Μια συγκατοίκηση άνω-κάτω

Αισθήματα

Τεσσερις ώρες απο τοτε που έφυγε ο Ντίλαν. Δεν έχω πάψει να ανησυχώ μήπως έχει πάθει κάτι.

Πήρα την Έμμα τηλέφωνο και της τα είπα ολα.

"Τι να κάνω τώρα!" είπα αγανακτησμενη.

"Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πραγματα. Σου αρέσει;"

Η αλήθεια είναι πως το σκέφτηκα πολύ αυτο το θέμα. Είναι διαφορετικός απο όλα τα αγόρια που ήμουν μαζί. Έχει κάτι το ιδιαίτερο στην προσωπικότητα του, κάτι που με ιντριγκαρει και θέλω να το μάθω. Ναι , μπορείς να πεις οτι τρέφω καποια αισθήματα γι αυτον. Με πλήγωσε που τον εκανα να πληγωθεί τόσο πολύ. Δεν βγάζει τα αισθήματα του στην φόρα για να μην πληγωθεί αλλά εγώ τον πλήγωσα.

"Ν-Ναι....." απαντησα αφού τελείωσα τον εσωτερικό μου μονόλογο.

"Ωραία. Τι θα κανεις όταν γυρίσει;" με ξαναρωτησε.

"Θα μιλήσουμε, έτσι πρεπει."

"Τηλέφωνο τον πήρες;"

"Εσύ τι λες; τον πήρα 17 φορες και του έστειλα ποσά μυνήματα αλλά δεν τα απάντησε. Ανησυχώ ρε Έμμα μήπως έχει πάθει κατι! Ποιος ξέρει πως έβγαλε τον θυμό του!" είπα και αρχισα να αισθάνομαι ένοχη για το τι μπορεί να προκαλεσα στον Ντίλαν.

"Λοιπον ηρέμησε. Μια χαρά θα ειναι ο Ντίλαν. Αποκλείεται να έχει πάθει κάτι σοβαρό. Απλως μπορεί να μην θέλει να σε αντικρίσει ακόμα." εξήγησε.

"Ναι αλλά έχει παει 1 το βράδυ! Μπορεί να--"

"Άκου" με διέκοψε " μια χαρά θα είναι. Θα ερθει σε λίγο θα δεις."

Πήρα μια βαθιά ανάσα. "Πως παει το σόλο;" είπα για να αλλάξω θέμα. Ήθελα να ξεχαστω λιγο.

"Χάλια. Θέλω βοήθεια. Οποτε μπορείς να με βοηθήσεις ε;"

"Φυσικά! Πως πάει με τον Ίθαν;"
Είπα και την φανταστικα να κοκκινίζει μονο και μονο με το ακουσμα του ο ονόματος του.

"Μ-Μια χαρά" είπε ντροπαλά.

"Κάνατε φαση ε;" είπα έτσι τυχαία για να την πειραξω .

"Πως το ξερες!" φώναξε μέσα απο το κινητό.

"Δεν το ήξερα τώρα το έμαθα!" γελασα. "Η Έμμα έχει αγόρι, η Έμμα έχει αγόρι" είπα τραγουδιστά.

"Σκασε! Δεν τα έχουμε!" διαμαρτυρηθηκε.

"Ακόμα!" προσθεσα.

"Πφφφ καλά .... Κορίτσι του Ντίλαν!" είπε κι αυτή.

"Ει δεν τα έχουμε!' διαμαρτυρηθηκα αλλά μου άρεσε έτσι όπως ακούστηκε. 'Κορίτσι του Ντίλαν'. Αχχχχχχχ.