Fallen Angels

Μπρούκλιν

Το βράδυ έφτασε και έχουμε κανονίσει με τα παιδιά να βγούμε να διασκεδάσουμε αφού έχουμε καιρό να βγούμε. Η Μελωδία μου αφηγείται πως ο Ζευν της ζήτησε συγνώμη για όλα και δώσανε άλλη μια ευκαιρία στη σχέση τους.  Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτούς τους δύο!  Τους αξίζει να είναι ευτυχισμένοι.

" Τι θα φορέσεις; "με ρωτάει και ανοίγει την ντουλάπα μου κοιτώντας λίγο τα ρούχα στις κρεμάστρες.

" Μάλλον το μαύρο μου το τζιν με την αγαπημένη μου λευκή μπλούζα. " λέω και γνέφει. 

" Εσύ; " την ρωτάω.

" Σκεφτόμουν το μαύρο το φόρεμά μου."γνέφω.  Αρχίζω να ντύνομαι ενώ εκείνη μένει ξαπλωμένη στο κρεβάτι της κοιτώντας το ταβάνι. Το ρολόι δείχνει εννιάμισι και θα συναντηθούμε στην είσοδο στις δέκα. Άρα έχουμε μισή ώρα να ετοιμαστούμε!

" Μελ ντύσου, δεν έχουμε πολύ ώρα μπροστά μας. " ξεφυσάει και ανοίγει τη ντουλάπα της βαριεστημένα.

Μισή ώρα αργότερα μπαίνουμε στα αυτοκίνητα και ξεκινάμε για το κλαμπ.
Στο αυτοκίνητο είμαστε μόνο εγώ κι ο Χάρρυ. Δεν μιλάμε αλλά παρατηρώ τις κλεφτιές ματιές που μου ρίχνει.

" Είσαι πολύ όμορφη μωρό μου! " μου κάνει κοπλιμέντο και δεν μπορώ να συγκρατήσω το χαμόγελο μου.  Βάζει το χέρι μου στο δικό του και το χαϊδεύει.  Με κοιτάει στιγμιαία και χαμογελάμε. 

Το κλαμπ είναι γεμάτο κόσμο και όλοι φαίνεται να διασκεδάζουν χορεύοντας με τις παρέες τους. Περνάμε ανάμεσα από ιδρωμένα κορμιά και τελικά βρίσκουμε ένα τραπέζι όπου καθόμαστε.  Κάθομαι ανάμεσα στην Μελωδία και τον Χάρρυ ο οποίος με αγκαλιάζει από τους ώμους και με τραβάει πιο κοντά του. 

" Τι θα πιεις; "ο Χάρρυ ρωτάει στο αφτί μου για να τον ακούσω αφού έχουμε κάτσει κοντά στο ηχείο .

" Μοχίτο χωρίς αλκοόλ."λέω στο αφτί του και γνέφει. Λίγα λεπτά αργότερα, τα ποτά μας φτάνουν στο τραπέζι και τσουγκρίζουμε μεταξύ μας. Ένας γνωστός φίλος του Λουί και του Λίαμ μας κερνάνε δύο γύρους σφηνάκια και τα πίνω μονορούφι.  Έχω καιρό να περάσω καλά.  Ο Χάρρυ μου παίρνει το ποτήρι απτό χέρι και τον κοιτάω.

" Φτάνει αγάπη μου.  Μην μου μεθύσεις. " λέει αφήνοντας ένα πεταχτό φιλί στα χείλη μου.

" Πάμε να χορέψουμε; "ρωτάω ναζιάρικα και γνέφει αφήνοντας ένα μικρό γελάκι. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως είμαι λίγο μεθυσμένη.

Χορεύουμε μαζί ,τα χέρια του κινούνται πότε στη μέση μου κολλώντας με πάνω του και πότε κρατάνε τα χέρια μου κάνοντάς με στροφές.  Τα τραγούδια είναι έντονο στο ρυθμό και τη μουσική μέχρι που πέφτει ένα ήρεμο και όταν πάω να κάνω πίσω με τραβάει ακόμα πιο κοντά του. 

" Χάρρυ κουράστηκα!"διαμαρτύρομαι.

" Έλα μωρό μου, αυτό το τραγούδι και μετά θα καθίσουμε, υπόσχεση. " μου λέει και ανίκανη να του αρνηθώ γνέφω. Τυλίγει τα χέρια του στη μέση μου ενώ τα δικά μου περνάνε πίσω από το σβέρκο του. Μπορώ να καταλάβω ότι είμαι λίγο ζαλισμένη απτό ποτό αλλά το άρωμα του, το άγγιγμα του με κάνουν ακόμη πιο αδύναμη. Λιώνω στην αγκαλιά του!
Δεν σκέφτομαι, όταν αρχίζω να αφήνω που και που φιλιά στον λαιμό του.  Ξαφνιάζεται από την κίνηση μου και μας φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο.  Τα μάτια του κοιτούν βαθιά στα δικά μου, σαν να θέλει να κοιτάξει την ψυχή μου.  Είμαστε σε απόσταση αναπνοής και πεθάνω για ένα του φιλί, κλείνω τα μάτια μου ελπίζοντας να κάνει αυτό που περιμένω με ανυπομονησία αλλά αναπηδάω όταν τα κρύα χείλη του ακουμπούν το εκτεθειμένο δέρμα του λαιμού μου. Κλείνω ξανά τα μάτια μου στην αίσθηση.  Ξαφνικά ένα χέρι με τραβάει απότομα από τον Χάρρυ χωρίς να με απομακρύνει και με γυρνάει στο μέρος του. Ο νεαρός μπροστά μου είναι το τελευταίο άτομο που περίμενα να συναντήσω εδώ.  Ένα πρόσωπο από το παρελθόν μου, παιδικός μου φίλος.  Τα μάτια του κοιτούν τα δικά μου ώστε να σιγουρευτεί ότι δεν έκανε κάποιο λάθος.  Τόση ώρα δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι τον κοιτούσα σοκαρισμένη ενώ ο Χάρρυ με ρωτούσε συνεχώς ποιος είναι αυτός.  Αλλά εμείς σαν να βρισκόμαστε σε άλλο πλανήτη, σε ένα δικό μας κόσμο δεν σπάσαμε την σύνδεση των ματιών μας.  Ξεροκατάπια και έβρεξα με τη γλώσσα μου τα χείλη μου.

"Μπρούκλιν... " ψιθύρισα προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω ότι τον βλέπω μπροστά μου. Μετά από τόσα χρόνια.