Let Me Entertain You!

Hoofdstuk 11

"Wat?! Nee dat menen jullie niet!!!!!" Gil ik als onze leraren ons vertellen waarom we op een boot moeten. "Jazeker dat wij dit menen!" We staan met de hele groep naast de bus., onze leraren zijn boven op een grote steen gaan staan zodat ze over de groep heen kunnen schreeuwen. "Gaan we echt naar een privé eiland??" Roept iemand vol ongeloof. "nou nou privé eiland... dit eilandje is van een zekere meneer de Boker. Hij heeft zijn eilandje aan ons verhuurt. Het eiland is niet heel groot en er staan 4 kamphuizen op, die hebben wij allemaal gereserveerd. We gaan nu eerst de boot op en op het eiland zelf krijgen jullie de indeling van de kamers die wij naar jullie verzoeken hebben ingedeeld." Schreeuw Floris boven de menigte uit. Ik sta samen met Verle en Bjorn vooraan aangezien wij voor in de bus zaten stonden we al gauw buiten. Onze koffers worden door de buschauffeur uit het laadruim gesleept. "De kamers zijn van 4 tot 6 personen per kamer." Schreeuwt Floris verder. "Ik ben echt benieuwd met wie we in de kamer zitten." Zegt Verle. Ik zie dat ze zenuwachtig is. Verle heeft vaak ast van heimwee. En dan is een week best lang. Haar vingers gaan snel langs elkaar heen. Alsof ze heel snel piano speelt. Iedereen krijgt een ticket in zijn handen geduwd en vervolgens moeten we op een rijtje gaan staan. Een paar mensen proberen voor te dringen. Dit laten wij natuurlijk niet gebeuren. Snel zet ik een stap naar voren zodat ze er niet langs kunnen. Een paar chagrijnige gezichten volgen hierdoor. Zwijgend en boos stappen ze dan toch achter ons in de rij. "Euh pardon." Hoor ik achter me. ik kijk om en zie Floris staan. Ik probeer naar achter te stappen maar door de drang van de rij lukt dat niet heel goed. Er verschijn maar een kleine kier. Floris draait zijn gezicht naar me toe en propt zich door de kier. Hij staat nu wel heel dicht op me. Ik voel kriebels in mijn buik als hij mijn arm vast pakt om zijn evenwicht te behouden. "sorry." Zegt hij zacht. "Geeft niet hoor." Zegt ik terug en geef mijn kaart aan hem. Hij scheurt het onderste strookje van mijn kaart en geeft hem terug. Ik wacht nog even tot de kaarten van Verle en Bjorn ook zijn gescheurd en dan lopen we naar binnen. We kiezen voor een plekje vlak bij het raam. Ik tuur in de verte. Je kan het eilandje al een beetje zien en inderdaad het is niet heel erg groot. De zon schijnt in mijn ogen wat ik genadeloos irritant vind dus snel zoek ik mijn zonnebril op en zet hem op mijn neus. Na tien minuten zie ik Caitlyn langslopen met Floris naast haar. Ze slijmt zooo verschrikkelijk bij hem. Wat ik wel begrijp want hij is gewoon knap. Floris en Caitlyn lopen de hoek om en onbewust draai ik mijn hoofd ook om de hoek. "Meid het valt een beetje op..." Fluisterd Verle in mijn oor. Gelijk schiet ik weer recht op aangezien ik scheef was gezakt. Bjorn draait zich nu de hoek om en kijk waar ik naar keek. "Zeg je gaat toch niks beginnen met een leraar?" Het woord leraar fluisterd hij. "Nee ik zat gewoon naar Caitlyn te kijken." De naam Caitlyn komt altijd heel aanstellerig mijn mond uit. Waarom weet ik ook niet. Niet veel later komt Floris alleen langs lopen. "Euh Floris hoelang moeten we varen?" Vraag Bjorn terwijl hij mij een knipoog geeft. Ik voel mijn wangen rood worden. Ze worden nog rooier als ik merk dan Floris naar mij kijkt. "Euhm ik ga even naar buiten." Snel sta ik op en loop naar buiten. We varen met een kleine vorm van een veerboot. Je kan binnen en buiten zitten. Als ik buiten sta sta ik in mijn eentje bij de reling. Iedereen zit binnen omdat het nog best koud is in die wind. Ik hoor een deur open gaan als ik om kijk zie ik een hatelijke blik van Caitlyn mijn kant op wijzen. Zuchtend draai ik mijn hoofd weer om. Ik hoor Caitlyn zeggen dat ze om de hoek gaan zitten. Ik zucht nog een keer. "Wat loop jij te zuchten?" Met een ruk draai ik me om. "Wat doe jij nou weer hier?" Ik schrik van mijn eigen reactie. "Ow sorry dat klonk heel bot." Met een gebogen hoofd draai ik me weer naar de zee. "Dat geeft niet." Is het enige wat hij zegt. ik voel me een beetje ongemakkelijk worden. "dusss..." Foris lacht. "Ja zeg dat wel." "Ik kwam even kijken of alles goed ging. Je zag er nogal benauwd uit net." "Dat is lief van je." Zeg ik dan. Nu ik het zei klonk het toch wel een beetje alsof ik het tegen een goede vriend had. "Maar gaat het wel goed?" Vraagt hij bezorgt. "Ja ik euhm... ik euh..." " Nog sorry van die situatie met die kaartjes." Zegt hij nu en hij kijk me schuldig aan. "Ow, dat geeft echt niet, kon je niks aan doen." Een rilling glijd over mijn rug. Een gek sprongetje volgt. "Haha wat doe jij nou?" Floris kijkt me vermakelijk aan. "Ow ik had zo'n koude rilling." Verklaar ik mijn sprong. Kippenvel is het gevolg van de rilling. Floris ziet het. "Wil je naar binnen?" "Aan de ene kant wel, maar aan de andere kant is het hier ook fijn." "Wil je mijn jas aan?" Vraagt hij liefjes. "Nou nee dan lijkt het net alsof we een stel zijn en dat word mijn dood in de klas." ik kijk hem lachend aan. Hij glimlacht terug. "Dat zou inderdaad raar zijn." We kletsen nog wat na en zien dan de kant van het eiland dichterbij komen. "Ik ga even naar binnen om mijn spullen te pakken." "Ja ik ook nou ja mijn eigen spullen dan he." Reageert Floris. Samen lopen we naar binnen. Hij houd de deur voor mij open. "Dank u." Zeg ik beleefd. "Zeg maar je en jij hoor." Zegt hij dan nog. Ik glimlach en loop naar Verle en Bjorn toe. "Zo was het gezellig?" Vraagt Bjorn lachen. "Euh ja denk ik." Een raar gevoel komt in mij op. Ik zie Floris met Carice praten hij kijkt een beetje nijdig. "Ben je ver..." Nog voor dat Bjorn zijn zin af kan maken kap ik het onderwerp af. "We zijn er bijna ik stel voor om alvast naar buiten te lopen."Verle knikt. Bjorn lijkt de hint te begrijpen en houd verstandig zijn mond.