I'm a Tomlinson ||1D Fanfic|| (Voltooid)

I'm a Tomlinson - 4

Hoofdstuk 4

~Time skip van 3 jaar, Malu/Lara en Louis zijn nu beiden 8 jaar oud~

POV Malu

De deur van mijn kamer vliegt open en John komt binnen. 'Hey Malu! Ik ben er weer, met je ontbijt.' Ik ga aan het tafeltje zitten en John zet een bord voor me neer. Daarnaast een glas melk en dan gaat hij op de stoel tegenover me zitten. Normaal blijft hij nooit bij me? 'Zeg Malu, herinner jij je nog iets van voor je hier kwam?' Rare vraag, tuurlijk doe ik dat! Mijn antwoord is dat ook, zonder enige twijfel, ja. 'Wat weet je allemaal?' gaat hij door. 'Dat Louis niet gezond was toen we werden geboren en dat hij daarom in het ziekenhuis moest blijven. Ik heb ontdekt dat iemand hem stiekem heeft gechipt!' 'Dat was ik Malu, ik heb me vermomd als verpleger en je broer gechipt. Weet je ook waarom ik jou hier hou?' 'Nee, meneer,' antwoord ik. 'Dat zal ik je eens vertellen Malu. Ik weet 100% zeker dat op z'n minst 1 van jullie beroemd zal worden. Louis heb ik daarom gechipt. Jou wou ik eigenlijk ook chippen maar dat ging niet omdat je meteen mee ging naar huis. Nu heb ik jou hier en als Louis daadwerkelijk beroemd gaat worden, kan ik best wat geld gaan verdienen. Via de chip kan ik hem namelijk vinden, en dan kan ik veel geld voor hem krijgen. Jij, als het zusje van de beroemde Louis Tomlinson, zal ook bakken vol geld opleveren,' legt John uit. Geschrokken staar ik hem aan.

Zo zit de wereld dus in elkaar. Zo werkt de mens. Alles draait om geld, geld en nog een geld terwijl vrijheid het belangrijkste bezit is dat je kunt hebben.

Ik zit hier maar, al 3 jaar lang opgesloten in een kleine kamer. Nooit naar buiten, nog niet eens een stap buiten deze kamer. De buitenwereld lijkt zo dichtbij maar is zo ver weg...

Ik zit in de vensterbank van het raam in mijn kamer. Ik heb een prachtig uitzicht: groene boomtoppen, kleurige bloemen in gras en een prachtig blauw meertje een eindje het bos in. Hoe zou het zijn om door dat bos te lopen? In het meer te springen en vrolijk te spetteren met het water?

Ik voel hoe er iets nats over mijn wang rolt. Een traan, een traan van het verlangen naar vrijheid. Iets wat ik niet heb en misschien ook wel nooit zal krijgen. Maar vooral iets wat ik mis.

De deur gaat open en een meisje van een jaar of 7 komt mijn kamer in. 'Papa! Hier is een vreemd meisje!' Ze kijkt me aan. Verbaasd en geschrokken. Waarschijnlijk wist zij niks van mijn aanwezigheid. Langzaam kom ik overeind en loop naar haar toe. 'Hallo, hoe heet jij?' vraag ik vrolijk. Eindelijk is er hier iemand anders dan John. 'Ik? Ik ben Maria. Wie ben jij?' Ze kijkt me aan met haar grasgroene ogen. 'Ik ben Malu en ik ben al 8 jaar!' Ik neem haar mee mijn kamer in en we gaan met mijn poppetjes spelen. Ik heb er 3, 3 nep-barbies. De kwaliteit is slecht; je trekt er zo een been of hoofd vanaf en er zit weinig haar op hun hoofdjes.

Langzaam haal ik een borsteltje door de golvende blonde haren van het poppetje dat in mijn hand ligt, bang dat de haartjes in de borstel zullen blijven zitten. 'Maria, ga nu bij Malu weg!' Johns stem klinkt boos en dwingend. Maria en ik kijken geschrokken op. Als dit een stripboek was, kwam er stoom uit zijn neus en oren en schoten zijn ogen vuur.

De Vraag Van Vandaag: Heb je broertjes/zusjes?

Mijn antwoord: Ik heb 1 broertje (Mathijs, 11 jaar) en 1 zusje(Susanne, 12 jaar).