Who Is Meant? AlyDen? BangLy?

Part 75

Den's

"Alright." Alyssa said defeatedly, pero halata sa boses niya ang inis, lungkot at disappointment.

And then she walks out of the room.

Napahinto lang ako sa nangyari.

"What was that?" kunot noo kong tanong sa sarili, habang nakatitig sa pintong nilabasan ni Aly.

Hindi ko alam kung susundan ko ba siya o titikisin ko siya.

Napako ako sa kinatatayuan ko at hindi ko maiwasan ang mainis sa inasal niya.

Padabog akong umupo sa higaan ko.

Ano ba kasi ang pinaglalaban niya at nagkakaganun siya? We worked our asses out for five years, and now, in not more than two months, ga-graduate na kami... and she wants us to just run and forget everything we worked hard for?!

I really can't believe her point!

"Kanina lang, nag po-propose siya at ang saya lang namin. And now this?! Arghh!" hinampas ko yung unan sa inis ko.

"Bakit ba kasi bigla na lang niya gustong lumayas? May tinatakasan ba siya? May tinatakbuha - ..." napahinto ako sa pagkausap sa sarili ko nang may biglang pumasok sa isip ko.

"Ay hindi! Tanga lang, Den?!" sermon ko sa sarili ko nang ma-realized na katangahan yung naiisip kong dahilan, "imposible na makabuntis si Alyssa, kaya imposible na may tinatakbuhan siyang nabuntis kaya gusto niyang umalis!"

.
.
.
.
.
But after thinking of possibilities, I just sighed, "Ano ba kasi talagang dahilan?!" 

---

After few minutes na nakaupo ako sa kwarto kanina, hindi na rin naman ako nakapag timpi at hinanap na siya.

And as expected, dito talaga siya pupunta.

Sa rooftop.

Her eyes are closed, sitting at the floor while leaning her back at the wall.

At first, tinitigan ko lang muna siya, akala ko kasi tulog siya. But she opened her eyes and took a deep breathe.

"Hey." I called and awkwardly smiled at her.

She just shyly smiled in return then, bowed.

"Hayy..." I sighed jokingly and walked towards her. Umupo din ako sa sahig katabi niya at yumakap sa kanya habang nakadantay ang ulo ko sa balikat niya. 

"I'm sorry." I apologized, though hindi ko alam kung ano ang isino-sorry.

Well, I guess, that's what a relationship is, kailangan may magbaba ng pride. And for this scenario, I have to. And I want to.

If this will be the way para matapos na ang hindi namin pagkakaintindihan, I'll do it wholeheartedly.

Alyssa lifted my chin para tumingin sa kanya, "Nope. Sorry.", she said and kissed my forehead, "I should've understand your point and didn't act like that. I was so selfish na isiping umalis na lang bigla at iwan na lang ang lahat. Worse, gusto pa kitang idamay na talikuran lahat ng pangarap mo. I'm sorry."

"Hey... hey..." I stopped her and caressed her cheeks, "I admit... naguguluhan talaga ako sa bigla mong desisyon, pero naniniwala naman ako na may dahilan ka." 

Ngumiti lang siya at kinuha ang kamay ko na nasa pisngi niya, hinawakan niya yon at marahang hinagkan, "actually there's none." seryosong saad niya.

"Huh?" takang tanong ko.

Tumingin siya sakin, "I just can't wait to start our forever together, Den.", she confesses out of the blue.

Hindi ko napigilang matawa sa sinabi niya.