Μια συγκατοίκηση άνω-κάτω

"Επιπλέον θα δείχνεις σούπερ καυτός σε κουστούμι!"

"Πρέπει να ελέγξουμε το ταχυδρομείο" είπα στον Ντίλαν.

Απο τοτε που μετακομισα εδώ δεν το έχω δει. Ίσως η μαμά μου ή και ο μπαμπάς μου θα μου έχουν στείλει κάτι.

"Θες να πάω να δω αν έχουν ερθει γράμματα;" με ρώτησε.

"Αν μπορείς!"

"Έχεις δίκιο πρέπει κι εγώ να ελεγξω. Σε δέκα λεπτά ειμαι πίσω" με φίλησε κι έφυγε.

Σε δυο μέρες ηταν ο διαγωνισμός ντουέτου και τώρα τα ζευγάρια πρεπει να ετοιμάζονται γιατί αύριο όλοι οι διαγωνιζόμενοι θα πάνε στην Ουάσινγκτον για τον διαγωνισμό. Έχω είχα ιδη ετοιμάσει τις βαλίτσες το ίδιο και ο Νόλαν.

Η Έμμα φοράει γύψο, όχι οτι έχει σπάσει το ποδι της , αλλά για να αποφύγει να τραυματιστεί εκεί ξανά.

Ακούγεται τι soundtrack του The Walking Dead απο το κινητό μου και αμέσως καταλαβαίνω πως είναι ο Νόλαν. Του αρέσει πολύ η σειρα το 'The Walking Dead'. Μέχρι κι εγώ εχω αρχίσει να την βλέπω.

"Αριάνα ετοιμαστηκες;" είπε με τη προφορά του που σιγά σιγά χανόταν.

"Ναι , έφτιαξα την βαλίτσα και την στολή. Εσύ;'"

"Κι εγώ, απλώς πήρα να σιγουρευτω"

"Τι καλός φίλος!" είπα ειρωνικά.

"Σκασε!" μου είπε.

"Και τον κωλο σου πιασε!" είπα και γέλασα με αυτο που είπα.

"Και να με θυμασαι!" μου είπε κι αυτός.

"Κι οπου και να είσαι!" είπα κι εγώ γρήγορα.

"Κι όταν κοιμάσαι!" ειπε ξανά.

"Κι όταν....... Κι οπου--"

"Αχα σε κέρδισα!" περηφανεύτηκε.

"Βουλωσε το!" παραπονεθηκα.

Τον άκουγα να γελάει. "Τα λέμε αύριο Νόλαν!" είπα και του το έκλεισα. Παντα έκανε σαν τον ηλίθιο αλλά πάντα γελαω μαζί του.

"Αριάνα ήρθα" είπε ο Ντίλαν.

Εμφανίστηκε ο Ντίλαν με δυο μεγάλες σακούλες , μάλλον γραμματα κι κάτι ρούχα που πήρα online.

"Πόπο είναι πολλά!" είπα κοιτώντας τα.

"Λοιπον , πάμε" είπε και μου έδωσε μια σακούλα.

Άνοιξα πρωτα τα ρούχα και τα έβαλα στην ακτή να τα δοκιμασω αργότερα.

Μετα είδα μια σακούλα που είχε μια κορνιζα σε σχημα καρδιάς. Ηταν μια φωτογραφία εμένα και τον Μπράιαν στην αποφοίτησή μας.