Μια συγκατοίκηση άνω-κάτω

Πίσω στην Καλιφόρνια

Μόλις πατησα το ποδι νου στο αεροδρόμιο της Καλιφόρνιας, αμέσως μου ήρθαν όλες οι υποχρεώσεις του κολεγίου στο κεφάλι μου. Τελείωσαν οι μέρα τις δόξας, παλι πίσω στην δουλεια.

Εγω κι ο Νόλαν, χαρηκαμε παρα πολύ για την πρώτη θέση, και η κ.Λίζα βεβαια. Δεν σταμάτησε να μας αγκαλιάζει και να μας λέει συγχαρητήρια.

Ενιωσα το κινητό μου να δονειτε και είδα ότο έχω μυνήματα απο την Έμμα. Τα άνοιξα και είδα οτι μου είχε στείλει μια φωτογραφία με εμένα και τον Νόλαν να φιλιομαστε στην απονομή. Τα μυνήματα της ηταν τα εξης:

Τι κάνεις;
Ει όλοι είδαν την φωτο και ειδικα ο Ντίλαν.
Ελπίζω να μου εξηγήσεις ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Συγχαρητήρια πάντως. Αυτή είναι η κολλητή μου:)

εκεί που περπατουσα σταματάω και δειχνω την φωτογραφία στον Νόλαν.

"Ω ρε γαμωτο" την βλέπει και ξύνει το κεφάλι του.

"Ω ρε γαμωτο!" γκρινιάζω και αμέσως ελέγχω να δω αν μου έστειλε μύνημα ο Ντίλαν.

Βλέπω και δεν έχω κανένα μύνημα. Τέλεια, τώρα θα πρεπει να του εξηγήσω και θα είναι και θυμωμένος.

"Πω ρε γαμωτο, πρεπει να μιλήσω στην Νόελ και να της εξηγήσω!" λέει καθώς περπατάμε στην εξοδο του αεροδρομίου.

"Καλη τύχη" του λέω καθώς κάνω σήμα για να έρθει ενα ταξί.

"Εσύ θα την χρειαστείς περισσότερο" μου λέει καθώς μπαίνει σε ενα άλλο ταξί. Κλείνει την πόρτα και με χαιρετάει.

Τον χαιρεταω κι εγώ και μπαίνω στο ταξί μου αφού έχω βάλει την βαλίτσα μου στο πορτ παγκαζ. Λέω στον ταξιτζή την διεύθυνση μου και ξεκινάει να οδηγάει.

Ωχ, ποσο θυμωμένος να είναι ο Ντίλαν άραγε; λοιπόν, πρεπει να μπω κατευθείαν ατο ψητο. Να του εξηγήσω τι έγινε και οτι όλο αυτό είναι μια παρεξήγηση. Πως παρασυρθηκαμε κι εμεις; ελεος.

Ανοίγω την τσάντα μου να δω το κινητό μου και βλέπω την κούκλα Ομπάμα, με το μεγαλο κουνιστο κεφάλι που πήρα στον Ντίλαν για ενθύμιο. Γελαω. Ποσο με είχε πριξει να βρω και να του πάρω κάτι τέτοιο.