Love Will Find Us

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 19

[Το επεισόδιο αυτό είναι ΜΟΝΟ από την πλευρά του Μπράντλεϊ...έχουν να ειπωθούν πολλαααααα ;) ♡ ]

Σήμερα είναι Σάββατο. Κάλεσα την Ραχέλ τώρα το πρωί στο σπίτι μου να καθίσουμε λίγο οι δυο μας να συζητήσουμε. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που με απασχολούν τον τελευταίο καιρό. Ένα από αυτά είναι η συμπεριφορά της. Με έχει κουράσει η άκαρδη στάση της απέναντι στους άλλους.

"Καλημέρα μωράκι μου" μου λέει και με αγκαλιάζει. Μόλις ήρθε.

"Τι κάνεις όμορφη;" την ρωτώ και με κοιτάζει για λίγο με απορία και ύστερα χαμογελά. Είχα πολύ καιρό να την πω έτσι. Ίσως γιατί είναι αυτονόητο πως είναι πολύ όμορφη ή επειδή δεν νιώθω την ανάγκη να της κάνω πολλά κοπλιμέντα.

"Καλά είμαι γλυκέ μου, εσύ;" με ρωτάει και καταλαβαίνω ότι με τόσα μέλια κινδυνεύουμε να μας τσιμπήσουν μέλισσες. Χαχα...δεν γίνεσαι αστείος, σκέφτομαι. Δεν τις μπορώ τις πολλές πολλές γλύκες...πόσο μάλλον με αυτά που κάνει τον τελευταίο καιρό.

"Μια χαρά" της λέω κοφτά και εκείνη την στιγμή έρχεται στο σαλόνι η Ιζαμπέλ η οποία σχεδόν αγνοεί την ύπαρξη της Ραχέλ αλλά δεν παραλείπει να κάνει ένα από τα συνηθισμένα ειρωνικά της σχόλια

"Ωχ, συγνώμη που διακόπτω αυτή την πολύ ρομαντική στιγμή, μπλιαχ, αλλά Μπράντλεϊ σε ζητούν στο τηλέφωνο" λέει η Ιζαμπέλ με ένα ύφος νικητή ή κάτι τέτοιο. Άλλο που δεν θα χαιρόταν να έβλεπε το πρόσωπο της Ραχέλ να ξινίζει την στιγμή που την παρατάω για να σηκώσω το τηλέφωνο. Μεγάλη ήττα.

"Ποιος με ζητάει;" την ρωτάω

"Ο Άλεξ" μου απαντά. Με τον Άλεξ χθες βγήκαμε και λύσαμε κάπως τις διαφορές μας. Για πόσο να ήμασταν τσακωμένοι;

"Σου είπε τι θέλει;" την ρωτώ

"Όχι" μου αποκρίνεται

"Εντάξει" της λέω και πάω να σηκώσω το τηλέφωνο

"Γειά σου Άλεξ"

"Γειά σου και σένα Μπράντλεϊ"

"Καλά είσαι ρε;"

"Ναι, όλα μια χαρά" μου λέει

"Λοιπόν...τι με ήθελες;"

Αναστενάζει για λίγο και ύστερα απαντά. "Κοίταξε, ξέρω ότι χθες μιλήσαμε αλλά δεν τα είπαμε όλα. Πρέπει να συζητήσουμε...και μην αρνηθείς. Είναι για το δικό σου καλό..." μου λέει αλλά δεν καταλαβαίνω. Τι έχουμε να πούμε;