Mustangs

Hoofdstuk 28

2 jaar later
Sunlight
Ik hoor Alexia al aankomen en spits mijn oren. Als Alexia komt dan heb ik iets te doen. We gaan vaak rijden in de pistes, ik heb van Alexia eens gehoord dat ze niet met me op buitenrit mag vanwege haar ouders. Ze zijn bang dat ik weer doorsla zoals de eerste keer. Alexia doet met mij aan springen en dressuur. Springen vind ik het leukst, dan laat ze me bijna helemaal gaan. Ik galoppeer dan heel snel en spring over de hindernis. We zijn echt snel dan. Dressuur vind ik minder, dan moet k van haar helemaal juist stappen en een hele hoop andere saaie dingen. Ik hoop dat we vandaag weer gaan springen. Als ze voor mijn stal staat sta ik met gespitste oren voor haar wachtend op wat ze gaat doen. Ze pakt het halster en doet het bij me om. Als ze me mee naar buiten neemt huppel ik achter haar aan. Ze zet me vast en begint te borstelen. Ik ontspan me en probeer rustig te worden.

Geschrokken open ik mijn ogen, Alexia zit mijn haar te borstelen en ze weet dat ik dat niet leuk vind. Ik leg mijn oren een beetje plat om haar te laten weten dat ik het niet leuk vind. Toch blijft ze verder doen. Geïrriteerd kijk ik voor me en wacht tot ze klaar is. Als ze klaar is met m'n haar pakt ze de bandages. Waarvoor zou ze die nodig hebben? Ze doet de bandages om al m'n benen en maakt me dan los. Huh, gaan we niet rijden? Vraag ik me af. Alexia loopt me richting de trailer. Ik begin een beetje trager te lopen. Daar ben ik nog nooit in geweest en het ziet er maar eng uit. Alexia merkt dat ik trager stapt en laat me weer doorstappen. Als ze de trailer wil in stappen blijf ik stil staan. Ik ga echt niet in dat eng ding. Alexia probeert me erin te krijgen maar ik blijf koppig staan. Ze draait me om en stapt een cirkel. Opgelucht stap ik achter haar, maar dan wil ze er weer in. Ik leg mijn oren plat en blijf weer staan. Alexia blijft met me cirkeltjes stappen en gaat dan steeds weer naar de trailer. Elke keer blijf ik staan en begint ze weer opnieuw. Nadat ze het een hele tijd heeft geprobeerd haalt ze een zak wortels te voorschrijf en legt ze in de trailer. Wantrouwig kijk ik haar aan. Ik wil die wortels wel hebben maar ga niet in die trailer hoor. Alexia pakt een wortel uit de zak en houd hem vlak voor m'n neus. Ik wil de wortel pakken maar ze houd hem opeens wat verder van me. Ik zet een stapje naar voren maar weer houd ze de wortel wat verder van me. Ik zet aarzelend een stapje vooruit en sta nu vlak voor de trailer. Ik wil achteruit stappen maar Alexia houd me stevig vast. Ze geeft me de helft van de wortel om me te kalmeren. Als ik de wortel op heb probeert ze me verder in de trailer te krijgen. Ik zet een paar stappen op de klep en blijf dan staan. Alexia staat al in de trailer en wilt me verder krijgen. Ze begint zachtjes aan het touw te trekken, steeds een beetje harder. Ik panikeer en steiger. Alexia trekt het touw hard naar beneden om me weer op 4 hoeven te krijgen. Ik ga op m'n hoeven staan en begin achteruit te stappen. Ik wil weer steigeren maar hoor achter me opeens een zweep op de grond slaan. Ik kijk achter me en zie de vader van Alexia staan. Ik steiger en draai me op mijn achterhoeven om. Ik ga weer staan en steiger weer. Deze keer strek ik mijn been uit en probeer hem te raken. Hij ontwijkt m'n hoef en slaat weer met de zweep. Ik leg mijn oren plat en draai me weer om om dan een bok te geven. Ik hoor Alexia naar haar vader roepen dat hij moet ophouden. Maar als hij me raakt met de zweep sla ik door. Ik leg m'n oren plat en ontbloot mijn tanden. Ik steiger weer en trek het touw los. Ik zie dat haar vader nu lichte paniek in zijn ogen heeft staan. Ik steiger en bok naar hem terwijl ik hem probeer te raken. Als ik merk dat Alexia het touw weer wilt pakken galoppeer ik hard weg. Ik ga niet in die trailer en zeker niet met die vader.

