Over Time (COMPLETED) ®🔞+ #StandAlone

Bulong...

Chapter 18

Mag-uumaga na ng makauwi kami sa matinding bangungot na nangyari sa amin.

Sherry contacted the police para umakyat sa bundok ngunit huli na. Tinawagan ko siya ng araw din iyon bago kami makauwi. It’s ten am in the morning at wala pa rin kaming tulog. Nasa police station ako ngayon para masagot ang mga tanong. Binigay ko sa kanila ang eksaktong sagot para makauwi na ako. Nanoot sa akin ang lamig ng sa labas ng makalabas na kami.

Sinundo naman ako ni Sherry pagkatapos. Niyakap niya ako at kita ko ang pag-aalala sa mukha niya. Huminga ako ng malalim tsaka niyakap ang sarili. Nasa hospital na ngayon si Mike at Pau, iniisip ko ang kaligtasan nila sa mga oras na ito. Tanging kirot ko lang sa likod ang nararamdamang masakit sa akin. I can't imagine all this time na maghihirap ako ng ganito ka-sobra at may madadamay pa. All I know na si John ang taong isa sa mapagkakatiwalaan ko buong buhay... Nagkamali pala ako.

Confirm na patay na siya ayon sa mga pulis. Gusto ko pa rin magpatawad sa kabila ng mga kasinungalingang nangyari matagal ng panahon. I am not into revenge. I am here for peace at gusto ko ng matapos ito ng wala na akong iisipin pa. I'm scared until now... I admit it right.

I'm still not okay... I can't convince myself to be okay... at sa kabila ng nangyari ay matinding trauma ang nangyari sa akin. Tsaka ko na lang ipapaalam sa pamilya ko ang buong nangyari kung makauwi na ako. Ayaw ko silang mag-alala. Gusto ko munang magpahinga sa ngayon at magpagaling sa trauma. I hope na maiintindihan nila iyon.

Iginiya ako ni Sherry papasok sa sasakyan niya at agad niya iyon pinaandar. Doon ako matutulog sa apartment niya. Doon din si Patty. I want to hug her tight at isumbong sa kanya ang lahat ng dinanas ko. Namimis ko na siya. And thanks to Jester dahil sa kabila ng lahat ay may natutunan ako na ‘wag basta magtiwala sa kahit sino.

I am still moving on for the past and I want to end it. Ang isipin pa ang mga nangyari ay natatakot ako. Gusto kong isiping tapos na. Dahil patay na si john.

“Uuwi ka ba ng Canada?” Sherry asked me while she’s driving. Nakatoon lang ang mga mata nito sa kalsada.

“Yes... at isasama ko si Patty...”

Hinilig ko ang ulo ko sa bintana ng sasakyan. Nakatingin lang ako sa labas bintana. When Sherry stop the car kulang na lang ay mababangga kami. Hindi naman traffic, nagtaka ako.

Tiningnan ko ang mukha niyang takot. Kumunot ang noo ko at bumaling sa akin.

“Bigla kang huminto? May problema ba?”

Kinabahan ako bigla.

“N-nothing... may pusa lang na dumaan...”

I sighed heavily. Pinaandar niya ulit ang makina at pinagpatuloy ang pagmamaneho hanggang sa nakarating na kami sa apartment niya.

“Nasa apartment pa ang mga gamit mo?” she asked me nang makababa na kami sa sasakyan niya.

Binuksan niya ang pintuan tsaka sabay kaming pumasok sa loob ng apartment niya at umupo sa sofa. Something wrong with her and I can’t think straight if what is it so I ask her again because I am worried.

“Are you okay?”

Tumango siya at tumungo sa kusina. Pagbalik niya ay may dala na siyang kape at binigyan ako.

“Thanks...”

“Kailan ka uuwi?”

Umupo siya sa tabi ko matapos kunin si Patty sa loob ng kuwarto niya. Binigay niya ito sa akin. I hug patty tight sa kanya lang ako nakakuha ng lakas sa kabila ng takot na nararamdaman. Wala akong lakas na ibalita sa pamilya ni John ang nangyari kahit pa alam kong alam na nila ang balitang iyon, or maybe not. Hindi na ako magtataka sa mga kaibigan niyang nagsabe.