NEFESSIZIM

FİNAL:Akıbet-i Saadet

-Meleğim ne yapıyorsun?

Sesi çok canlı ve mutlu geliyordu. Her halini sevdiğim...

-Bilgisayar başında not girişi yapıyorum Hayatım. Sen ne yapıyorsun?

Hayatım dediğinde gercekten hayatı olduğumu hissediyordum.

-Kolay gelsin sevgilim. Bak şimdi; saat 21:30. Saat 22:00'da sahne aldığım mekana gelir misin? Seni bir yere götürmek istiyorum.

Tekliften sonra Saki Dayı'nın büyük süprizi ile tanıştırmak istiyordum Esila'yı. Eminim oda minnettar olacaktı.

- Tabii ki. Giyinip geliyorum aşkım.

O gelene kadar yarım saat vaktim vardı. Yarım saat içerisinde bende hazırlıklarıma son dokunuşu yapabilirdim.

-Sahneye çıkmam lazım sevgilim. Seni seviyorum.

Mekanın kapısında ki bodyguard arkadaşa giderek Esila'nın fotoğrafını gösterdim. Esila yaklaştığında bana bildirecekti. Böylece bende mumları yakıp ortamı hazırlayacaktım. Tam içeri gireceğim anda kameraman arkadaşlar geldi. Bodyguarda onlar benim der gibi el işareti yaptım. Ben sadece kameraman istemiştim ama bir de bayan muhabir gelmişti. "Merhaba arkadaşlar. Ben Deniz. Teklif edeceğim şanslı kadın birazdan burda olacak. Kapıdaki arkadaş yaklaştığında bize bildirecek. Ben sahneye çıktığım andan itibaren çekime başlayabilirsiniz."dedim. Üçü bir ağızdan"Tamam."dedi. O sırada Buray ve Eylül kapıdan girdi. Arkalarında Su'da vardı. Üçünüde kapıda karşılayarak barın arkasındaki odaya diğerlerinin yanına götürdüm. "Arkadaşlar,ben şarkıya girdiğim anda yavaşca masayı çevreleyin."dedim. Hepsi bir anda konuşmaya başlsdı. Hepsinin yüzü gülüyordu. Odadan çıktığımda bodyguard arkadaş beni arıyordu.

-Deniz Abi Hanım Efendi geliyor.

Mumların ucuna hepsi bir arada yansın diye bir ip bağlamıştım. Çakmağı çakınca hepsi bir arada yandı. Hemen masadaki şamdanları yaktım. Koşar adım sahneye atladım. Tugay Abi hemen barın köşesinde bekliyordu. Esila'yı oturması için masaya götürecekti. Esila'nın attığı adımın ucunu görünce orkestra arkadaşlara"Hadi."dedim. Sevgili Ebru GÜNDEŞ'in seslendirdiği Beyaz parçasını seslendirmek üzere mikrofonu elime aldım.

Ben kayboldu sanmıştım meğer sendeymiş
Görür görmez anladım hemen o anda
Sarı sandıklara kitlemiştim aşkımızı
Sahip çıkmışsın canım eksik olma
Nasıl özlemiş kalbim böyle atmayı
Oysa yerini bile unuttum hanidir
Nazen hayat vermek ister aldıklarını
Mucizeler hep böyle ansızın gelir
Teşekkür ederim böyle baktığın için
Teşekkürler aklımda kaldığın için
Karanlıktan korkmuyorum eskisi gibi
Senin yanın en aydınlık beyaz benim için
Teşekkür ederim böyle baktığın için
Teşekkürler aklımda kaldığın için
Karanlıktan korkmuyorum eskisi gibi
Senin yanın en aydınlık beyaz benim için
( Söz: Şebnem SUNGUR
Müzik: Gökhan TEPE)

Ben şarkıya girdiğimde kameramanlar çekmeye,odadaki arkadaşlar masaya doğru gelmeye başlamıştı. Mumlar dışında hiç bir ışık nüfus etmiyordu odaya. Esila kapıdan içeri girdiğinde ellerini ağzına kapatarak açıkca belli etmişti şok olduğunu. Benimde sahnede kalbim durmak üzereydi. Şu an kalbimin kanatları olsa,uçup Esila'ya konabilirdi. Şarkının alt yapısı devam ederken mikrofon elimde Esila'ya doğru yürümeye başladım. Gözlerini benden hiç ayırmıyordu.