Mustangs

Hoofdstuk 25

Sunlight
Zodra het meisje na een aantal dagen zeker is dat ik zadelmak ben begint ze met de volgende stap. Ze begint druk te geven op het zadel en gaat steeds hoger erop. Na een tijdje zit ze op het zadel en laat ze me stappen. Het voelt nogal onwennig. Nog maar een paar maanden geleden liep ik nog vrij rond als leider van een kudde en nu ben ik zo pak als een lammetje en zit er een meisje op mijn rug. Ik heb doordat ik nu ook in de wei mag een beetje van mijn levensvreugde terug gekregen. Daardoor heb ik ook een heel klein beetje hoop dat ik ooit nog terug kan naar mijn kudde en familie. Beetje bij beetje leert ze me wat ze wilt bij het rijden. Ik leer snel en het duurt maar een paar dagen wanneer ze al met me kan rijden.
Ik sta rustig in mijn stal wat te slapen als Alexia eraan komt. Ik ben te weten gekomen dat het meisje Alexia heet dus nu noem ik haar geen meisje meer. Ik open mijn ogen om haar in de gaten te houden. Ookal doe ik wat ze wilt, ik hou haar toch goed in de gaten. Hey Storm. Zegt ze wanneer ze mijn stal binnenkomt met een halster. Dat haat ik nog het meest van alles. Mijn naam is niet Storm maar Sunlight.  Maar ik kan het haar niet vertellen dus heb ik me er maar bij neer gelegd. Als ze het halster heeft om gedaan neemt ze me mee naar buiten. Ik snuif de buitenlucht op en ruik een nieuwe geur. Nieuwsgierig begin ik om me heen te kijken. De geur komt vreemd genoeg bekend voor. Waar ken ik die geur van. Dan valt mijn oog op een paard dat hevig aan het bewegen is. En dan herken ik de geur. Happy!
Ik geef een korte ruk aan het touw. Blijkbaar had Alexia dat niet verwacht want ze valt en haar grip rond het touw lost. Met nog een rokje ben ik los en galoppeer naar Happy. Happy heeft gelukkig geen halster om maar alleen een touw. Dat ze mij hebben tot daar aan toe, maar Happy krijgen ze niet. Binnen een paar seconden ben ik bij hen. Degene die haar vast heeft is blijkbaar ook verrast. Ik steiger en sla met mijn hoeven naar de man. De man struikelt achteruit en Happy komt vrij. Ik breng mijn neus tegen de hare en zeg ga! Ik zie verdriet in haar ogen wanneer ze zich omdraait en weg galopperert. Ik kijk haar na tot ze verdwenen is. Ik laat mijn hoofd hangen en stap naar Alexia die ondertussen weer recht staat. Verdwaasd kijkt ze me aan met een blik van waarom ben je niet weg gelopen in haar ogen. Ze neemt het touw vast en strompelt naar het weiland waar ze me los laat. Ik loop naar het midden van het weiland en ga liggen. Ik hoor vaag de vogels hun lied fluiten, de wind die let m'n manen speelt en de geluiden van de mensen maar ze dringen nauwelijks door. Ik ben te verdrietig.
Ik merk Alexia pas op als ze vlak voor m'n neus mijn naam zegt. Met glazige ogen kijk ik haar aan en ga recht staan. Ze klikt het touw aan mijn halster en neemt me mee naar m'n stal. Ik volg, ik vecht niet meer.

Hoi allemaal, sorry voor het lange wachten. Het is vakantie en ik was veel te veel aan het lezen waardoor ik vergat te schrijven. Ik ga proberen nog voor het einde van de vakantie een paar keer te uploaden. Ik weet dat het verhaal nu nogal triest is zonder spanning maar daar zal snel verandering in komen en Sunlight zal nog veel avonturen krijgen. Ik weet niet wanneer het volgende hoofdstuk online komt maar ik denk er wel aan om een Q&A te doen dus als jullie vragen hebben mogen jullie ze in de berichten zetten. Jullie kunnen vragen stellen aan iedereen die voorkomt in het verhaal.
Like&comment
XxYasmine