Μια συγκατοίκηση άνω-κάτω

"Εμ το ξέρεις ότι κοιτάς;"

Ξύπνησα κι αμέσως με πλημμύρισαν αναμνήσεις απο το τι έγινε χθες το βράδυ.

Τα χείλια του Ντίλαν να με φιλάνε κι εγώ να ανταποκρινομαι. Να μου αρέσει κι όλας και να μην σταματάω.

Φταίει το οτι ειμασταν και οι δυο μεθυσμένοι και δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε τον εαυτό μας.

Ποτε δεν θα μπορούσα να αποκτησω αισθήματα για κάποιον σαν τον Ντίλαν που αλλάζει τα κορίτσια σαν πουκάμισα.

Εκεί που κάθομαι στον καναπέ και σκέφτομαι έρχεται ο Ντίλαν και με ρωτάει.

"Χθες ήσουν μεθυσμένη;"

Με έπιασε απροετοίμαστη.

Αν έλεγα ναι , θα το αφηναμε και θα το ξεχνούσαμε--

Για μισο, αυτό δεν θες;

Αν του πω όχι τοτε θα υπάρξει αμηχανία.

"Είχα πιει λίγο" δεν εδωσα συγκεκριμένη απάντηση.

Κούνησε το κεφάλι του και πήγε στη κουζίνα.

Τοτε παρατήρησα καλυτερα τα χαρακτηριστικά του.

Καλογυμνασμένο σώμα, τα μαλλια του έδειχναν απίστευτα σέξι, τα ματια του έδειχναν αφηρημένα λες και είχαν χαθεί σε σκέψεις. Κι αυτό το καλοσχηματισμένο σαγόνι. Αχχχ...

"Εμ το ξέρεις οτι κοιτάς;" με ρώτησε χαμογελώντας στραβά.

Εγω αμέσως γυρισα το κεφάλι μου και κοίταξα προς την αλλη μεριά.

Τον ένιωθα να με κοιτάει και τοτε ήταν η τέλεια ευκαιρία.

"Εμ το ξέρεις οτι κοιτάς;" του είπα και τώρα εγώ χαμογελασα στραβά.

Γύρισε απότομα προς την αλλη μεριά αλλά κατάφερα να δω πως τα μάγουλα του αρχισαν να κοκκινιζουν.

Δεν είσαι και τόσο σκληρός τώρα ε;

Σήμερα ηταν Σάββατο οποτε δεν είχα κάτι να κανω κι έτσι πήρα την Έμμα τηλέφωνο.

"Ελα κορίτσι!" είπε. Ακόμη δεν ξέρει τι έγινε και ουτε θα της το πω. Θα αρχίσει να με πρίζει.

"Θες να βγούμε σήμερα;" ναι θα ξαναβγαιναμε και παλι. Γιατί όχι; είμαστε νέες και θα το γλενταμε.

"Ουυυ μαρεσεις! 9 το βράδυ στο Blacklight;"

"Αν ήξερα που ήταν"

Μου έδωσε τις οδηγίες κι μιλήσαμε για μισή ωρα.

Αφού τι έκλεισα γύρισα προς τον Ντίλαν.