Nasa unahan silang dalawa at hindi sila nakapantay sakin. Noong una ay hindi sila naguusap ngunit kalaunan at napahanga ako kung gaano sya ka edukada kung magsalita. Very very feminine maging sa pananamit at napaka supistikada marahil napaka seryoso rin nito.

Maganda sya at payat at mas lalo pang tumangkad dahil sa suot nyang four inch stilleto. I wonder kung gaano ba kataas ang pinagaralan nya. Double degree holder ba sya? Kaya siguro tumigil narin sa pangungulit sa akin si Ryan dahil meron syang bagong sinusuyo. Good for him. Pero nung nasa floor na nila sila at papalabas ay pasimple kong nasilayan ang pagsulyap nya sa akin. Now what? Ayaw ko namang isiping pinagseselos nya ako kaya ngumiti ako ng walang halong kaplastikan.Nag goodbye sila at ganoon din ako.

As I remember she's a pediatrician. Hindi ko naiwasang isaisahin any magaganda nyang katangian. She's really a good catch but I felt something strange in her personality. I just shook the thought at lumabas na rin ng elevator at pumasok sa room namin. Naabutan ko na doon si Ange.

"Good morning doc!"

"Morning Ange!"

Natahimik kami pareho. May inaayos syang mga equipments habang ako naman ay nagbabasa ng iilang info about sa mga patients ko. Kalaunan ay may dumating rin na naka schedule samin. While doing the session ay panay ang kwento nito kung paano nya kami namiss pati na any pagaalaga namin sa balat nya. Karamihan kasi ng patients namin at talagang matagal na sakin kumukunsulta at talagang kilala na namin at naging close narin.

"Alam mo ba?" Ange snap habang abala akong mula sa pagreview ng mga different skin diseases na related dun sa isa naming patient.

"Hm?" I flip for another page at Hindi naka tingin saknyang sumagot.

"Si Ryan.." I didn't bother to look again.

"What about him?"

"Hindi kaya pinapagselos ka lang nun?" This time I stop what I'm doing.

"Why would he do that?"

"Malay mo, may feelings parin sayo.. Pero in fairness dun sa girl halatang may ibubuga.." Hindi ko naman maiwasang ma-insecure sa sinabi ni Ange. Alam kong si Michelle ang tinutukoy nya. Kahit tuloy hindi dapat diko maiwasang ikumpara ang sarili ko.