Fallen Angels

Θρίλερ

Η φωνή μου από τα ουρλιαχτά μου αρχίζει να εξασθενεί. Παρόλα αυτά δεν σταματάω να χτυπιέμαι στα χέρια του απαγωγέα μου κάνοντας τα αδύνατα δυνατά για να ξεφύγω, να τρέξω μακριά. Το κράτημα του είναι πολύ δυνατό, το χέρι του γύρω από τη μέση μου σφιχτό ενώ με το άλλο κρατάει τον καρπό μου. Πατάω με δύναμη το πόδι του με αποτέλεσμα να πέσει κάτω από το πόνο. Νομίζω ότι άκουσα τον αστράγαλο του να κάνει κρακ. Φεύγω αππ τα χέρια του, τρέχω και τρέχω με όλη μου την δύναμη χωρίς να κοιτάξω πίσω μου. Ξαφνικά με αρπάζει ξανά Με σέρνει πίσω στο βρώμικο σκουριασμένο αυτοκίνητό του. Παλεύω να φύγω , καταβάλω όλη μου την προσπάθεια. Μου δένει τα χέρια στο κάθισμα και αρχίζει να βγάζει τα ρούχα του ενώ στο μεταξύ δεν σταματάω να χτυπιέμαι και να φωνάζω.

" Μπάσταρδε! Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό! Άφησέ με! Βοήθεια!!" η φωνή μου εξασθενεί σιγά σιγά. Κλαίω βουβά ενώ μαζεύομαι όσο μπορώ στη θέση μου. Δεν προλαβαίνω όταν με τραβάει ώστε να βρίσκομαι ξαπλωμένη.

" Σκάσε βρωμοκόριτσο! " μου δίνει ένα δυνατό χαστούκι. Νιώθω αίμα να στάζει από τη μύτη μου.

Τραβάει το τζιν με το εσώρουχο μου και...
" Αααα! ΒΟΉΘΕΙΑ! Όχι! "Κουνιέμαι με μανία ώστε να ελευθερωθώ και κλαίω με λυγμούς.

" Άνοιξε τα μάτια σου αγάπη μου. Ξύπνα , ξύπνα! " ανοίγω τα υγρά μου μάτια μου και βλέπω τον Χάρρυ δίπλα μου να με κοιτάζει με αγωνία. Κοιτάζω τα πράσινα μάτια του και ξεσπάω σε κλάματα. Με χώνει στην αγκαλιά του και κλαίω με λυγμούς στο στήθος του. Με σφίγγει στην αγκαλιά του και χαϊδεύει τα μαλλιά και την πλάτη μου με την πρόθεση να με ηρεμήσει. Με απομακρύνει λίγο και το μάτι μου πέφτει στο παράθυρο, από όπου μπαίνει το φως του ηλίου και φωτίζει το δωμάτιο.

" Μωρό μου, είσαι καλά; Εφιάλτης; " ρωτάει κοιτώντας με στα μάτια.

" Τρομερός εφιάλτης... " η φωνή μου σπάει και νέα δάκρυα κάνουν την εμφάνισή τους.

" Σςςς... " με καθησυχάζει χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου. Ακουμπάει το χέρι του στο μάγουλο μου χαϊδεύοντας λίγο απαλά.

" Θες να μου πεις; " ρωτάει και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου ρίχνοντας το βλέμμα μου στα χέρια μου που παίζουν με το σεντόνι που μας σκεπάζει.

" Τι ώρα είναι; " ρωτάω σιγανά και κοιτάει το ρολόι.

" Έντεκα. " με ενημερώνει και γνέφω. " Θες να πάρουμε έξω πρωινό σήμερα; Θα σου κάνει καλό λίγος καθαρός αέρας. " μου λέει και το σκέφτομαι λίγο.

" Ναι.. " μουρμουρίζω και φιλάει το μέτωπο μου προστατευτικά. Σηκώνεται από το κρεβάτι και πηγαίνει μέχρι το μπάνιο όπου τον ακολουθώ. Όταν κάνω να ανοίξω τη βρύση στο νιπτήρα τα χέρια μου τρέμουν. Με βλέπει και με βοηθάει να πλυθώ.

" Τι σε έκανε να σοκαριστείς τόσο αγγελέ μου...; " ρωτάει σιγανά κοιτώντας με.

" Εμ... " κάνω ώστε να κερδίσω χρόνο.

" Είναι εντάξει αν δεν θες να μου πεις τώρα. Απλά υπόσχέσου ότι κάποια στιγμή θα μου πεις. " μου λέει σιγανά με τρυφερότητα αλλά και αποφασιστικότητα. Όταν γυρνάω να τον κοιτάξω οι ματιές μας κλειδώνουν.
" Τρόμαξα μωρό μου. Φώναζες, ούρλιαζες για βοήθεια, αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Φοβήθηκα για σένα Κατλίν! " μου λέει και νιώθω τα μάτια μου πάλι υγρά. Προλαβαίνει με το χέρι του ένα δάκρυ που κυλάει στο μάγουλό μου.

" Ήταν απαίσιο. Λες και πρωταγωνιστούσα σε θρίλερ. Το ένιωσα τόσο αληθινό. " αναστενάζω και με μια λευκή πετσέτα σκουπίζει απαλά τις σταγόνες νερού στο πρόσωπό μου. " Υπόσχομαι ότι θα σου πω τα πάντα κάποια στιγμή. " λέω και γνέφει χαμογελώντας ελαφρά.

" Σε αγαπώ. " μου λέει γλυκά και χαμογελάω στο άκουσμα αυτών των δύο απλών αλλά και τόσο επηρεαστηκών λέξεων.

" Σε αγαπώ..." ανταποδίδω με ένα ντροπαλό χαμόγελο καθώς παίρνω μια καινούρια οδοντόβουρτσα και βάζω λίγη οδοντόκρεμα πάνω. Όταν είμαι έτοιμη να την βάλω στο στόμα μου, ο Χάρρυ με τραβάει κοντά του ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα γλυκό πρωινό φιλί που με κάνει να ξεχάσω τα πάντα.