Με λένε Αριάνα (Άρια) Τζόνσον. Είμαι χορεύτρια μοντέρνου χορού και πήγα στο πανεπιστήμιο του Λός Άντζελες να σπουδάσω χορό. Ήθελα να μείνω σε ενα διαμέρισμα όταν βρήκα μια αγγελία. Κάποιος αναζητούσε εναν συγκάτοικο. Ωραία ευκαιρία. Φθηνό νοίκι και...
"Έτοιμη;" με ρώτησε ο Ντίλαν. Ετοιμαζομασταν για να πάμε για δείπνο με την οικογένεια του. Ήρθαν απο την Πενσιλβάνια μονο και μόνο για να δούνε τον Ντίλαν για τα εικοστα γενέθλια του.
Αφότου δεχτηκα να πάρω την θέση της Έμμας στο σόλο έχω αγχωθει πολύ. Ειναι το ντουέτο, είναι και το σόλο. Το σόλο μπορεί να είναι στο τέλος της χρονιας αλλά θέλω να το τελειοποίησω. Να βάλω μια δικιά μου πινελιά.
Κοιταχτηκα στον καθρέφτη και είδα την αντανάκλαση μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Είσαι πανέμορφη" είπε ο Ντίλαν και με αγκάλιασε.
"Κι εσύ ακόμα πιο κούκλος. Χρόνια πολλά. Το δώρο θα σου το δώσω το βραδυ" του είπα και τον φιλησα στο μάγουλο. Φορούσε ενα μαυρο πουκάμισο και παντελόνι. Το ορκίζομαι τα παντα του πάνε.
"Οοο έκπληξη!" είπε ενθουσιασμένος. Του εκλεισα το μάτι.
Αρχισε να πειράζει τον γιακά του.
"Γιατί είσαι αγχωμενος;" τον Ρώτησα γιατί κάθε φορά που κανει απότομες κινήσεις είναι αγχωμενος.
"Ο-Οχι. Πάμε." είπε και πήρε τα κλειδιά της μηχανής του.
♥
Φτάσαμε εξω απο ενα πολύ καλο εστιατοριο που φαινόταν πολύ ακριβό.
"Εδώ είναι;" τον ρωτησα διστακτικά.
"Ναι.... Ο μπαμπάς μου θέλει να ξοδεύει για να εντυπωσιάζει" είπε και με συνόδευσε μέσα στο εστιατόριο.
Ο πατέρας του Ντίλαν ειναι πλούσιος;!
Μας υποδεκτηκτε ένας σερβιτόρος με κουστούμι και μας συνόδευσε στο τραπέζι.
"Απο εδώ κύριε Έβανς" είπε και μας έδειξε τον δρόμο.
"Κύριε Έβανς!" του είπα ψυθιριστα αλλά δεν ανταποκρίθηκε.
Φτάσαμε σε ενα τραπέζι που καθόταν ένας κύριος σε μεγάλη ηλικία -μάλλον ο πατέρας του Ντίλαν- ενα μικρο αγοράκι -ο Ντάνι και ένας τύπος στα είκοσι περιπου. Όλοι μοιαζαν στον Ντίλαν. Οι ομοιότητα ηταν τρομακτική.
