Fallen Angels

Απροόπτο

Είμαστε ξαπλωμένοι στον άβολο καναπέ, έχω χωθεί στην αγκαλιά του Χάρρυ ενώ εκείνος κρατάει με το ένα χέρι του την μέση μου και το άλλο χαϊδεύει τα μαλλιά μου. Έχουμε τυλιχτεί με το κάλυμμα του καναπέ και σίγουρα δείχνουμε αστείοι. Ξαφνικά το στομάχι μου γουργουρίζει κάνοντας τον Χάρρυ να γελάσει. Βγαίνω από την αγκαλιά του και κάθομαι πάνω του με το ένα πόδι στην κάθε πλευρά του. Τότε είναι που γελάει περισσότερο. Σμίγω τα φρύδια μου και τον κοιτάω σηκώνοντας το ένα φρύδι μου.

" Εντάξει Χάρρυ. Απλά πεινάω, δεν χρειάζεται να με κοροϊδεύεις. Πάμε να φτιάξουμε κάτι να φάμε. Στοιχιματίζω ότι κι εσύ πείνας. " λέω γρήγορα αλλά όταν κάνω να σηκωθώ με εμποδίζει κρατώντας τον καρπό μου.

" Ω μωρό μου. Είμαστε γυμνοί, στον καναπέ μου, σε αυτή την στάση και εσύ σκέφτεσαι το φαγητό; "με ρωτάει αργά και αισθησιακά και μόλις καταλαβαίνω τι εννοεί κοκκινίζω ολόκληρη από ντροπή.

" Χάρρυ...!"παραπονιέμαι χαμηλόφωνα και γελάει ξανά. Χτυπάω ελαφρά το στήθος του και δεν προλαβαίνω να μαζέψω το χέρι μου αφού το εγκλωβίζει στο δικό του.

" Ξέρεις τι σκέφτομαι; "με ρωτάει κρατώντας ακόμα το χέρι μου.

" Πες μου... " λέω απαλά. Το χαμόγελο και το βλέμμα του από γλυκά και αθώα γίνονται πονηρά. Σηκώνεται από τον καναπέ αφήνοντας εμένα εκεί και τον κοιτάω με περιέργεια. Πιάνει τα εσώρουχά μας στο χέρι του. Έρχεται πιο κοντά μου.

" Κράτα! "μου λέει και με σηκώνει στην αγκαλιά του περπατώντας μέχρι το υπνοδωμάτιο του. Με αφήνει απαλά στο κρεβάτι και τραβάει μακριά το κάλυμμα από το σώμα μου. Νιώθω εκτεθειμένη και το παγωμένο σεντόνι που έρχεται σε επαφή με το καυτό μου δέρμα δεν βοηθάει καθώς μου προκαλεί ανατριχίλα. Πετάει κάπου πιο δίπλα τα εσώρουχά μας και έρχεται από πάνω μου.

" Πεινάς ακόμα παραπονιάρικο γατάκι μου; "ρωτάει σιγανά και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου χαμογελώντας ελαφρά. Ενώνει τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο φιλί και περνάει τα χέρια του πίσω από την μέση μου κοντά στους γλουτούς μου. Πιέζει τις γυμνές περιοχές μας και νιώθω ήδη υγρή. Κατεβαίνει αργά και φιλάει το λαιμό και το στήθος μου. Επιστρέφει στα χείλη μου φιλώντας με γλυκά και με κοιτάει στα μάτια.

" Δεν σε χορταίνω μωρό μου! " Λέει ξέπνοα και χαμογελάω.

" Ούτε εγώ μωρό μου... Σε αγαπάω πολύ! " λέω και την επόμενη στιγμή τον νιώθω να με γεμίζει αργά. Με κοιτάζει ακόμα στα μάτια και τοποθετώ τα χέρια μου στις μπούκλες του τραβώντας απαλά. Μουγκρίζει κλείνοντας τα μάτια του. Ενώνει τα χείλη μας στα τυφλά άλλη μια φορά και οι γλώσσες μας χορεύουν στο δικό τους τέλειο ρυθμό.

