Love Will Find Us

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 11

Αφότου χαιρετώ τον Νάιαλ, παίρνω τη ζακέτα και τη τσάντα μου από το τραπέζι του κλαμπ και κατευθύνομαι προς τα έξω. Νιώθω περίεργα μέσα μου. Δεν θα το έλεγα κούραση ή κάτι τέτοιο. Μου λείπει. Μου λείπει πολύ και ας μην είμασταν ποτέ μαζί. Κάτι μέσα μου με κάνει να αισθάνομαι μισή. Πώς είναι δυνατόν να την πάτησα τόσο άσχημα μαζί του; Ο Νάιαλ είναι τόσο καλός και πάντα με προσέχει...αλλά τον βλέπω μόνο φιλικά.

Βγαίνω έξω και εισπνέω οξυγόνο. Κακά τα ψέματα τα κλαμπ μυρίζουν τσιγάρα και η μουσική τους είναι θορυβώδης...κάποιες φορές δεν παλεύεται. Ποτέ δεν τρελαινόμουν για αυτού του είδους τα μαγαζιά. Θα έλεγα ότι προτιμώ πιο ήρεμα πράγματα...βόλτες με την παρέα ή για καφέ.

Στέκομαι λίγο πιο πέρα από την είσοδο και παρατηρώ ασυνείδητα τριγύρω μου. Τότε είναι που τον βλέπω. Περπατάει χέρι-χέρι με την Ραχέλ προς το αυτοκίνητό του. Ναι, οδηγάει. Όσο και αν προσπαθώ δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Ακόμη και τώρα τον θέλω...Τώρα που ξέρω ότι δε νοιάζεται. Τον βλέπω να βάζει τη Ραχέλ στη θέση του συνοδηγού και να της κλείνει την πόρτα. Καθώς πλησιάζει στη θέση του κοιτάζει προς το μέρος μου και τα μάτια μας συναντιούνται. Παρατηρώ ότι σταματά για λίγο και με κοιτάζει. Όλο μου το σώμα, ξαφνικά, νιώθει αδύναμο και αισθάνομαι ότι θα πέσω. Εύχομαι ο χρόνος να σταματούσε.

Σχεδόν πέντε δευτερόλεπτα αργότερα γυρίζει προς την πόρτα του αυτοκινήτου, μπαίνει μέσα και βάζει μπρος. Και εγώ μένω εκεί για ακόμα μία φορά απογοητευμένη. Ήρθε η ώρα να επιστρέψω σπίτι...

"Γειά σου γλυκιά μου. Όλα καλά; " με ρωτά ο πατέρας μου. Όλα τα καταλαβαίνει

"Ναι μπαμπά μου, όλα είναι μια χαρά...απλώς είμαι λίγο κουρασμένη" του απαντώ αλλά δεν φαίνεται να έχει πειστεί εντελώς

"Χόρευες όλη τη νύχτα; " με ρωτά γελώντας

"Εμμ...θα μπορούσες να το πεις και έτσι" του αποκρίνομαι χαμογελώντας

"Ωραία, εύχομαι να πέρασες καλά" μου λέει

"Ναι, ήταν ωραία" του λέω. "Τέλος πάντων...πηγαίνω στο δωμάτιό μου να κοιμηθώ. Καληνύχτα! " προσθέτω

"Καληνύχτα Νάταλι!" μου λέει και πάω στο δωμάτιό μου.

Η Νάταλι δε νιώθει στην πραγματικότητα κουρασμένη. Είναι αυτό το συναίσθημα που έχεις όταν νομίζεις ότι είσαι χαμένος και ότι δεν είναι κανείς εκεί για εσένα, ακόμα και αν περιτριγυρίζεσαι από άτομα που ενδιαφέρονται πολύ για εσένα, ακόμα και αν σου πουν ότι όλα θα είναι μια χαρά.
Τα συναισθήματα δεν μπορούν απλά να εξαφανιστούν...πάντοτε θα νιώθεις κατά κάποιον τρόπο όπως ένιωσες κάποτε. Το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι δυνατός και να ελπίζεις ότι όλα στο τέλος θα αλλάξουν...

