Let Me Entertain You!

hoofdstuk 32

We rijden de oprit van suze haar huis op. "Wow!" Zeg ik als ik het huis zie. "Wat is er?" Lacht suze. "En dan vind jij dat ik een luxe auto heb? Je woont in een vila!" "Haha dat is niet waar! Het is een root huis maar nog lang geen vila!" Verdedigt suze zich. We stappen uit en lopen naar de voor deur. Gelijk begind er een hind te blaffen. "Jacky! Stil! Het is goed!" Roept suze gelijk. "Siets zittie in zijn banch?" "Ja ze zit veilig." Reageerd haar broer. Suze grist iets van de kapstok mee en trekt me mee. "Sorry hoor maar dit is onze waakhond. Een grote zwarte rotweiler zit in de banch. Nu zie ik wat suze vast heeft ze heebt een soort van tuigje voor een hond.

P.o.v. suze
Ik ga tegen de banch aan zitten en zet hem op een kiertje. Jacky probeerd uit alle macht me voorbijte kruipen om bij Flpris te komen. Behendig maak ik het tuigje vast en houd jacky stevig vast. "Ze wilt alleen maar spelen hoor, daarom is ze zo druk. Ben je bang voor honden?" "Onee joh ik heb thuis ook een hond." Ik trek de deur van de banch nu helemaal open en trek aan het tuigje van jacky. Jacky sprint gelijk op Floris af en springt tegen hem op. "Jack! Laag!" Roept sietse vanaf de bank. Nu sneuffeld jacky Floros zijn broek helemaal af. Floris aait jacky en hurkt dan bij haar neer. Hij is zo goed met jack! Liefjes kijk ik hem aan. Even loopt jack weg. Floris kijkt me lief aan. "Je bent echt goed met haar." Complimenteer ik hem. "Dankje." Een knipoog volgt. En daar is jack weer met haar touw in haar bek. "Hahah lekker beestje!" Lach Floris en trekt aan het touw. Niet veel later kunnen we aan tafel. Vele gesprekken volgen aan tafel en Floris word grondig onder vraagt. Zijn hand ligt op mijn boven been tijdens het eten en na het eten lijkt het dan ook alsof mijn been slaapt van de tintelingen. "En gaan jullie nog wat leuks doen vanavond?" Vraagt mijn moeder die ons eigenlijk wel op een goed idee brengt. "Euhm ja!" Antwoord Floris enthousiast. Verbaast kijk ik hem aan. "Echt?" Vraag ik dan. Hevig knikt hij van ja. "Ow oke." Lach ik. "Moet ik nog iets speciaals aan?" Ik kijk Floris vragend aan. "Ik help je wel met wat uitzoeken. Ik heb gemerkt dat wij ongeveer de zelfde smaak hebben." Zegt sietse vrolijk en trekt me mee naar boven. Sietse trekt mijn kast open en sneuffeld wat rond. "Ik zou het wel weten als mijn meisje DIT aan had." Zegt hij met een grijns en trekt mijn rode jurkje uit de kast. "Nee! Nee! Nee! Alles behalve die!" Ik wijs naar het jurkje en zie dat mijn hand helemaal trilt. "Zusje..." zucht sietse en trekt me even op schoot. We zitten op mijn bed en het jurkje ligt naast ons. "Suze, we weten allemaal dat je er betoverend uit ziet in dit jurkje. Je wilt hem toch veroveren?" Zachtjes knik ik. "Nou dan moet je deze aan doen!" Moedigt sietse me aan. "Maar ik kan hem niet aan! Het kan gewoon niet!" "Steef zou trots op je geweest zijn! Dat weet ik zeker!" Ik slik de brok uit mijn keel weg en pak het jurkje in mijn handen. Het is het jurkje dat ik van steef had gekregen voor onze laatste verjaardag samen. Hij had hem expres te groot gekocht, want ik mocht hem alleen aan als ik op date ging met de man van mijn dromen en dat kon niet al op mijn 16e zijn. Ik kijk naar het labeltje. Shit het is ook nog de maat die ik nu heb. Ik twijfel nog erg en dat ziet sietse. "Probeer hem nou even! Ik weet zeker dat steef het zo gewilt heeft!" Dat haalt mij over en ik kleed me uit en trek het jurkje over mijn hoofd heen. Sietse staat op en doet de rits dicht. Ik kijk naar mezelf in de spiegel. "Je bent prachtig!" Complimenteerd sietse me en geeft me een kusje op de zijkant van mijn hoofd. Hij pakt mijn staart vast en trekt voorzichtig het elastiekje er uit. Terwijl ik mijn haar in model breng hoor ik sietse wat romelen op mijn bureau. "En nu deze en deze." Hij geeft mij mijn rode lipstick aan en mijn mascara. Ik doe maar wat hij zegt en weer bekijk ik mezelf in de spiegel. Het eind resultaat mag er wezen. Ik trek mijn mooie vannies aan en looo dan de trap af. Floris zit met een beker koffie in zijn hand als ik naar binnen kom. Sietse komt achter mij aan. Mijn moeder haar ogen worden groot en ze slaat haar hamf voor haar mond. "Das mijn mooie meisje." "He is dat niet het jurkje van..." mijn vader maakt zijn zin niet af. "Ja pap dat is het jurkje van steef. En we kunnen er gewoon over praten want hij weet het." Floris knikt als mijn ouders hem aankijken of het waar is. "Nou gaan we?" Vraag ik als het even stil is. "Graag! Euhm hoelaat moet ze thuis zijn?" Vraagt hij beleeft aan mijn vader. "Ach jongen! Dat maakt toch niet uit! Ze kan morgen uit slapen." Als we de deur uit lopen zwaaien mijn ouders en sietse ons uit. Floris laat mij instappen en loopt naar zijn eigen portier. En dan rijden we weg.