Love Will Find Us

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 20

Τελευταία εβδομάδα στο σχολείο. Απίστευτο. Αυτή η χρονιά πέρασε πιο γρήγορα και από το 4G της Cosmote. Τι λέω θεέ μου;

Αποφάσισα να μιλήσω στην Λόρεν. Δεν της έχω πει ακόμα ότι θα πάω στο Λος Άντζελες...ούτε φυσικά τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτήν μου την απόφαση. Πρέπει να ξέρει.

"Λόρεν...θα φύγω" της λέω και με κοιτάζει με απορία

"Πού θα πας; Τι εννοείς; " με ρωτά

"Στο Λος Άντζελες. Αποφάσισα να πάω"

"Το σκέφτηκες καλά; Είσαι σίγουρη;" με ρωτά κάπως ανήσυχη και συνάμα στεναχωρημένη. Λογικό είναι αφού είμαστε φίλες από τον παιδικό σταθμό. Ναι, η φιλία μας είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου. Και για εκείνη το ίδιο. Κρίμα όμως οι δρόμοι μας θα χωριστούν για αυτά τα χρόνια που θα λείπω. Ξέρω όμως πως δεν θα χαθούμε. Με τόσα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να θέλαμε να χαθούμε,  θα ήταν αδύνατον.

"Ναι...Έχω πάρει την απόφασή μου. Είναι κάποια πράγματα που με έκαναν να δεχτώ" της αποκρίνομαι

"Τι πράγματα; Έχει να κάνει με τον Μπράντλεϊ;" με ρωτά

"Εν μέρη ναι...αλλά όχι μόνο. Θεωρώ πως είναι μεγάλη ευκαιρία να σπουδάσω Μουσική εκεί. Θα μάθω πολλά πράγματα και ίσως να καταφέρω να ασχοληθώ και επαγγελματικά με αυτό, παράλληλα με την Σχολή.
Επίσης, η μητέρα μου ζει στο Λος Άντζελες. Δεν μου φαίνεται τελείως τυχαίο όλο αυτό. Θα πάω να την βρω και να ζητήσω εξηγήσεις. Να καταλάβω γιατί έφυγε...Θέλω να ξέρω...
Όσον αφορά τον Μπράντλεϊ, Λόρεν,  δε θα σου πω ψέματα. Δεν τον ξεπέρασα πότε. Είναι στο μυαλό μου νύχτα-μέρα από την ημέρα που κατάλαβα ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του. Δεν με νοιάζει που δεν με θέλει. Εγώ τον θέλω. Τον θέλω πολύ...και θέλω να είναι ευτυχισμένος. Και αν η ευτυχία του είναι μακριά από εμένα, ας είναι. Θα το δεχτώ. Δεν θέλω να στεναχωριέται. Και η Ραχέλ τον κάνει ευτυχισμένο. Εγώ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ και θέλω μόνο το καλό του. Όμως θα φύγω γιατί θέλω και το δικό μου καλό. Θέλω και εγώ να βρω την ευτυχία μου...μακριά από εκείνον. Να κάνω μια νέα αρχή. Να ξαναερωτευτώ και να νιώσω καλά και πάλι" της λέω και μένει άφωνη.

"Ναι, καταλαβαίνω. Έχεις όλα τα δίκια του κόσμου να φύγεις. Εγώ θα σε στηρίξω. Θα είμαι εκεί ακόμα και όταν δεν θα με βλέπεις. Να πας και να κάνεις αυτό που αγαπάς" μου λέει με δάκρυα στα μάτια. Αυτός είναι και ο λόγος που απέφευγα να της μιλήσω τόσον καιρό. Αλλά ξέρω ότι αυτά είναι δάκρυα χαράς. Ξέρω ότι χαίρεται που θα κάνω κάτι που θα με κάνει ευτυχισμένη. Την αγκαλιάζω και ανταποδίδει