Farklılıklar |DEVAM ETMİYOR

3.Bölüm

Caroline

Sam'in yanından uzaklaşırken aklımda iki tane soru dönüp dolaşıyordu.

Birincisi; Matt’in hangi cehennemde olduğu, ikincisi; yemek yiyecek zamanım kalacak mıydı?

 Ne?

 Sabahın köründe kalkıp, derslere girmek insanda iştah açıyor.

Birde ekstra aktiviteler var. Mesela daha ölmediğin halde mezar taşını çoktan hazırlamış ve öldüğünde saniyesinde kendi elleriyle dikeceği bir öğretmeniniz varsa.

Benle ne sorunu var bilmiyorum. Cidden.

Geçen gün gelmiş 'Neden beni dinlemiyorsun' diye soruyor.

Tanrım.

Kadında bir ses teli var. Ne zaman sesini duysam kulaklarımı Van Gogh gibi kesmek istiyorum.

İster deli de ister şizofren, ben buna 'kendini savunma' diyorum.

Kadına düşüncelerimi aktırınca o kadar da çok sevinmedi. Kullandığım 'renkli' ve 'yaratıcı' kelimeler nedeniyle bir o kadar da 'renkli' bir ceza slipi aldım. Dalga geçmiyorum.

Pembe renkteydi.

Yaz tatili yaklaşık iki hafta önce bitti ve şimdiden okuldaki öğretmen nüfusunun yarısı beni görünce yolunu değiştiriyor.

Ne diyebilirim ki? Aşırı seviliyorum.

Okulun ön kapılarından çıktım. Gözlerim tanıdık bir aptal domuz arıyordu. Ama o, benim için zor yolu seçip başka bir yerde hortluyor. Hayır, yani anlamıyorum. Ön bahçemiz çok güzel. Yeşillik alanlar, ağaçlar, dalga geçilecek insanlar, resmen cennet! Neden ön bahçede olmasın ki?

Omuzlarımı sarkıtarak önümdeki basamaklardan indim. Tekrar ağaçlık alanlara baktım.

Hayır. Nope. Nein. Bir kaç çocuk dışında kimse yok. Ama o çocuklar da hiç yabancı gelmiyordu. Onların yönüne doğru yürümeye başladım. Yaklaştıkça yüzleri daha belirgin oluyordu.

Kim olduklarını anladığımda yüzüme bir sırıtış yayıldı. Adımlarımı hızlandırdım ve koşmaya başladım.

Yanlarına vardığımda gruptakiler beni yeni fark etmiş, şaşkınlıkla bakıyorlardı. Önümde sırtı bana dönük olan kişi dışında.

Yüzümdeki sırıtış daha çok yayılarak az çömeldim ve önümdekinin sırtına zıpladım.

Üstüne abandığım çocuk sarsıldı ama düşmeden ikimizi de tutabildi. Yani o kendini düşmeden tuttu. Beni de bacaklarımdan.