" Σε αγαπάω τόσο πολύ Κατλιν! " Λέει ψιθυριστά, αργά και γλυκά. Κινείται αργά και βασανιστικά εμποδίζοντας με να τελειώσω.

" Χάρρυ..."μουρμουρίζω και φιλάει τον λαιμό μου.

" Είσαι η ζωή μου αγγελέ μου... Σε λατρεύω! " μου λέει και βουρκώνω στα λόγια του. Μερικά δάκρυα πέφτουν από τα μάτια μου και τα διώχνει με τους αντίχειρες του.

" Γιατί κλαις αγάπη μου; Σ-Σε πονάω; Θες να σταματήσω; "ρωτάει πανικόβλητος και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.

" Κι για μένα Χάρρυ...είσαι όλη μου η ζωή! " λέω και με φιλάει ξανά. Την επόμενη στιγμή μας γυρνάει με αποτέλεσμα να βρεθώ από πάνω του.

" Χ-Χάρρυ, δεν το έχω ξανακάνει αυτό..."καταφέρνω να πω σιγανά. Με κοιτάει στα μάτια και βάζει τα χέρια του καλύτερα πάνω στους γοφούς μου.

" Θα σε βοηθήσω εγώ μωρό μου... " μου λέει και γνέφω. Αρχίζω να κινούμαι αργά και σταθερά πάνω και κάτω στην αρχή με την βοήθεια του αλλά στη συνέχεια το συνηθίζω. Οι αναστεναγμοί δίνουν και παίρνουν ενώ συνεχίζω αργά , συνειδητοποιώντας ότι τόση ώρα κανείς από τους δύο δεν έχει τελειώσει.

" Μωρό μου, είσαι εδώ; " ο Χάρρυ με βγάζει από τις σκέψεις μου. Γνέφω και μας γυρνάει βάζοντάς με ξανά από κάτω του. Αρχίζει να κινείται πιο γρήγορα και βογκάω.

" Χάρρυ.... " Είμαι κοντά. Βογκάει κι εκείνος και το στήθος του ανεβοκατεβαίνει καθώς παλεύει να βρει την αναπνοή του. Με τελευταία ώθηση τελειώνουμε κι οι δύο μαζί και πέφτει δίπλα μου ιδρωμένος.

" Θα παραγγείλω πίτσα. " με ενημερώνει μερικά λεπτά αργότερα και γνέφω. Είμαι στην αγκαλιά του με τα από τόσες μέρες και το απολαμβάνω στο φουλ.

" Κατλιν... " ψιθυρίζει στο αφτί μου και μουγκρίζω λίγο ως απάντηση. Γελάει πριν συνεχίσει. " Σε αγαπάω πολύ! " μου λέει και χαμογελάω πλατιά. Σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάω στα μάτια. Αυτό το καταπράσινο χάος που έχω τόσο ερωτευτεί.

" Εγώ σε αγαπώ περισσότερο... " λέω και το κουδούνι του που χτυπάει τον κόβει από την απάντηση που πήγε να μου δώσει. Σηκώνεται από το κρεβάτι φορώντας το μποξέρ του και με φιλάει πεταχτά.

" Όποιος κι αν είναι υπόσχομαι θα τον διώξω. " με ενημερώνει πριν βγει απτό δωμάτιο. Όταν ανοίγει η πόρτα ακούω μια υστερική, τσιριχτή και πολύ γνωστή φωνή να λέει στον Χάρρυ...

" Βρε μωρό μου, έλειπα τόσους μήνες και δεν με άκουσες που γύρισα; !"
Αυτό ήταν σίγουρα κάτι που δεν περίμενα. Το χειρότερο απροόπτο και δεν ξέρω πως να αισθανθώ.