Love Will Find Us

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 12

Είναι Παρασκευή πρωί. Σήμερα η Νάταλι γίνεται 18 χρονών. Ναι είναι τα γενέθλιά της. Ετοιμάζεται και κατεβαίνει στην κουζίνα για να φάει πρωινό με τον πατέρα και τη γιαγιά της.

Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου. Δεν το πιστεύω! Είμαι 18! Ενήλικας πλέον... μου φαίνεται περίεργο. Βέβαια ούτε η πρώτη είμαι ούτε η τελευταία που φτάνει τα 18.

"Χρόνια σου πολλά κόρη μου! Να τα εκατοστήσεις και ό,τι επιθυμείς να το αποκτήσεις! Πώς μεγάλωσες έτσι!" μου λέει ο πατέρας μου φανερά συγκινημένος. Δεν είναι και λίγο να βλέπεις τη μοναχοκόρη σου να ενηλικιώνεται.

"Μπαμπά μου, εγώ θα είμαι πάντοτε η μικρή σου κόρη...το ξέρεις ε;" του λέω και γελάμε ταυτόχρονα

"Χρόνια σου πολλά γλυκιά μου! Εύχομαι κάθε σου ευχή να πραγματοποιηθεί!" μου λέει η γιαγιά μου και την αγκαλιάζω. Πόσο την αγαπώ!

"Θα γιορτάσεις τα γενέθλιά σου τελικά; " με ρωτάει ο πατέρας μου και το σκέφτομαι για λίγο. Θέλω; Τις τελευταίες μέρες βαριέμαι να κουνηθώ πόσο μάλλον να κάνω πάρτι. Από την άλλη, μια φορά γίνεσαι 18...Νομίζω ότι μια ταινία εδώ στο σπίτι με αναψυκτικά, ποτά, γλυκά, πίτες, πατατάκια, τούρτα και όλα τα συναφή δεν θα ήταν κακή ιδέα. Άλλωστε δεν έχω όρεξη για πολλά πολλά.

"Έτσι λέω. Μάλλον θα τους καλέσω εδώ στο σπίτι" του απαντώ

"Ωραία, αν είναι ας πάμε μόλις σχολάσεις να αγοράσουμε τα απαραίτητα" μου λέει

"Εντάξει" του αποκρίνομαι, τους χαιρετώ και φεύγω για το σχολείο.

Στο σχολείο η Λόρεν, ο Άλεξ, η Έλεν, η Ιζαμπέλ και ο Νάιαλ προετοιμάζουν την έκπληξη για τη Νάταλι.

Αυτά τα μαθηματικά! Πόσο με δυσκολεύουν! Το ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη που συμφωνεί...μακάρι να είχα λίγη από την ευφυΐα του Αϊνστάιν...Καλά και όχι μόνο αυτού. Αν και νομίζω σκράπας ήμουν μια ζωή στα μαθηματικά και σκράπας θα μείνω. Είναι δύσκολο <άθλημα> για εμένα. Αλήθεια!

Μόλις τελειώνει το μάθημα των Μαθηματικών, συζητώ με την καθηγήτρια μου για κάποιες ασκήσεις που μου φάνηκαν βουνό. Ύστερα παίρνω την τσάντα μου και κατευθύνομαι προς το προαύλιο. Επιτέλους σχόλασα! Τι μέρα και αυτή!

Πλησιάζω στο συντριβάνι που μου είπε η Λόρεν να την περιμένω. Περίεργη μου φάνηκε σήμερα. Λες να έγινε τίποτα με τον Άλεξ; Δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου...πέρα από το ότι μου ευχήθηκε μες στην τρελή χαρά, κατά τα άλλα δεν ήταν πολύ ομιλητική.