Μια συγκατοίκηση άνω-κάτω

Μια κανονική μέρα

Πέρασαν δυο εβδομαδες απο τοτε που αρχισε το μαθημα και μπορω να πω πως έχω προσαρμοστει μια χαρά.

Τώρα είναι παρασκευή και κάθομαι στον καναπέ βλέποντας Friends.

"Τι βλέπεις;" πετάγεται απο το πουθενά ο Ντίλαν.

"Δεν βλέπεις;" του είπα και του εδειξα την τηλεοραση.

"Δεν θα βγεις σήμερα;" με ρώτησε βάζοντας ενα δερμάτινο μπουφάν. Μάλλον κάπου πήγαινε.

"Που να πάω;"

"Σε κανενα κλαμπ ίσως;" ειρωνεύτηκε.

"Αχ αστείο. Κοιτα να μην φέρεις καμια τσουλα όσο είμαι εδώ" του είπα.

"Μην ανυσυχεις. Θα πάω σπίτι της." είπε καθώς έβαζε άρωμα.

"Σοβαρά χρησιμοποιείς τόσο πολύ τα κορίτσια για προσωπικές σου ευχαριστήσεις; δεν ντρεπεσαι;" του είπα εξω απο τα δόντια.

"Κοιτά δεν έχω χρονο να συζητησω φεύγω" είπε και έκλεισε δυνατά την πόρτα καθώς έφευγε.

"Μαλακα!" φώναξα αλλά δεν νομιζω να άκουσε.

Βαρέθηκα μονη και κάλεσα την Έμμα να ερθει να μου κανει παρέα. Δέχθηκε και μάλιστα ήταν πολύ ευχαριστημένη.

Μετα απο λίγο ακούστηκε το κουδούνι. Της άνοιξα και έριξε μια ματια στο διαμέρισμα.

"Γεια σου και σε σένα!" ειρωνευτηκα.

"Καλά τέλειο διαμέρισμα!"

"Το ξέρω!" περηφανεύτηκα.

"Ο Ντίλαν;"

"Σε κλαμπ απο οτι κατάλαβα. Μην χαρείς το βράδυ μάλλον δεν θα ερθει." της είπα.

"Που σου ρε! Δεν πειράζει θα κατσουμε και θα μιλάμε!"

"Τέλεια!" εκανα πως ενθουσιαστικα.

Καθησαμε στον καναπέ και της είπα για τον Μπραντ και για την ζωή μου στο Οχάιο. Δεν της τα είπα όλα, μονο τα σημαντικά.

"Με ποιον ηταν το πρωτο σου ντουέτο και ποτε;" με ρώτησε.

"Όταν ήμουν 13 με εναν Στιβ και το τραγουδι ηταν το All Of Me. Εσύ;"

"Με εναν Ρόμπερτ όταν ήμουν 12 και δεν θυμαμαι το τραγουδι!"

"Θες αυριο να βγουμε;" πρότεινα.

"Ουυυ ναιι! Θα σε πάω σε ενα κλαμπ και θα περάσουμε τέλεια!" ενθουσιαστικε.

"Χαχ το ξερω--" μας διέκοψε ο Ντίλαν καθώς έμπαινε φουριοζος μέσα στο σπίτι.