Let Me Entertain You!

hoofdstuk 26

P.o.v suze
Floris loopt voor mij uit de duinen op. Ik ben blij dat ik toch sneakers aan mocht. Ik heb tien minuten gezeurt om sneakers. Ze wouden dat ik hakken aandeed. Gelukkig mocht ik uiteindelijk toch mijn vannies aan. Als we boven op de duinen zijn schij t de zon laag over het water. "Kom! Ik wil je wat laten zien." Floris pakt mijn hand en rent voor me uit, mij meeslepend. Ik lach als ik de blik op zijn gezicht voor me haal. Hij keek zo schattig. Niet veel later stopt hij een kijkt naar de zon en dan naar mij. Hij legt zijn jas die hij over zijn schouder had hangen op de grond en laat mij plaats nemen. Lachend kijk ik naar hem. We zitten in een inham in de duin en met onze rug tegen de duin aan genieten we van het samen zijn. Betoverd door de ondergaande zon pakt Floris mijn hand vast. Een tinteling gaat door mij heen. Even kijk ik hem aan. Hij trekt mijn hand omhoog en geeft een kus op de rug van mijn hand. Een warm gevoel vult mij. "Ik hoorde dat je helemaal niet mee wou doen met de modeshow." "Klopt ik ben daar niet zo van." "Waarom deed je het nu wel dan?" "Tja iemand moest caitlyn vervangen." "Maar er waren toch ook nog anderen? Niet dat ik het niet leuk vond dat je op de catwalk liep hoor." Een knipoog volgt. Ik lach. "Ik werd over gehaald door verle." "Hoe dan? Jij lijkt me juist een persoon die niet over valt te halen." "Ze zei iets wat ik wel zag zitten." "Wat dan?" "Wat ben jij verschrikkelijk nieuwschierig!!!" Lach ik en duw hem met mijn vuist tegen zijn schouder. Hij beweegt ren beetje mee met de duw die ik hem geef. Als hij terug komt begind hij me te kietelen. "Neeeh!!! Stooopppp!!! Ik kan daar niet tegen!!!!" Gil ik lachend. Floris gaat zonder genade door. Ik lig nu lachend op de grond en lig op het randje van de inham en Floris hangt boven me. Op een moment glijd ik weg en Floris glijd mee. Samen rollen we naar beneden. Op het strand blijven we stil liggen. Floris hangt weer boven mij en kijkt me recht in mijn ogen aan. De zon is nu nog maar een heel klein beetje boven de zee uit te zien. Het licht schijnt op de zijkant van Floris zijn gezicht. Ik zie dat hij zijn kaakspieren aanspand. Langzaam komt zijn hoofd dichter bij. Ik zie dat hij zijn ogen sluit. Hij komt nog dichterbij. Opeens horen we sirenes. Verschrikt kijken we allebij op. In het water ligt een politie boot. Aarg ga weg man! Je verpest het moment!! Schreeuw ik in mijn hoofd. Floris staat op en loopt naar de rand van het water toe. Ik sta ook op maar blijf staan waar ik lag. Ik zie een agent naar een boot verderop wijzen. Floris schud zijn hoofd en praat nog wat met de agend. Dam wijst hij naar mij. Een brok schiet gelijk in mijn keel. Floris wenkt dat ik moet komen. Onzeker loop ik op Floris af. "Dag mevrouw." Groet de agent me. "Euh hallo." Zeg ik zacht. "Nou dan wensen wij u een fijne avond verder. En wees voorzichtig." Zegt de agent tegen Floris. "Dank u agent. Wij zullen onze ogen open houden." Dan vaart de boot weg en loop ik samen met Floris terug naar ons plekje. "Wat was er?" "Ow er zijn twee waaghalzen onstnapt aan de waterpolitie. En dat was die boot. Dus ze vroegen of wij de mannen uit die boot hadden gezien." Ik kijk Floris aan en zie dat zijn gezicht erg serieus staat, wat ik best jammer vind omdat het net zo fijn was. "Zullen we een ander plekje zoeken? Voor het geval die twee weer terug komen?" Ik knik. Al kletsend lopen we de duin weer af. We praten over van alles en nog wat. Over sport en over school over familie en over vrienden. Voor we het door hebben staan we naast een vuurtoren. Ik kijk gefacineerd door de grote van dat ding naar boven. "Wil je boven kijken?" Vraagt Floris terwijl hij lacht om hoe ik naar boven kijk. "Dat kan toch helemaal niet!" "Ow waarom niet?" Vraagt hij en kijkt me uitdagend aan. Hij drukt oo de bel die naast de deur staat. "Aah jullie willen vast de vuurtoren van boven zien, hea?" Er staat een oud mannetje in de deur opening. Zijn mond hangt een beetje scheef door de pijp die in zijn mondhoek hangt. "Graag!" Zeg ik vrolijk. Floris laat me voor gaan. Wat is het toch een echte heer. "Ik hoop dat jullie een beetje conditi hebben." Zegt het mannetje. Hij reikt Floris een sleutel en gaat op een stoeltje zitten aan een tafeltje. Hij pakt zijn pen en puzzelboekje er weer bij. Ondertussen zijn Floris en ik begonnen met het beklimmen van de trap. "Pff das wel lang zeg!" Hijgt Floris. "Aaah kom op watje we zijn al op de helft!" Moedig ik hem aan. "Zei je nou watje?!" Zegt Floris en doet alsof hij beledigt is. "Ja problemen mee?" Vraag ik als ik met mijn handen in mijn zij sta en hem recht in zijn ogen aan kijk. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht. Ik draai me weer om en begin weer te lopen. Eenmaal boven draait Floris het slot van een deur open die ons naar de reling leid. Ik leg mijn handen op de reling en kijk zover als ik maar kijken kan. Floris komt naast mij staan. Ik zie dat hij naar me kijkt. Ik negeer het en kijk voor zover dat nog mogenlijk is over de zee heen. "Het is prachtig hier." Zeg ik na een tijdje stilte. "Bijna net zo prachtig als jij bent." Ik draai me naar Floris toe en kijk hem aan. Hij stapt een stapje dichter bij me en legt zijn handen op mijn heupen. Een kriebelend gevoel gaat door heel mijn lichaam. Er obtspringt een bron van vreugde in mijn lichaam als Floris mij tegen hem aan trekt. Zijn rechter hand glijd door naar mijn rug. Ik leg mijn arm om zijn zij en met mijn andere hand glijd ik door zijn haar, langs zijn wang en over zijn borst. Daar boven oo die vuurtoren buigt zijn hoofd weer naar voren mijn hoofd buigt naar hem toe. En al gauw voel ik zijn zachte lippen op die van mij. Even lijkt het alsof ik zweef. Even trekken we terug. Ik kijk Floris aan met een glimlach. "Vertel me nu alsjeblieft hoe verle je heeft overgehaald." Fluisterd hij swoel in mijn oor. Ik kijk hem lachend in zijn ogen aan. "Ze vertelde dat jij in de jury zat." Zegt ik slechts. Een ontdeugend lachje staat nu op mijn gezicht. Ik leg mijn hand in zijn nek en trek zijn hoofd weer naar me toe. Onze lippen raken elkaar weer en weer zweef ik.