Fallen Angels

Απόγευμα...!

"Πέρασε. Να...Κάθισε στο σαλόνι και έρχομαι αμέσως. " μου λέει ο Χάρρυ και υπακούω. Στα δεξιά μου υπάρχει ένας μεγάλος χώρος με το σαλόνι και την εντυπωσιακή τραπεζαρία του. Στα αριστερά παρατηρώ ότι και η κουζίνα του είναι το ίδιο μεγάλη. Όλα έχουν αποχρώσεις ανοιχτών χρωμάτων, όπως γαλάζιο, λευκό, καφέ και μπεζ. Κάθομαι στην άκρη του μεγάλου λευκού καναπέ. Μπροστά μου υπάρχει ένα χαμηλό καφέ τραπεζάκι και παρατηρώ τα διακοσμητικά κεριά και τα αποξηραμένα λουλούδια που υπάρχουν σε ένα μικρό γυάλινο καλάθι. Την επόμενη στιγμή ο Χάρρυ μπαίνει στον χώρο και έρχεται κοντά μου. Κρατάει δύο κολονάτα ποτήρια και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Τον κοιτάω ερωτηματικά καθώς κάθεται δίπλα μου , σε αρκετά κοντινή απόσταση.

" Κατλιν... Συγνώμη, μωρό μου, συγνώμη! Σε αγαπάω τόσο πολύ! Είμαι ένας γαμημένος μαλάκας! Ένας μεγάλος εγωιστής που δεν έκανα τίποτα για να σε πλησιάσω και να σου μιλήσω μια εβδομάδα τώρα , όμως σε αγαπώ! Είμαι ερωτευμένος μαζί σου και δεν αντέχω κανένα παραπάνω λεπτό μακριά σου! Σε παρακαλώ απλά δώσ-..." την διακόπτω ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα αχόρταγο φιλί. Τον νιώθω να χαμογελάει και στη συνέχεια με φιλάει με μεγάλη προθυμία και ανταπόκριση. Με τρυφερότητα, στοργή, πάθος και αγάπη! Ανατριχιάζω και ο εσωτερικός μου κόσμος κάνει πάρτι ενώ φορτίζομαι συναισθηματικά. Νιώθω ότι θα εκραγώ από...ενθουσιασμό , από...χαρά, από...αγάπη, άλλα κυρίως από ευτυχία!

" Φτάνει Χάρρυ. Ο Μπρούκλιν είναι απλά ένας παλιός φίλος κι έτσι θα παραμείνει. Δεν έπρεπε να απομακρυνθούμε τόσο πολύ για μια βλακεία. Κι εγώ σε αγαπώ πολύ! " του λέω μόλις σταματάμε το φιλί για να αναπνεύσουμε. Μου χαμογελάει γλυκά και νιώθω ένα σκιρτήματα στην καρδιά μου αφού επιτυγχάνω να φτάσω τα όμορφα λακκάκια του. Τον χαζεύω για λίγο ανάμεσα στη σιωπή που έχει πέσει ενώ εκείνος είναι επικεντρομένος στα μάτια μου. Όχι ότι εμένα οι πράσινοι λίθοι που έχει για μάτια δεν με ζαλίζουν, αλλά και το χαμόγελό του...Είναι ζημιά!

" Αγαπώ το χαμόγελο σου! "του λέω μετά από λίγο και η παλάμη του αγγίζει το πρόσωπό μου χαϊδεύοντας απαλά.

"Χμμ...τι άλλο αγαπάς πάνω μου;"ρωτάει παιχνιδιάρικα ενώ γεμίζει τα ποτήρια με το κόκκινο υγρό. Μου προσφέρει το ένα και μένει να με κοιτάζει με αυτά τα μάτια και το ξεχωριστό χαμόγελό του.

" Τα πάντα! " απαντάω με αυτό πεποίθηση και σιγουριά και γελάει. Θεέ μου , τι ωραίος ήχος!

" Ας πιούμε, λοιπόν, σε αυτήν την αγάπη..."λέει ελαφρά καρφώνοντας το βλέμμα του στο δικό μου.

" Στην αγάπη μας! " συμφωνώ μόλις τα ποτήρια μας τσουγκρίζουν και πίνουμε κι οι δυο μια μικρή γουλιά. Μου παίρνει το ποτήρι απτό χέρι και το αφήνει στο τραπεζάκι με το δικό του. Με τραβάει κοντά του και με κλείνει στη ζέστη αγκαλιά του. Το κεφάλι μου ακουμπάει στο στήθος του και αναστενάζουμε ταυτόχρονα.

" Μου έλειψες πολύ... " ψιθυρίζω στη σιωπή και καταλαβαίνω ότι με άκουσε όταν νιώθω κάτω από την παλάμη μου στο στήθος του την καρδιά του να επιταχύνει.

" Κι εμένα μου έλειψες! " μου λέει και σηκώνομαι λίγο. Το πρόσωπο του είναι πολύ κοντά στο δικό μου και η ανάσα του χτυπάει στα χείλη μου με αποτέλεσμα να μην μπορώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου.

" Κατλιν... " ψιθυρίζει κάπως δειλά. Τον κοιτάω και γνέφω ενθαρρύνοντας τον να συνεχίσει. " Μπορώ να σου κάνω έρωτα; " ρωτάει και μένω άφωνη. Είναι τόσο ευγενικός και γλυκός μαζί μου. Τον θέλω με κάθε τρόπο, με κάθε έννοια. Τον αγαπάω με όλη μου την καρδιά!

" Ναι Χάρρυ... Θέλω κι εγώ να κάνουμε έρωτα... " ψιθυρίζω αργά και χαμογελάει αχνά. Πλησιάζει όλο και περισσότερο καταλήγοντας στα χείλη μου. Οι γλώσσες μας παίζουν το δικό τους παιχνίδι, ενώ τα χέρια του αργά σηκώνουν την μπλούζα μου και την επόμενη στιγμή βρίσκεται στο πάτωμα μαζί με την δίκη του. Κι έτσι συνεχίζεται ένα όμορφο απόγευμα...!