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΛΟΡΕΝ

Χορεύοντας με τον Άλεξ ξέχασα εντελώς τη Νάταλι και τον Νάιαλ. Πλησιάζω προς το μέρος τους αλλά δε βλέπω πουθενά τη Νάταλι.

"Νάιαλ! Πού είναι η Ναταλί;" τον ρωτώ

"Μου είπε ότι ήταν κάπως κουρασμένη και ήθελε να πάει σπίτι. Της πρότεινα να την πάω εγώ αλλά δεν ήθελε..." μου λέει

"Αα...κατάλαβα. Ελπίζω να είναι καλά.
Λοιπόν Νάιαλ...η Νάταλι έχει γενέθλια αυτή την Παρασκευή και σκεφτόμασταν να της κάναμε μια μικρή έκπληξη. Είσαι μέσα; " τον ρωτώ

"Το συζητάς; Εννοείται!" μου αποκρίνεται

"Υπέροχα!!!" του λέω και φεύγουμε με τον Άλεξ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΝΑΤΑΛΙ

Το επόμενο πρωί η Νάταλι πηγαίνει στο σχολείο όπως κάθε μέρα. Έχει Ιστορία. Μετά το μάθημα αυτό πηγαίνει στο μάθημα Μουσικής.

"Γειά σου Νάταλι! Τι κάνεις; " με ρωτά η Έλεν

"Επ..Γειά σου Έλεν! Μια χαρά εσύ;"

"Κι εγώ!" μου απαντά

"Καλημέρα Νάταλι...είσαι έτοιμη για την παρουσίαση;" με ρωτά η Ιζαμπέλ και κομπλάρω. Την ξέχασα τελείως

"Δεν το πιστεύω! Την ξέχασα!" της λέω και τη βλέπω έτοιμη να φρίξει

Παίρνει μια βαθιά αναπνοή και προσπαθεί να μιλήσει. Είναι πολύ σημαντική αυτή η παρουσίαση. "Λοιπόν ψυχραιμία. Η Παρουσίαση ξεκινά σε μία ώρα...θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε και να προετοιμαστούμε σε αυτό το διάστημα" λέει

"Θα προλάβουμε; " ρωτώ αγχωμένη

"Μόνο αν βιαστούμε" απαντά η Έλεν.

Τελικά τα καταφέραμε. Παραδόξως η εργασία μας άρεσε πολύ στην κ.Ρόουζ. Αυτή η παρουσίαση περιελάμβανε τη δουλειά τεσσάρων μηνών. Από θαύμα τα καταφέραμε. Εξαιτίας μου παρά λίγο να μην είχαμε τίποτα να παρουσιάσουμε. Είμαι στον κόσμο μου ώρες ώρες.

Μετά από αυτό πήγα να βρω τη Λόρεν.
Της εξήγησα τι συνέβη στο μάθημα της Μουσικής. Δεν κρατήθηκα να μην της πω ότι στο κλαμπ είδα τον Μπράντλεϊ και γενικά για την όλη φάση.

"Περίεργο. Γιατί να σε κοιτάξει επί πέντε δευτερόλεπτα; Η Ραχέλ δεν το πήρε είδηση; " με ρωτά η Λορ

"Τι να σου πω...δεν έχω ιδέα" της λέω και δείχνει σκεπτική

"Ο Άλεξ μου είπε ότι νιώθει άσχημα για όσα σου είπε. Έχει τύψεις" μου λέει

"Δε χρειάζεται. Να σου πω παμε να φάμε κάτι γιατί πείνασα;" τη ρωτώ αλλάζοντας κουβέντα

"Άντε έλα πάμε" μου αποκρίνεται και φεύγουμε.

ΤΕΛΟΣ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 11

ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΒΓΗΚΕ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ Ο,ΤΙ ΣΥΝΗΘΩΣ...ΤΟ ΞΕΡΩ xP
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!! :))) ♡