KÖTÜSÜN

7. Bölüm " Bittim Ben "

Multimedia : Ateş

Korku ve adrenalin tüm vücudumu esir almış gibiydi. Ben çırpındıkça o daha sıkı tutuyordu.

" Hşşş... Sessiz ol. "

Buda kimdi...

Kulaklarım gecenin beraberinde getirdiği seslerle yankılanırken arkamda durup beni son derece ürküten kişinin kim olduğunu anlamaya çalışıyordum. Sessiz bir şekilde söylemişti bunu. Ama tanıdık birşeyler hissediyordum onda. Yüzünü görmemişliğin verdiği stres beynimin ve kalbimin hızını artırırken, dudaklarımın üzerine kapanan ellere dikilmişti gözlerim. Eline doğru nefesimi verirken aklımdan geçen tek şey ondan kurtulmam gerektiğiydi. Beni apartmanın içerisine doğru yürütmeye çalışıyordu. Buna izin vermeyip yerimde tepindiğimde ise " Rahat dur... " deyip biran için sesini yükseltti, sesin kime ait olduğunu çözmüştüm bu ise verdiği komutu yerine getirmemi sağlamıştı. Sanırım bu oydu, sesinin tınısı zaten ilk baştada dikkatimi çekmişti ama emin değildim ve sanırım şimdi eminim. Bu Ateşti. Beni içeriye doğru tekrar yürüttüğünde bu sefer zorluk çıkarmadım. Bu saatte evimin önünde olmasının bir açıklaması vardır heralde. Apartmanın kapısını kapatıp biranda üzerime üzerime gelmesiyle tahminimin doğruluğunun çıktığını gördüm. Evet oydu. O üzerime geldikçe bende duvarın köşesine doğru arka adımlarla ilerledim. Bir süre sonra duvarla bir bütün olduğumuzda Ateş' te olduğu yerde durdu fakat tek kolu sağ omzumun biraz üzerinde duran duvardaydı.

Vücudunu ve kafasını bana doğru yöneltirken " Neden dışarıdasın bu saatte ? " dedi, sesini yükselten kişiye bende bu saatte evimin önünde ne işinin olduğunu sormak isterdim. Sorusunun cevabını hem bir yandan bekliyordu hemde bu ürkmemi sağlayan hareketleriyle hedefine ulaşıyordu. Fakat dikkatimi çeken şey kaşının üzerisindeki yara iziydi. Büyük değildi ama derindi. Bu cafedeyken yoktu. Ve zaten yeni olmuşa benziyordu. Keşke bir pansuman falan yapsaymış, gerçektende kötü gözüküyor. Bir kavgadan çıkıp doğru burayamı gelmişti acaba ?

" Sana dikkat etmeni söylemedim mi ? Nasıl bu saatte dışarıya çıkarsın ? Bora' nın senin peşini bırakmayacağını bilmiyormusun ? Gerçektende bu kadar aptalmısın ? "

Son söylediği hakaret dışında haklıydı. Fakat onun neden bu kadar beni önemsediğini anlıyamıyorum. Sonuçta onun için bir anlam ifade etmiyorum. Ve hatta bence kimse onun için birşey ifade etmiyordur. Bana söz verdiği içinmi beni bu kadar koruyor. O halde sözlerine çok sadık. Bundan başka bir anlam çıkaramıyorum ben. Şu kaşının üzerindeki yaraya gözüm kaymadan edemiyordu. Ya bari yaranın çevresindeki kanları temizleseydi.

Okul eteğimle uyuduğumu ve şuan eteğin üzerimde olduğunu hatırlayınca aklıma sabah cebime peçete koyduğumu hatırladım. Evet eteğimin cebi vardı, anneme özel diktirtmiştim. Çanta kullanmadığım için tüm pantolanlarımda, eteklerimde cep bulundururdum. Tabi her gün etekle uyumam öyle uykum gelince biraz üşengeçlik yaptım galiba. Belkide biraz fazla üşengecim. Neyse bu konuyu atlayıp peçeteye geri dönmem gerek. Hala benden bir cevap bekliyordu ve sinirleri oldukça yerindeydi. Bu durumda eteğimdeki peçeteyi çıkarıp kaşında bulunan kanları temizlesem acaba kızar mı ? Beynim ikiye bölünmüş bir şekilde, bir taraf bu duruma olumlu bakarken bir taraf olumsuz bakıyor hatta saçmaladığımı düşünüyor. Şuan tek elini beline diğer elini ise saçlarını yolacakmış gibi içine daldırırken tek isteğim ondan biraz olsun uzaklaşmaktı, hele ki o bu haldeyken. Ama arkamdaki duvar buna mani oluyordu. Gidecek bir yerim kalmamıştı.

" Beni anladın mıı ? " diye bağırınca sesi binada yankı yaptı. Tek korkum binadakilerin uyanmalarıydı. Birden ne olduğunu anlıyamadan çenemden tutup arkamdaki duvara doğru ittirince kafamın arkasına doğru küçükde olsa bir acı hissettim. Çenemi biraz daha yukarıya kaldırıp tamda gözlerine bakmamı istedi. Fakat onun gözlerine bakmamak için fazlasıyla çabalıyordum. Bu ise onu daha da sinirlendiriyor gibiydi.