Μια συγκατοίκηση άνω-κάτω

It's showtime!

"Επιτέλους φτάσαμε στην Ουάσινγκτον!" ειπε ο Νόλαν καθώς μπαιναμε στο ξενοδοχειο με την κ.Σάιμοντς.

"Λοιπον παιδιά, αύριο είναι ο διαγωνισμός, θα σας δώσω τα δωμάτια σας -θα είστε σε ξεχωριστά δωματια- , το πρόγραμμα και τι ωρα θα συναντήσουμε. Να είστε ακριβως στην ωρα σας παρακαλω" είπε και μας έδωσε κάτι χαρτιά που μάλλον ηταν το πρόγραμμα. Πήγε να κανει Τσεκ ιν κι εμείς είδαμε το πρόγραμμα.

"8:30-Συνάντηση στο λόμπι του ξενοδοχείου αφού έχουμε φαει πρωινό.

9:00 άφιξη στο στάδιο

9:10-10:30 ελευθερη ώρα

11:00 κοστουμια-μεικ απ.

12:00 η πρόβα ολων των ζευγαριων στην σκηνή

13:00 αρχίζει το πρωτο ζευγαρι.

13:10 αρχιζετε ζεσταμα

14:30 είναι η σειρά σας. Είστε το νούμερο 18.

16:00 απονομή βραβείων

Ελευθερη ωρα.

Επόμενη μέρα.

8:00 πρωινό.

10:00 συνάντηση στο λόμπι του ξενοδοχείου.

12:00 πτήση για Καλιφόρνια." είπα το πρόγραμμα φωναχτά.

"Κουρασμενοι θα είμαστε μετα τον διαγωνισμό, θα έρθω να κοιμηθώ μετα." είπε ο Νόλαν.

"Εσύ μια ζωή κοιμασε, κοιμισμενε" είπα και τον έσπρωξα.

"Ορίστε τα δωμάτια σας. Αριάνα είσαι στο 129 και Νόλαν στο 135. Εγω είμαι στο 130, αν θέλετε κάτι χτύπησε μου την πόρτα." είπε και μας έδωσε τα κλειδιά.

"Ευχαριστουμε κ.Σάιμοντς." είπε ο Νόλαν.

"Φωναζετε με Λίζα. Έχουμε εξοικηωθει αρκετά. Είστε απο τους καλύτερους μου μαθητές." είπε και έφυγε.

"Το πιο άκυρο που έχω ακούσει στην ζωή μου." είπα καθώς μπαιναμε στο ανσανσερ.

"Θα συμφωνησω με αυτό" είπε και πάτησε το κουμπί για τον πρώτο όροφο.

♥

Αφού τακτοποιηηθηκαμε στα δωμάτια μας είχε παει 9 το βράδυ και ένιωθα πολύ κουρασμένη. Είχα πάρει τον Ντίλαν τηλέφωνο για να του πω οτι εφτασα και μιλούσαμε σχεδόν μια ωρα.

Πεφτω στο κρεβάτι μου για να κοιμηθώ όταν χτυπάει το τηλέφωνο του δωματίου.

Το σηκωνω με το ζόρι "Ναι;"

"Κοιμάσαι ρε;" αμέσως αναγνώρισα την φωνή του Νόλαν.

"Τι θες , νυσταζω άφησε με."