İSTİSNA

-PLATONİK-

"Sadece demek istediğim şu hayat gelir geçer birisine üzülmek için çok kısa. "

" O benim için öyle değil. " Diye lafa atladığımda ismini bile anmanın zor gelmeye başladığını farketmiştim. Durup bana döndü ve " Ama o seni aldattı. " Bunu da nerden biliyordu? Savaş gittikçe gözümde şüpheli bir hal almaya başlamıştı. Meraklı bakışlarım beni ele vermiş olacak ki "Selim anlattı. Merak etme senin gizli hayranın falan değilim. Hayatını takip etmiyorum."
"Böyle düşünmedim. Sadece şaşırmıştım.. " " Beni aldatması onun suçu değildi. " Onu aylardan beri ilk kez savunuşum gözlerimi yaşartmıştı. " Sence bu kadar basit mi ? Birinin seni yanlışlıkla aldattığını mı söylüyorsun? Bak Miray, seni izledim.. gözlemledim. Onun sana yaptıklarını hiçbir şey affettirmez. "
Ayaklarımdan başıma doğru yükselen sıcak hava dalgası umarım yüzüme de yansımamıştır diye düşünürken söyledikleri fazla... maydanozcaydı.
" Şimdi de sen bak Savaş. Benim ne düşündüğüm bundan sonra ne yapacağım senin umrunda olmamalı. Berkan'dan neden hoşlanmadığını anlamıyorum."

Herkesin eteğindeki taşlar dökülmeliydi. Bunu gerçekten merak ettiğim için sormuştum.
"  Çünkü o seni haketmiyor. "
İyice sinirlenmeye başlamıştım. Berkan'la anılarımız çok fazlaydı. Ve onu benden daha iyi bilmiyordu. Benim bile onu eleştirmediğim yerde onun buna hakkı yoktu.

" Berkan hakkında yorum yapma hakkını sana kim verdi?Onunla yaşadıklarım benim meselem. Şimdi durdur şu arabayı. "
" Sakin ol. Saçmalama. "
" Sana durdur dedim. Yoksa bunu kendi yöntemlerimle yaparım. "
Arabanın hızını biraz daha artırıp yüzünü bana döndüğünde " Gerçekten merak ediyorum. Ne yaparsın ?"
Yüzünde alaycılıkla beraber biraz da tebessüm vardı.
Evet. Bir şey yapamazdım. Altı boş bir tehditti.
" Benden ne istiyorsun?"
Araba aniden fren yaptı. Öne doğru fırladığımda onun gerçek bir akıl hastası olduğunu düşünmeye başlamıştım. " Ne yapıyorsun!!! " Kapının kolunu çekip çıkmak üzereydim ki beni kolumdan tutup tekrar içeri çekti. "Ne düşünüyorsan söyle. Şimdi. " Gözünü karartmış bana bakarken öyle çok sinirliydim ki kartları açık oynamaya karar vermiştim. " Neden peşimdesin? İstemediğim halde neden nereye baksam seni görüyorum?Bu okula geldin kendi yaşıtlarınla takılman gerekirken aramıza girdin. Daha buna bile tam anlam veremezken Berkan'dan nefret ediyorsun ve benim hakkımda her şeyi biliyorsun."
Oh be! Her şeyi söylemiştim.

Yüz ifadesinde hiçbir değişme olmamıştı. Ona resmen bana ilgin mi var diye sormuştum. Fakat o hiçbir tepki vermiyordu.

"Seni sevdiğimi falan mı düşünüyorsun?"

Aramızda ilk defa bu konu bu kadar açık bir şekilde dile getirilirken yüzümün kızarışına engel olamamıştım.
" Sadece cevap ver."
"Ben de sormak istiyorum Miray. "
Çattığım kaşlarımı serbest bıraktığımda sorusunu sormak için koltukta iyice doğrulup bana döndü.  

