I'm a Tomlinson ||1D Fanfic|| (Voltooid)

I'm a Tomlinson - 6

Hoofdstuk 6

POV Malu

'Ready to go?' De man doet de deur van mijn kamertje van het slot en neemt me mee naar buiten. Het licht van de ochtendzon schijnt fel in mijn ogen. Ik knipper een paar keer en haal dan mijn hand boven mijn ogen weg. We stappen in de Toyota Avensis en rijden naar het centrum van Londen. Bij een klein winkeltje trekt John me naar binnen. Hij snuffelt even rond en trekt me dan mee een pashokje in. 'Aandoen, nu.' Hij duwt me een setje kleding in mijn handen en ik trek het braaf aan. Een felblauw T-shirt met daarop de tekst "WTF Where's The Food" en een normale spijkerbroek. 'Goed, dat past dus. Ik ga dit ff betalen en dan gaan we nog even kijken voor nieuwe schoenen, een BH voor jou en ja, dan zijn we denk ik wel klaar,' zegt hij als ik mijn oude kleren weer aan heb.

In mijn nieuwe kleren, schoenen en BH lopen we de laatste winkel uit. Met tegenzin loop ik mee terug naar de auto. Wat staat mij nog meer te wachten? Iemand vermoorden is vreselijk en ik wou het ook niet maar anders deed hij Louis wat aan en dat wil ik al helemaal niet! Als we langs de supermarkt lopen komt er een agent uit lopen. Ik grijp mijn kans en ren op hem af, met John achter me aan. In mijn hand slingert de tas met mijn oude kleren en schoenen steeds tegen mijn been aan. Snel gris ik het vuurwapen uit zijn houder, richt hem op John en laad hem. De agent draait zich verstoord om en kijkt dan met een geschrokken blik naar het wapen in mijn hand. Zijn hand schiet naar de houder aan zijn riem en dan krijgt hij door dat ik zíjn wapen heb. Hij zegt iets in zijn walkietalkie en beveelt me dan het wapen op de grond te leggen. Dan vliegt er en kogel door de lucht, hij raakt John midden op zijn borst. Ik leg het wapen op de grond en schop het dan, op bevel, naar de agent. Ik ben erg rustig als hij me arresteert en me naar zijn collega's begeleidt. In het busje houd ik me gedeisd en kijk uit het raampje naar buiten terwijl ze naar het politiebureau rijden.

Ik zit in een kamer met alleen 3 stoelen, een tafel en achter mij een zwaar geblindeerd glas. Ik weet best wat er nu gaat gebeuren. Ik heb er voldoende politieseries voor gevolgd. 2, in uniform geklede, agenten komen naar binnen. Ze nemen plaats aan de 2 stoelen aan de andere kant van de tafel. De vrouw gooit een plastic mapje voor mij op tafel. 'Hallo Malu, ik ben agent Dawson en dat is agent Ronema,' zegt de man. Ik knik. 'Weet je waarom je hier zit?' gaat hij verder. Weer knik ik. 'Vertel.' 'Moord,' antwoord ik kort. Een traan rolt over mijn wang. 'Op wie?' vraagt Ronema. 'John.' 'Wie was John?' gaat Dawson verder. 'Een akelige man, een ontvoerder en een gestoorde gek.' 'Nee Malu, John was een hardwerkende man met een gezin. 2 kinderen en een vrouw. Beeld je eens in hoe verdrietig die nu zijn. Haar man is dood. Hun vader is vermoord. Door jou.' 'En ik dan? Mag ik dan geen eens een beetje vrijheid hebben?' 'Mens, zeik niet zo. Iedereen heeft hier vrijheid,' zucht agent Ronema. 'Je weet niet hoe ik geleefd heb! Al die jaren! Je weet niks over mij, helemaal niks over mij!' Meer tranen rollen nu over mijn wangen en ik doe er niks tegen. 'Inderdaad, wij weten niks over je. Doe je verhaal maar,' geeft agent Dawson toe.

De Vraag Van Vandaag: Welke kleur onderbroek heb jij vandaag aan?

Mijn antwoord: Zwart.