Voor me zie ik het bos al en begin sneller te galopperen. Ik voel mijn mustangbloed weer door me hen stromen en een gevoel van geluk gaat door me heen. Als ik bijna bij het bos ben springt er iemand voor me. Geschrokken stop ik en steiger. Hij neemt het touw en dwingt me terug recht te staan. Als ik weer op de grond sta begin ik gepanikeerd te trekken aan het touw. Ik heb dat gevoel van vrijheid al lang niet meer gevoeld en wil het terug voelen. Als ik Alexia voor me zie verschijnen kalmeer ik een beetje. Ik wil haar geen pijn doen maar wil weg van hier naar mijn kudde.

Als ik gekalmeerd ben begint ze met me rondjes te stappen op het terrein. Na bijna een uur stappen neemt ze me mee naar de trailer. Ik zie dat haar vader weg is en volg Alexia. Mijn uitval heeft me energie gekost. Ik heb al lang geen conditie meer zoals ik vroeger had. Ik heb nog wel een goede conditie door Alexia, maar ik kan niet meer uren door crossen zoals vroeger. Ik volg Alexia met enige aarzeling dan toch de trailer in. Als ik erin sta maakt ze me vast en geeft me wat wortels. Daarna maakt ze me gewoon weer los en laat me uit de trailer. Opgelucht stap ik achter haar aan. Ze zadelt me op en neemt me mee naar de springpiste. Ik begin ter plekken te trappelen van ongeduld. Als Alexia eindelijk klaar is laat ze me aan galopperen.

Ik spring over elke hindernis met genoeg ruimte over en raak geen enkele balk. Als we klaar zijn neemt Alexia me weer mee naar de trailer. Ik stap er deze keer direct in. Alexia doet de klep dicht en gaat even weg. Ik blijf rustig staan wachten. Na een tijdje doet ze de klep weer open en geeft me wat wortels. Dit is genoeg voor vandaag, Storm.
Storm, ik kan maar niet aan die naam wennen. Mijn naam is Sunlight maar ik weet niet hoe ik haar dat duidelijk maak. Moon noemt me altijd Sunlight. Het is een van de weinig dingen die me nog verbinden met mijn verleden. Oh wat mis ik die tijd. Dreamy en Sunshine zijn nu al groot en ik heb ze maar een veel te korte tijd gekend. Ik hoop dat hen niks is overkomen. En dan Happy. Haar mis ik het hardst van al. Hoe zou het met haar zijn? Elke avond denk ik nog aan haar. Mijn ouders heb ik ook al zolang niet meer gezien. Hopelijk leven ze nog. Starlight heb ik nog eens gezien. Af en toe komt ze langs en staat ze in de struiken. Soms zie ik haar regelmatig andere keren duurt het maanden voor ze weer komt. Het is al een hele tijd dat ik haar nog heb gezien en ik maak me wel ongerust.
Alexia zet me weer op stal en gaat dan weg.

Hey allemaal,
Alweer een hoofdstuk. Het is echt een lang hoofdstuk geworden met meer dan 1200 woorden. Sunlight zit nu al meer dan 2 jaar bij Alexia en ze hebben een goede band, maar zal hij gelukkig worden bij Alexia en daar blijven? Of gaat hij naar huis om zijn vrienden en familie terug te zien? Ik weet het zelf nog niet eens. Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vinden.
YasmineXXX
P.S De foto vanboven heeft niks met het verhaal te maken, ik vond hel gewoon mooi. Anders neem ik foto's die iets te maken hebben met het verhaal. Deze keer dus niet.