Mustangs

Hoofdstuk 30

Sunlight
Tegen de avond kwam Alexia naar het weiland. Toen ik haar zag aankomen ging ik tussen haar en Alexia staan. Zodra ze het weiland wou inkomen ging ik met mijn voorhoeven een stuk in de lucht. Voorzichtig kwam ze dichterbij. Bij elke stap die ze zette ging ik in de lucht. Ik werd nerveus toen ze ongeveer een meter van ons was verwijderd. Ik ging volledig in de lucht en steigerde. Al briesend kwam ik neer en begon heen en weer te trappelen, maar zorgde ervoor dat Alexia niet dichter bij Happy kon komen. Beetje bij beetje ging Alexia achteruit. Ik zat nog steeds onrustig met mijn voorhoeven in de lucht te gaan zonder echt te steigeren. Uiteindelijk had Alexia door dat ze niet bij Happy zou geraken en mij niet uit het weiland zou krijgen. Achter zich sloot ze het hek.

Na een aantal minuten kwam ze terug met 2 emmers water en wortels. Ze opende het hek en ik begon direct weer.  Ze zei sussende woordjes tegen me om mij te kalmeren. Ik bleef uiteindelijk rustig stil staan maar hield haar nauwlettend in de gaten. Ze zette de emmers water en de zak wortels op de grond en kwam met 1 emmer water naar mij toe. Ik besefte dat ik eigenlijk wel dorst had en begon gulzig te drinken. Daarna pakte ze wat wortels en gaf die ook aan me. Daarna pakte ze de andere emmer en keek naar Happy. Ze voeg mijn toestemming om dichter bij te komen. Ik wist dat Happy wel wat water kon gebruiken dus liet ik mijn hoofd zakken als teken dat ze dichter kon. Toen Alexia bij Happy was hief Happy haar hoofd een stukje op. Wantrouwend dronk ze het water op en at ze ook de wortels op. De over gebleven wortels legde Alexia in de bak zodat we ze konden eten. Daarna ging ze terug naar Happy. Met haar hand begon ze aan Happy's lichaam te voelen. Ik had zelf al gezien dat Happy veel te mager was, maar de andere paarden waren dat niet dus ze hadden zeker niet zonder voedsel gezeten. Ook stonden haar ogen dof. Ik wist dat Happy er slecht aan toe was en hoopte stiekem ook wel dat Alexia haar kon helpen. Na een tijdje stond Alexia op. Ze draaide zich naar mij en zei, Ik ga haar helpen Storm, ik beloof het. Daarna verliet ze het weiland.

Het begon al donker te worden. Gelukkig was het lente en was de nacht dus al lekker warm. Ik wou er zeker van zijn dat Happy het niet te koud zou hebben dus legde ik mijn warme lichaam tegen haar fragiele lichaam. Ik heb je gemist. Hoorde ik haar fluisteren. Ik jou ook, maar nu moet je rusten en weer sterk worden. Ik zag dat haar ogen dichtvielen. Ik bleef haar nog een tijdje in de gaten houden waarna ik ook ging slapen.

Hallo allemaal, weer een nieuw hoofdstuk. Niet zo lang als de vorige keer maar toch al een mooi hoofdstuk. Binnen enkele weken heb ik examens dus ik weet niet of ik daarvoor nog ga updaten.
XxYasmine