Bölüm şarkısı: The Neighbourhood- West Coast
Brooklyn'in Gözünden
Perdenin açık kalan kısmından gelen günışığının yüzüme yansımasıyla rahatsızca kıpırdandım. Gözlerimi ovuşturarak esnerken yataktan hızlıca kalktım ve perdeyi tam kapatabilmek için pencereye yöneldim.
Hızlıca perdeyi çektim, yorgundum ve uyandırılmaktan nefret ederdim. Yarı açık bilincimle yatağa yönelmişken diğer uçta uyuyan bir beden görmemle duraksadım.
Chloe.
Beynim yavaş yavaş işlevlerini yerine getirmeye başlarken yorgunluğumun nedenini hatırlayınca gülümsedim. Küçük adımlarla yatağa ulaştıktan sonra yavaşça yatakta eski yerime kıvrıldım.
Yüzünü incelemekten kendimi alamıyordum. Ona dokunmak istiyordum ama uyandırmaktan korktuğumdan sadece izlemekle yetindim. Dağınık saçları, şişmiş dudakları ve uzun kirpikleriyle bilinci açık değilken bile beni cezbedebiliyordu.
Hangi ara üzerimde bu kadar etkisi olmaya başlamıştı?
Zarif vücudunu incelerken bir anda gerçek dünyadan koptum ve geleceğimizle ilgili hayaller kurmaya başladım. Çocuklarımız olursa dünyanın en tatlı çocukları olacaklarını biliyordum çünkü ebeveynleri biz olacaktık. Acaba o da en güzel yıllarını benimle harcamak isteyecek miydi?
Kafamda orta yaşlı bir Chloe profili çizdim. Hala güzeldi, ilk günkü gibi. Birlikte yaşayacağımız evin rengini düşündüm, çocuklarımızın adını, edeceğimiz kavgaları, yaşayacağımız mutlu günleri...
Bel kıvrımını incelerken gelen "Günaydın." sesiyle gerçekliğe döndüm. Daha birkaç gün önce duygularımı itiraf ettiğim bir kızla ilgili kurduğum hayallere inanamadım. Beni giderek aptal liseli bir aşığa çeviriyordu.
"Günaydın." diye cevapladım ve ardından yüzündeki bir tutam saçı kulağının arkasına koydum.
"Nasıl hissediyorsun?" diye sordu. Pişman olup olmadığımı ölçmek ister gibiydi.
"Harikayım, hatta uzun zamandır bu kadar iyi hissetmemiştim." dedim.
Yüzündeki rahatlamayı gördüğümde neden endişeli olduğunu anlamasam da sormadım. Onunla olmak ruhum ve bedenim için en huzurlu şeylerden biriyken pişman olabileceğimi düşünmesi bana anlamsız gelmişti.
Elleri karnımda anlamsız şekiller çizerken "Kapıyı kilitlemediğimi ve annemlerin evde olabileceğini biliyorsun, değil mi?" diye sordu.
Hiç erkeksi olmayan bir şekilde kıkırdadıktan sonra "O zaman giyinsem iyi olur." diye cevapladım ve her ne kadar istemesem de yataktan kalktım. Yere özensizce fırlatılmış kıyafetlerimize bakarken dün geceyi gözümde bir kez daha canlandırdım.
Tişörtümü elime alırken yüzümdeki sırıtmayı saklamaya çalışmadım ve gözlerimi Chloe'ninkilerle birleştirdim.
"Neye sırıtıyorsun?" diye sorduğu zaman gülüşüm adeta bütün yüzüne yayıldı ve "Dün gece aklıma geliyor da, sırıtmama engel olamıyorum." diye cevap verdim.
Küçük bir kahkaha ile karşılık verip göz kırptığı zaman ondan neden bu kadar hoşlandığımı bir kere daha anladım. Saf ve masum kız ayaklarına yatmıyordu, neyse oydu ve yaptığı hiçbir şeyden çekinmiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
lonely hearts club || brooklyn beckham
ФанфикOnun sırtını duvara yaslamışken aramızdaki mesafeyi iyice kapatarak ten temasını arttırdım. Şaşkınlıkla "Chloe" dediğinde gülümsedim. Adımı onun sesinden duymak şu dünyadaki en güzel şeylerden biriydi. Gelen cesaretle gözlerimi dudaklarına kaydırdığ...
