Mustangs

Hoofdstuk 33

Sunlight
Er gaan een paar weken voorbij. Alexia heeft ons nog steeds alleen op het weiland gezet en nog niet in een stal. Gelukkig want Happy zou dat niet aankunnen. Elke dag komt Alexia om. Happy te longeren. Met mij heeft ze al van alles gedaan, springen, dressuur, noem maar op. Happy is ondertussen weer een prachtige merrie geworden en je kan haar ribben niet meer zien. Door het longeren is haar kracht en conditie ook weer verbeterd. Met andere woorden ze is weer gezond. Gisteren is Alexia begonnen Happy zadelmak te maken. Maar Happy heeft haar wilskracht weer terug en heeft nogal tegen geweekt. Het komt erop neer dat Alexia maar gestopt is en een triomfantelijke Happy in het weiland heeft gezet. Toen ik haar zo zag afkomen kon ik me lach nauwelijks inhouden. We staan nu ook af en toe alleen op het weiland. Bevoordeeld als Alexia een van ons aan het poetsen of aan het berijden/longeren is.

Vandaag neemt ze me weer op buitenrit mee. Ze stapt op en we vertrekken. Nadat we een hele tijd hebben gedraafd over het strand laat ze me galopperen. In de verte hoor ik de kudde. Ik hinnik kort om ze te laten weten dat ik er ben en dat alles in orde is met Happy. Ik krijg een hinnik terug en hoor daarna hoeven onze richting uitkomen. Bovenaan de duinen verschijnt de kudde. Ik vertraag en steiger heel laag om Alexia te laten voorbereiden op een echte. Ze snapt de hint en grijpt zich stevig vast. Daarna gaan mijn voorhoeven de lucht in en maaien ze door de lucht. Terwijl ik doe laat ik een krachtige hinnik horen. De kudde doet me na en steigeren ook allemaal. Als ik neerkom schiet ik weg in galop. De kudde volgt me zoals ze vroeger deden. Tijdens de galop vind Alexia haar evenwicht terug en gaat ze weer goed zitten. Ik voel hoe ze me aanspoort om sneller te gaan. Meteen versnelt mijn pas en komt de kudde achter me aan. 2 paar hoeven hoor ik kort sneller gaan en naast me komen Dreamy en Sunshine lopen. Ik hinnik kort een begroeting naar hen. Ze schudden hevig hun hoofd als ze terug hinniken. Alles gaat goed met jullie moeder. Ze staat bij mij op het weiland en ze is weer gezond. Vertel ik hun. Beloof je dat je voor haar gaat zorgen? Vraag Dreamy voorzichtig. Mijn hoofd draait haar richting uit en ik zie dat ze een beetje ineen krimpt. Ondanks mijn afwezigheid in de kudde ben ik nog steeds hun leider en ik straal dat ook nog steeds uit. Dreamy, je moeder is het belangrijkste wat er in mijn leven is net zoals jullie. De enige reden dat ik niet volledig ben ingestort bij de mensen was omdat ik me sterk hield voor haar en voor jullie. Ze is mijn alles! De laatste zin spreek ik met extra veel kracht uit. Dreamy knikt. Dreamy je moet niet zo onzeker zijn, hef je hoofd op en steek wat kracht in je passen. Ze doet wat ik zeg en kolt veel krachtiger vooruit. Vergeet niet dat jullie nog steeds mijn dochters zijn en dus ook de dochters van een leider. Ooit kom ik terug en train jullie tot volwaardige leiders. En tot die tijd zal Silver jullie de basis leren. Jullie moeten leren vechten, opkomen voor jezelf en de kudde en het belangrijkste hen beschermen. Ze knikken. Met z'n drieën aan de top galopperen we verder over het strand. Nadat we een eeuwigheid hebben gegaloppeerd remt de kudde af. Ik stop zelf ook. Ik draai me om en steiger krachtig. Mijn beide dochters doen mijn voorbeeld na en even voel ik me weer een ware leider. Ook de kudde steigert en we komen gelijktijdig neer. Ik hinnik nog eens naar hen waarna zij terug hinniken en zich omdraaien en weer terug galopperen. Hou jullie sterk! Zeg ik nog tegen mijn dochters. Ze knikken en gaan dan achter de kudde aan. Alexia geeft me een knuffel en ik voel hoe ze straalt. Als de kudde boven is hinnik ik nog 1 keer. Mijn dochters draaien zich om en steigeren waarna ze hinniken. Daarna verdwijnen ze. Alexia laat me in een rustige draf naar huis gaan.

Als het donker begint te worden zijn Alexia en ik rustig aan het galopperen over het strand. Pas als het echt donker is zijn we bijna terug. Als we de duinen in gaan en het pad naar de stallen nemen laat ze me weer draven. Als we er bijna zijn voel ik de energie van Happy. Ze straalt een en al ongerustheid uit. Ik hinnik kort om haar te laten weten dat ik terug ben. Ik voel meteen haar opluchting waarna ze terug hinnikt. Na nog even te hebben gestapt zet Alexia me vast in het schijnsel van een lamp. Ze zadelt me af en geeft me nog een korte poetsbeurt. Ondertussen kijk ik eens rond en merk dat het erf er verlaten bij ligt. Er lopen geen mensen meer rond en je ziet hier en daar nog een paardenhoofd. Alexia zet me op het weiland bij Happy en heeft ons nog wat eten. Gulzig eten we het allebei op. Happy en ik leggen ons lekker tegen elkaar op de grond waarna ik begin te vertellen wat er is gebeurd. Daarna kijken we samen nog even naar de hemel. Ik hinnik kort maar krachtig en hoor in de verte de kudde terug hinniken. Daarna vallen we beide in een gelukzalige slaap.

Hey wattpatters,
Wat een hoofdstuk, nog steeds weten jullie de naam van Happy niet maar dat komt wel. Sorry als er in de laatste hoofdstukken schrijffouten zitten. Ik schrijf nu met mijn gsm in plaats van mijn oC of iPad en daar zijn de letters nu toch wel een pakje kleiner😉 tzou leuk zijn als je kon laten weten als er ergens fouten staan zodat ik deze kan verbeteren.