Mustangs

hoofdstuk 16

Sunlight

Ik word wakker en kijk meteen naar Happy. Ze slaapt nog. Ik wil vandaag terug naar het strand. Na een tijdje wordt Happy wakker. Goeiemorgen hoe gaat het met je? vraag ik. Ze kijkt me aan met slaperige ogen, goed. zegt ze. Ze legt haar hoofd neer en kijkt voor zich uit. Ik voel dat er iets is. Wat is er? Je doet anders. ?Niks. Ze negeert me. Ik meen het, wat is er? Heb ik iets fout gedaan? Ze kijkt me recht in de ogen en zucht. Het is niks met jou, ik ben gewoon bang. Dat moet toch niet! Alles komt goed! Probeer ik haar gerust te stellen. Alice heeft gisteren met me gepraat, dat weet je. Ik knik. Ze weet niet of alles goed gaat gaan, ik ben bang dat ik dood ga gaan. Ze begint te huilen. Ssst, het komt wel goed, ik beloof het! En wat als het nu niet goed komt? Ons veulen en ik kunnen eraan gaan! Ik probeer haar te kalmeren, maar tevergeefs. Na een tijdje stopt ze met huilen. Ik wrijf mijn hoofd geruststellend tegen haar aan. Als ze gekalmeerd is staan we op en gaan naar het water. Ik hoop zo dat het goed komt! Vandaag blijf ik bij haar, ik ga niet naar het strand. beslis ik.

In de namiddag komt Alice weer naar ons toe. Ik moet weer weg dus ga ik toch maar naar het strand. Ik galoppeer terug naar de plek van gisteren, er is niemand dus ga ik verder. Hoe verder ik loop hoe meer vreemde dingen ik tegen kom. Ik beslis voor alle zekerheid toch maar de duinen in te gaan. Eens aangekomen aan de duinen staat me een verrassing te wachten. Een heel eind achter de duinen steken immens dingen uit de grond. Zo ver het oog rijkt zie ik ze. Voord de grijze dingen wemelt het van de wezens. Ze hebben geen paarden bij zich en ze zijn er in alle soorten. Grote wezens met kleine wezentjes. Als ik naar het strand kijk zie ik ook in de verte wezens. Ze lopen en spelen op het zand en zitten in het water. Ik kan mijn ogen niet geloven. Ik draai meteen om en loop tussen de duinen weg.

Ik ben al een heel eind van de dingen en wezens vandaan als ik een weg vind van verhard zand. Er zijn afdrukken van hoeven en het ruikt er naar paarden en wezens. Ik ga de weg in en de geur begint me te overwelven. In de verte zie ik een laag ding opduiken. In het ding zitten gaten met luiken voor. Door sommige gaten steken hoofden van paarden. Ik zie ze mijn kant opkijken. Er zijn een helleboel grasplaatsen maar ze zijn allemaal omringd met hout. Er zijn ook plaatsen met zand en omringt met hout. In één van die dingen zie ik de 2 paarden van gisteren lopen met de wezens op hun rug. één van die paarden begint te hinniken en loopt mijn kant op, maar wordt tegen gehouden door het hout. Het paard begint zenuwachtig langs het hout te lopen. Het wezen op zijn rug probeert hem rustig te krijgen maar het lukt haar niet. Ik zie haar opkijken en naar me wijzen. Ze stapt van haar paard en bint die vast. Daarna loopt ze weg het ding in. Als ze terug komt ruik ik de heerlijke geur van wortelen. Het is al zo lang geleden dat ik nog wortelen heb gegeten. Ze komt mijn richting uit gelopen. Ze komt steeds dichterbij tot ik het niet meer kan houden want ze komt te dicht. Ik steiger en ze staat meteen stil. Ze zet nog een paar stappen naar voor maar ik draai me om en galoppeer ervandoor.

Hijgend kom ik aan het bos. Ze hebben me niet gevolgd maar ik ben bang dat ze ons nu zullen komen zoeken. Gelukkig zijn w goed verstopt en leven we een heel eind van hen vandaan. Ik loop de open plek op recht naar Happy. Ze ligt op de grond te rusten. Haar buik wordt steeds dikker zie ik. Alice staat bij haar en zegt me haar te laten rusten. Ik knik en ga bij haar liggen. Alice loopt weg naar Silver, Prince en Bliksem. Ik zie m'n kleine zusje Starlight met de andere rond lopen. Ze wordt al ouder en zal binnenkort volwassen zijn.

Als het donker begint te worden sluit ik mijn ogen en droom over mijzelf als een klein veulen rondhuppelend in het groene, verse gras.