I'm a Tomlinson ||1D Fanfic|| (Voltooid)

I'm a Tomlinson - 18

Hoofdstuk 18

POV Lara

Ik open mijn ogen en ontdek dat ik niet meer in de auto ben, ik lig in een kamer. Welke kamer? Ik stap uit het bed, waardoor ik door krijg dat ik mijn 'gewone' kleren nog aan heb, en loop naar de deur. Als ik hem open trek zie ik dat het een kledingkast is, die vol met kleding zit -mijn kleding-. De andere deur dan? Ik open de deur naast de kledingkast en kom erachter dat dat de badkamer is. Laatste deur, deze moet mij wel uit deze kamer leiden. Mijn vingers klemmen zich om de deurklink en ik duw hem langzaam omlaag. De deur gaat geluidloos open als ik eraan trek. Een gang. Een bekende gang?

Dan schiet het me te binnen. De moorden, Louis, mijn nieuwe thuis, Harry... Ik ren de trap af, naar de keuken waar ik Niall tref. 'Hey Niall,' groet ik hem terwijl ik een boterham pak. Ik smeer er chocopasta op en neem hem dan mee naar de bank. Ik eet hem op terwijl ik wat op mijn mobiel kijk. 'Ga je nog naar Louis vandaag, Lara?' De stem doet me opschrikken uit mijn gedachten. Harry staat voor me en kijkt me vragend aan. 'Ja, ofcourse.' Ik duik weer in mjijn mobiel en zie dat Louis me een appje heeft gestuurd.

Louis: Hey Laar, kom je vanmiddag nog langs? Ik mis je. XX Louis

'Ik ga zo, als je mee wil moet je over een uur klaar staan bij de voordeur.' Hoor ik Harry zeggen terwijl ik een berichtje voor Louis type.

Lara: Hey Lou, tuurlijk kom ik weer langs, het liefst was ik niet eens weg gegaan! Zie je later! XX L

Ik steek mijn mobiel in mijn zak en ren naar boven.

Zodra ik in mijn kamer ben, smijt ik mijn mobiel op bed en loop naar mijn badkamer. Ik neem een snelle douche en loop daarna met een handdoek om mijn middel geknoopt naar mijn kledingkast. Ik vis er een blauw T-shirt en een spijkerbroek uit.

Als ik klaar ben pak ik mijn mobiel, steek die in mijn broekzak en loop naar beneden. Na tien minuten komt Harry ook naar beneden. 'Hey Lara, klaar om te gaan?' vraagt hij met een glimlachje. 'Jep' Samen lopen we de deur uit, waar natuurlijk weer een hoop fans en paparazzi te vinden zijn. 'Harry wie is dat?', 'Is dat je vriendin Harry?', 'Waar is Louis?'. Da fans en de papz schreeuwen van alles en nog wat. De fans schreeuwen haat naar mij, zorgen om Louis, hoeveel ze wel niet van Harry houden, de papz houden zich meer bezig met wie ik ben, of we een relatie hebben en waar Louis ineens is.

Eindelijk zitten we in de auto. Ik kijk even naar Harry en zie dat hij toch naar de deur toe schuift. 'Je vertrouwt me niet hé?'

'Jawel.'

'Waarom lieg je? Ik zie heus wel dat je weg schuift hoor,' zeg ik met een flauw glimlachje.

'Ik ben gewoon bang dat je me toch iets aan zal doen, je mag me niet dus waarom zou je je inhouden?' Hij werpt een blik op mij, kort maar lang genoeg om mij de angst die zijn ogen uitstralen te laten zien.

'Ten eerste, ik mag je wel. Ten tweede, Louis mag je graag en ik wil Louis geen pijn doen, niet meer dan dat ik al heb gedaan dus ik heb alle redenen om je niks aan te doen.'

Een zucht.

Dat is zijn reactie. Enkel een nikszeggende zucht.

'Het is gewoon zo moeilijk Lara, ik weet dat je Zayn en John hebt vermoord en misschien nog wel meer mensen. Dat schrikt me af en dat zorgt ervoor dat ik je niet durf te vertrouwen. Het liefst had ik gewild dat één van de jongens met ons mee zou rijden.'

'Ik begrijp het. Ik begrijp het volkomen. Maar geloof me, ik wou ze niet vermoorden, ja oké John wel, maar anders had ik jullie misschien wel allemaal moeten vermoorden! Wist ik veel wie Zayn was. Ik wou Louis gewoon de pijn besparen. Als ik iets kan beteken voor Louis, ook al kost het me mijn leven, ik doe het. Het boeit me niet wat anderen van me denken, zolang Louis maar gelukkig is.' Ik draai mijn hoofd weg. Hij hoeft niet te zien dat ik huil. Ik huil omdat iemand die mij niet eens mag, die bang is voor mij en me niet vertrouwd, maar waar ik verliefd op ben geworden, het liefst zo ver mogelijk bij mij vandaan zou gaan.

'Wat is er Lara?' Harry kijkt me bezorgd aan. 'Niks. Hé zijn we er al?' Ik kijk verbaasd op. Ik zie het ziekenhuis en de grote H die boven de ingang hangt. Ik spring uit de auto en wacht even op Harry. 'Loop maar, ik kom zo,' zegt Harry die langzaam de auto uit komt. Ik ren naar de ingang en loop naar de balie.

'Goedemorgen mevrouw, kan ik U helpen?' vraagt de vrouw beleefd.

'Ja, ik wil graag weten waar Louis Tomlinson ligt.'

'Mag ik dan Uw naam weten?' vraagt ze terwijl ze een lijstje pakt. 'Lara Tomlinson, of Malu Tomlinson, wat U wil,' antwoord ik verbaasd. 'Eén naam graag, er zijn maar een paar mensen die bij de heer Tomlinson op bezoek mogen komen.' Da fuck?

'Lara Tomlinson, denk ik?' Sja, wat ís nou eigenlijk mijn naam? Heet ik nog steeds Malu of heet ik nu Lara?

'U zult zich moeten legitimeren mevrouw.'

Ik pak mijn legitimatie bewijs en geef hem aan de vrouw. 'Sorry, maar als U daadwerkelijk Malu Tomlinson bent, waar het wel op lijkt, kan ik U niet door laten. U bent een moordenaar en daarbij een gevaar voor de patiënt.' Harry, die blijkbaar bij me is komen staan, begint te praten. 'Hallo, sorry dat ik jullie onderbreek maar waar ligt Louis Tomlinson?' Good job krullenbol. 'Kunt U zich legitimeren?' zucht de balie-vrouw. 'Jup.' Harry laat zijn paspoort zien en de vrouw knikt. 'Kamer 220. 2e verdieping, laatste kamer aan Uw rechterhand.' De vrouw knikt goedkeurend en Harry loopt weg. Een paar meter verderop, uit het zicht van de vrouw maar wel binnen mijn zicht, stopt hij. 'Oké, dan ga ik vandaag weer alleen naar mijn moeder. Een fijne dag nog!' zeg ik en glimlach vriendelijk -maar fake- naar haar.

VVV: Heb je een huisdier?

Mijn antwoord: Jep, een hamster genaamd Zwartje. Ik heb ook 3 andere hamsters gehad: Snuffie, Stipje en Hammie.