" Eğer sana evet deseydim ne yapardın?"
"Neyin eveti? "
"Seni sevdiğim doğru..."sustu. Bende. Demek Mert haklıydı, diye düşünürken "desem ne yapardın? " Hala Mert haklı değildi.
Hayatımda yediğim en büyük fake olmasıyla yüreğimi ağzıma getiren Savaş şimdi acı çeker gibi bakıyordu.
Sorduğu soruya kendi içimde cevabım tabiki hazırdı. Ama kendimi ifade sorunu yaşıyordum.
" Bir şey istiyorsan bunu açıkça söylemelisin. "
" Ne demek istiyorsun Savaş? "
" Farkında değil misin Miray ? Berkan 'dan sonra Selin'i bile kendine benim kadar yaklaştırmadın. Bunu bana kendisi söyledi. "
Bu konuşmanın nereye gideceğini gerçekten  çok merak ediyordum.
" Yani?"
" Sen.. Bana farklısın. Ben de sana farklıyım. Senin yaralarını ancak ben iyileştirebilirim. " Eli elimin üzerindeydi artık. Evet Mert yine haklıydı. Savaş.. evet benim için farklıydı ama bu... çok farklı olması anlamına geliyordu.
Elimi elinin altından çekip gözlerimi ona diktiğimde yüzünde bir hayal kırıklığıyla bana baktı. Dudağımı ısırdım.
" Sana farklı değilim. Sana yakın oldum çünkü sen hep etrafımdaydın. Sürekli etrafında olan birini en fazla ne kadar reddedebilirsin ki?"
Kafasını yola doğru çevirip derin bir nefes aldı ve tekrar bana döndü.
" Sürekli etrafında mıydım? İyi düşün Miray. Seninle ikinci kez başbaşayız onun dışında da arkadaş ortamlarında beraberiz. Bence sen görmek istediğini gördün."
"Seni mi yani? Bunu mu demek istiyorsun?"
Dudaklarını büzerek bilmem ifadesini takınırken sürekli etrafımda olmadığı gerçeğini farketmiştim. Belki de daha fazla ileri gitmemesi için onu durdurmaya çalışmıştım.
Bu ortamdan acilen uzaklaşmalıydım. Bana daha fazla onu sevdiğimi ima etmesini izleyemezdim. Çünkü asılsızdı. Elimi kapının koluna attığımda koltukta tekrar eski halini alıp yola döndü. Neden beni durdurmaya çalışmamıştı ki? Kapıyı açmaya çalıştığımda neden olduğunu anlamam uzun sürmedi. Kapı kilitliydi. " Tamam Savaş. İkimiz de birbirimizi dinledik. Şimdi aç şu kapıyı da gideyim artık. Hı?"
Aniden gazı köklediğinde olduğum yerde geriye doğru uçarken ani bir çığlık attım. " Savaş! Durdur şu arabayı dedim sana. Bu adam kaçırmaya girer. "
Kocaman bir kahkaha patlattığında ben de gülmek istedim fakat durum buna müsait değildi şu an.
" Beni anlayana kadar dediklerini yapmayacağım. Beni dinleyene kadar da. Ben ne istersem o olacak."
Sabahtan beri atmayı istediğim bir yumruk vardı aklımda. Evet şu an bunu yapacaktım. Benimle alay ediyordu resmen. Gerçekten ruh hastasının tekiydi bu çocuk. Koluna yumruğumu geçirdiğimde çığlığım da beraberinde gelmişti. Kolunun bana verdiği acı kendi yaşadığından çoktu buna emindim. "Senden nefret ediyorum. "
Tekrar gülerek bana döndüğünde.           " Hissettiklerinin bunun tam tersi olduğunu anladığında ben de sana naz yapacağım. Bundan emin olabilirsin. " Bunları duymak gerçekten çok şaşırtıcıydı. Şu ana kadar bana dostça yaklaşan Savaş, şimdi ise niyetini açıkça belli ediyordu. Hem de iddialı bir şekilde.
Mert haklıydı. Bu çocuğun niyeti farklıydı. Başından beri. Şimdi ise onun esiri gibi bir şey olmuştum. Beni nereye götürüyordu? Bunu ona sormaya cesaretim yoktu. Çünkü beni takmayacağı apaçık bir gerçekti.