I'm a Tomlinson ||1D Fanfic|| (Voltooid)

I'm a Tomlinson - 5

Hoofdstuk 5

POV Malu

~Time skip van 12 jaar~

Langzaam loop ik door de straten. Mijn voeten voelen zwaar als lood terwijl ik rond het huis dwaal. Dan gaat de deur open. Een jongen van tussen de 1 meter 70 en 1 meter 80 komt naar buiten, ik schat hem op een jaartje of 20. Met zijn zwarte haar en bruine ogen ziet hij er knap uit. Zodra hij zich buiten het bereik van de bewakingscamera's begeeft ren ik met mijn mobiel in mijn handen op hem af. Ik film. Hij houdt halt als hij ziet dat ik eraan kom. Wat gaat er nu in hem om? Ik kom licht hijgend bij hem aan dan trek ik het mes uit mijn zak. Zijn vrolijke blik slaat meteen om en angstig staart hij naar het mes. 'Het spijt me,' mompel ik en dan steek ik het mes in zijn onderbuik. Hij zakt gillend op de grond en ik ren weg, zo snel als mijn benen kunnen. Ik hoor mensen op de achtergrond schreeuwen om een ambulance en anderen om de politie. Hijgend zak ik neer in een duister steegje.

Een hand komt op mijn schouder en geschrokken kijk ik op. Een oude, arm uitziende man staat voor me. 'Wat doe jij nou hier? Jonge meisjes zoals jij zouden zich niet in donkere steegjes als deze moeten begeven,' kraakt zijn lage stem. 'Ik moest gewoon eventjes uitrusten en ik denk dat ik toen een beetje in gedachten ben verdronken. Bedankt meneer.' Ik sta op, geef de man gauw een hand en loop dan snel het steegje uit. Gelijk lopen er 2 mensen op me af. Politie. Fijn, heb ik weer. Ik zet het op een lopen en maak dat ik weg kom. 'Halt! Staan blijven!' roept 1 van de mannen. De mannen rennen achter me aan en zwaaien met hun armen. Ik krijg het gevoel dat mijn benen sneller gaan dan ze eigenlijk aankunnen nu ik het heuveltje af storm. In de verte zie ik het zwarte busje al staan. De grote schuifdeur aan de zijkant staat open en het kenteken is eraf gehaald.

Ik spring in het busje en meteen rijdt hij weg. Met moeite trek ik de deur dicht. Ik laat mezelf tegen de wand aanzakken en hou me stevig vast aan de handvaten die ik eerder vandaag aan de bodem van het busje moest bevestigen.

Ik stap uit de bus en loop, zoals ik moet doen, met John mee. 'Oké Malu, we gaan morgen nieuwe kleren voor je halen, zoals de afspraak. Nu ga je de verf uit je haar wassen en slapen.' Hij duwt me mijn kleine badkamertje binnen en loopt dan weg. De deur van mijn kamer gaat dicht en de klik meldt dat hij op slot zit.

De douchekop hangt op zo'n 1 meter 80 hoog en aan het gelige plafond zit schimmel. Van de mosterdgele tegeltjes waarmee de muren en vloer zijn afgedekt zijn hoekjes afgebroken en de spiegel heeft een grote barst dwars door het midden lopen.

Snel kleed ik me uit en draai de douche aan. Een zwak straaltje ijskoud water komt uit de douchekop. Rillend ga ik eronder staan en pak de fles shampoo. Een donkergroene smurrie komt uit de fles op mijn hand en een nare geur dringt mijn neus binnen. Met een vies gezicht smeer ik het in mijn haar en begin mijn lichaam te wassen.

Ik droog me af en hij me weer in mijn dagelijkse kloffie: een spijkerbroek, compleet met scheuren en gaten, op hoogwater en een klein T-shirtje. Mijn vieze witte sokken en een paar oude gympies, die enorm knellen.

De Vraag Van Vandaag: Met welke kleur pen schrijf jij het vaakst?

Mijn antwoord: Blauw.