WAARSCHUWING! In dit boek komt self-harm voor! Niet dat het heel heftig is wat je leest... Je leest alleen dat iemand sneeën op de pols van een ander ziet en dat die persoon het dan deelt met de rest zodat iedereen er op kan letten dat ze zichzelf n...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
POV Louis
~Time skip van 3 dagen~
Ik heb nog 6 posters over en besluit om naar het wijkje achter de school te gaan. Het is een wijkje met allemaal enge mensen. Ze staren je de hele tijd na als je langs loopt en soms komen ze zelfs achter je aan. Ik ril bij de gedacht aan de achtervolging van 3 weken geleden.
~Time skip van 2 weken~
Deze ochtend zitten agenten Dawson en Ronema weer met z'n tweeën bij ons op de bank, beiden met een kop thee in de hand. 'Ehm mevrouw, het kan misschien iets zwaar voor U zijn, maar we stoppen met zoeken. Uw dochtertje is nu al 2 en een halve week zoek en we hebben geen spoor van haar of het busje gevonden,' zegt agent Ronema. 'Wat?! Nee, dat kunt U niet maken!' schreeuwt mama verontwaardigd. 'Het spijt me mevrouw, maar het is toch echt zo. We zullen de zaak moeten sluiten,' zegt agent Dawson. 'Mijn meisje, mijn kleine meisje...' snikt mama. 'Wij gaan.' De agenten staan op en lopen de kamer uit. Niet veel later gaat de voordeur met een knal dicht. 'Mama, rustig maar. Lara komt wel weer terug. En anders, dan is ze alsnog bij ons. In ons hart. Voor eeuwig, en altijd,' sus ik en geef mama een knuffel. Ik voel hoe ze knikt terwijl mijn hoofd op haar schouder rust.
~Time skip van 3 maanden~
Haastig liep ik door de lange gang van de school. Jassen en tassen van leerlingen van de onderbouw hangen aan de kapstokken. Dan kom ik aan bij de deur van mijn lokaal. Ik klop drie maal op de deur en doe hem dan open. 'Louis, is Lara niet mee?' 'N-Nee.' Ik begin te snikken en ren het lokaal uit. Ik sluit me op in een wc hokje en barst dan in huilen uit.
'Louis, ben je hier?' De stem van juf Sharon klinkt door de kleine ruimte met de jongenstoiletten. 'Ja.' 'Kom Louis, dan gaan we even praten.' Ik sta op en open langzaam het deurtje. 'Och, wat is er toch?' Ze kijkt me geschrokken aan als ze ziet dat ik heb gehuild. 'Is het om Lara?' Ik knik en ze geeft me een knuffel, niet echt een fijne. 'Wat is er met Lara, Louis?' 'Z-Ze is ont-ontvoerd,' snik ik en verberg mijn hoofd in haar zachte, roze trui. 'Och wat naar Louis!'
Juf Sharon houdt mijn hand stevig vast als we terug lopen naar het lokaaltje. Ze opent de deur en stuurt me naar mijn plek. Iedereen kijkt me vragend aan, tuurlijk doen ze dat, de tranen staan immers nog op mijn wangen. 'Louis heeft gehuild!' lacht Brooklyn. Hij is de pestkop van de klas. Verschillende jongens beginnen te lachen en wijzen naar mij. 'Genoeg!' roept juf Sharon. 'Er is iets heel vervelends gebeurd met Lara en daar is Louis een beetje verdrietig door. Dan moeten jullie hem niet uitlachen.' De klas is weer stil en juf Sharon vraagt of ik wil vertellen wat er is gebeurd. Ik schud snel mijn hoofd en veeg de tranen van mijn wangen. 'Zal ik het dan voor je vertellen Louis?' Ik knik langzaam. 'Lara is ontvoerd.' Opnieuw beginnen Brooklyn en zijn groepje me uit te lachen, maar er is ook een groepje dat me niet uitlacht maar me vol medelijden aankijkt.
'Hij maakt maar een grapje juf!' 'Hij durft gewoon niet toe te geven dat hij zijn knuffelbeer kwijt is!' 'Trapt U daar nou echt in juf Sharon?' Van alles wordt door het lokaal geschreeuwd en opnieuw ren ik weg. 'Het is geen grapje. Lara is wél o-ontvoerd en de politie is gestopt met zoeken!' roep ik voor ik de deur met een klap dicht trek. Een luid gelach uit het lokaal vult de gangen waardoor ik harder ga rennen.
Ik doe de achterdeur van het huis open en loop naar binnen bij mijn beste vriend Harry. 'Hé Louis! Wat heb ik jou lang niet gezien zeg!' 'Hoi Anne, is Harry er ook?' 'Ja hoor, hij is op zijn kamer maar ik denk dat hij slaapt. Ga maar gauw kijken jongen!' Ik haast me de trap op en klop op de deur van Harry's kamer. 'Binnen!' Ik duw de deur open en Harry kijkt me verbaasd aan. 'Je hebt toch school Lou?' 'Ik ben weggelopen, wil je voetballen?' Hij springt op uit zijn stoel en loopt naar zijn kast. Een mooie voetbal rolt eruit en Harry sluit de kastdeur. 'Kom op Lou!' Hij rent met de bal vooruit en ik sprint achter hem aan naar het veldje aan het einde van de straat.
Al snel staat de score op 4-4. De gene die nu scoort, wint. Ik haal uit en ja hoor, de bal komt met mijn voet mee. Met de bal aan mijn voet ren ik richting het doel, ik schiet en... 'Goal!' Met mijn armen in de lucht ren ik een rondje om het veld.
'Waarom was je nou weggelopen Lou?' vraagt Harry als hij me een high five heeft gegeven. 'Z-Ze begonnen o-over Lara.' Ik barst opnieuw in huilen uit en Harry geeft me een knuffel.
