**Şarkı da güzeldir dinlerim hep u.u Adı Hyorin - come a little closer
**** (5 ay sonra –Temmuz)
"Luhan, sevgilim?" Sehun daha 1 saat önce beraber olmamıza rağmen bu kadar çabuk onu aradığım için şaşkınca sormuştu. Ki haklıydı da... Yani ben aramak için genelde 2 saat falan geçmesini beklerdim. Sehun ise en fazla yarım saat sınırı vardı bu konuda.
"Bir sorun mu var?"
"Bir sorun mu olması lazım? Belki özlediğim için aradım?" Sehun ile uğraşmak hoşuma gittiği için ona takıldığımda telefonun diğer ucundan kıkırdadığını duymuştum.
"Hayır, ama senin özlemeye karşın 2 saatlik direncin vardı. O yüzden 1 saat geçmeden arayınca şaşırmadım dersem yalan olur. Yine de benim sevgilim beni özlemiş mi?" sona doğru sesini incelttiğinde bu sefer kıkırdayan taraf bendim. Çünkü aegyo yapması tatlı da olsa komik bulduğum gerçeğini değiştirmiyordu.
"Özledim, evet ama o başka bir mesele. Ben sana bir konuda hatırlatma yapmak için aramıştım." Sehun'a asıl arama sebebim için giriş yaptığımda bir yandan da elimdeki tişörtü valizime koymakla uğraşıyordum.
"Neymiş o?"
"İlaçlarını yanına almayı unutma, sevgilim." Sehun'un yaptığım hatırlatmaya karşılık olarak kaş çattığını görmesem de hissedebiliyordum. Çünkü ben bu konuda ne kadar dikkatli olup, üstüne düştüysem Sehun da bir o kadar umursamaz davranıyordu. Ama tabii ki galip gelen hep ben olmuştum.
"Luhan, çoktan iyileştim zaten o ilaçları kullanmama gerek yok artık."
"Sen öyle sanıyorsun. Eğer 1 haftada iyileşebilseydin doktor sana ilaçları 1 hafta sonra bırakmanı söylerdi." Sehun'un sesli bir şekilde nefesini vermesini telefonda konuştuğumuz için normalde olduğundan daha net anlamıştım.
İlaç konusunda onun üstüne fazla gidiyor gibi görünebilirdim ama her ne kadar geçirdiği basit bir grip de olsa tekrarlanmasını istemiyordum. Yeniden hasta olup, karşımda öyle bitkin durmasını görmek gerçekten katlanılmaz olurdu.
"Basit bir grip için fazla abartmıyor musun yine de?"
"Hayır, Sehun kesinlikle abartmıyorum. Basit bir grip de olsa seni hasta görmek beni de üzüyor, anlasana... Hem tatilde benimle geleceğine dair o kadar ısrar ettin ve biz planlar yaptık. Ya hastalığın tekrarlanır ve benimle vakit geçiremezsen? Ben yalnız kalırsam..." Sehun'u kışın geçirdiğim kazadan sonra en dayanamadığı noktası olan beni yalnız bir yere gönderme korkusuyla vurduğumda bu durumu kabul edeceğinden de emindim.
"Ah... Peki, tamam alırım hatta ilk onu koyacağım." Sehun söylediğinde emin olmak için hala bazı kanıtlara ihtiyacım olduğunu düşünüyordum. Çünkü unuttum diyerek yanına almaması fazlasıyla olasıydı.
"Koyduğunda resmini çekip bana gönder. Ve Sehun biliyorsun ki ilaçlarının adından gramına kadar biliyorum. Yani unuttum bahanesiyle yanına almazsan sana gittiğimiz yerde onlardan yeni bir kutu alır ve bu sefer baştan bitirmeni sağlarım." Yine de şu an söylediğim şey elimdeki en etkili ve sağlam kozdu. Yani daha ilk kutuyu bitirememişken yeni baştan bir kutuya başlamak işkence gibi gelirdi ona. Sonuç olarak sırf bu yüzden bile kabul edecekti.
"Tamam, beni yine alt ettin tebrikler. Şu lafından sonra kesinlikle unutmayıp kullanmaya devam edeceğim."
"İşte böyle... Aferin benim sevgilime." Telefondan ona gönderdiğim hayali öpücük sesli bir şekilde gittiğinde normalde Sehun'un buna heyecanlı bir şekilde tepki vermesi hatta yanıma gelmesi bile olasıydı. Ama Sehun beni şaşırtarak bunları yapmamış hatta öyle ki bunun yerine sadece telefonda bir sessizlik oluşturmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CRAZY IN LOVE
Fanfiction"Sehun, böyle yapma. Beni sevmenle ilgili olan düşüncelerimi biliyorsun." "Biliyorum. Beni sevmeyeceğini de biliyorum. Ama senden zaten beni sevmeni beklemiyorum, Luhan. Bana karşılık vermeni, denemeni ya da bir şansını da istemiyorum. Yani... Elbet...
