Fallen Angels

Δουλειές και επιζήσαντες

Έχει μεσημεριάσει και ο ήλιος μια βγαίνει μπροστά και μια κρύβεται πίσω από τα σύννεφα. Η μικρή από αύριο θα αρχίσει σχολείο ενώ κι εμείς θα πρέπει να οργανωθούμε ώστε να βρούμε δουλειές. Θα ζητήσω από τον Λιαμ να με συνοδεύσει μέχρι το βιβλιοπωλείο και να κάνει τις συστάσεις. Χρειάζομαι αυτή τη δουλειά. Πώς αλλιώς θα κάνουμε μια νέα αρχή; Βέβαια, δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι τίποτα από όσα συνέβησαν,ειδικά το βράδυ όταν δεν με παίρνει ο ύπνος οι σκέψεις με τρελένουν. Ίσως χρειαστεί να αρχίσω συνεδρίες με κάποιον ψυχολόγο ώστε να το ξεπεράσω...
Κάθομαι εδω και ώρα σε έναν από τους πολλούς μεγάλους καναπέδες του κτηρίου, διάλεξα ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη, το αγαπημένο μου "Περηφάνια και προκατάληψη". Μα σταμάτησα να το διαβάζω όταν ένιωσα τον ήλιο να αλλάζει συνεχώς θέση στον ουρανό. Ξαφνικά η θέση δίπλα μου βουλιάζει απότομα και γυρνάω το κεφάλι μου για να δω τον Λιαμ. Μου χαμογελάει κι ανταποδιδω συγκροτημένα.

"Γειά σου,τι κάνεις εδώ; Τι διαβάζεις;"ρωτάει κοιτάζοντας το βιβλίο μου. Όταν βλέπει τον τίτλο ξυνίζει λίγο το πρόσωπο του και γελάει. "Πολύ μελό δεν είναι;"ρωτάει και γελάω.

"Μ'αρέσει..."κουνάω τους ώμους μου ανίκανη να βρω μια καλή εξήγηση. Καταλήγουμε να γελάμε μαζί.
"Εμ,να σου πω...σκεφτόμουν αυτό που μου είπες για το βιβλιοπωλείο και...αναρωτιόμουν μήπως θα μπορούσες να κάνεις τις συστάσεις...;"ρωτάψ διστακτικά και αμέσως γνέφει καταφατικά.

"Εννοείται, οπότε θες."μου λέει κι ακούμε κόρνα, το καμπανάκι στην είσοδο χτυπάει κι ο Χάρρυ προχωράει στη ρεσεψιόν κρατώντας μια βαλίτσα ενώ πίσω του ακολουθεί ο Ζευν κουβαλώντας άλλες δυο και μια κοπέλα λίγο πιο πίσω. Είναι αρκετά ψηλή και με μια ματιά φαίνεται όμορφη αλλά μάλλον δεν έχει κάτι παραπάνω από εμένα και τα υπόλοιπα κορίτσια εδω μέσα που είναι επιζήσαντες από δύσκολα και θανάσιμα περιστατικα. Λοιπόν...καινούργια φίλη; Ίσως; Σκέφτομαι ενω δεν ακούω τίποτα από όσα μου λέει ο Λιαμ γιατί έχω αφισιώσει το βλέμμα μου σε κάθε κίνηση του Χάρρυ. Γιατί στο καλό δεν μπορώ να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πανω του;