Let Me Entertain You!

hoofdstuk 16

Ik zit in de kamer van de leraren uit ons gebouw. Vier leraren staan voor mijn neus. Ik zit daar alleen en kijk boos voor me uit. "Suze, het kan niet wat je hebt gedaan." "What the fack! En wat caitlyn heeft gedaan wordt wel goed gekeurt?!" Zeg ik neidig. "Nee natuurlijk niet daar word zij ook op aan gesproken." "Alleen aangesproken zeker! Voor de rest is het zo'n lief meisje nou die hoeft geen straf hoor. Straks breekt ze een nagel, maar die suze oow die moet flink aan gepakt worden hoor want die ia zo stput boehoehoe!" Schreeuw ik boos. "Het eerste wat jij nu moet doen is kalmeren!" Zegt carice nu een beetje ongeduldig. "Anders komt er zeker een grote straf ja!" Ik kijk boos voor me uit. "Waarom sloeg je caitlyn?" Vraagt ze nu wat rustiger. Ik besluit helemaal niet meer te reageren. Ik kijk alleen maar woest voor me uit. Ik negeer alles wat de leraren doen of zeggen. "Floris? Kan jij even met haar praten? Jij hebt al vaker met haar gepraat." Vraagt carice dan. "Wat? Waarom ik? Dat kan jij toch best? Jij bent haar mentor!" Verdedigt hij zich. "Doe toch maar even he." Zegt carice zacht. Zwijgend lopen de andere twee leraren samen met carice de kamer uit. "Suze..." begind floris. "Ik weet dat je niet tegen onrechtvaardigheid kan, maar je ziet zelf toch ook wel in dat je niet zomaar iemand kan slaan? Ik snap jou wel. Jij wilt dat we caitlyn ook straf geven en dan pas wil jij ook gaan praten, maar suze hoe harder jik tegenstribbelt hoe groter je straf is. Misschien word je dan wel naar huis gestuurd. Daar heb ik geen zin in. En jij ook niet denk ik." Floris is even stil. Wat hij zegt zet me wel aan het denken. "Alsjeblieft wees nou de wijste en trek je mond open." Moedigt hij mij aan. "Ik gaf haar alleen maar haar verdiende loon." Zeg ik zacht. "Ze noemde mijn beste vriend homo en goot haar drinken over hem heen!" De boosheid komt weer naar boven. Ik spring op en schop de stoel waar ik op zat de kamer door. Ik wil de stoel weer pakken om hem weg te gooien maar twee sterke armen houden mij vast en trekken mij tegen een warm lichaam aan. Wild schop ik om me heen, maar de twee armen houden mij strak vast.

Als ik eindelijk tot bedaren ben gekomen zak ik op de grond en barst ik in huilen uit. Nu zijnde armen niet stral meer maar geven ze me steun. Floris trekt me naar zich toe en mijn hoofd beland op zijn borst. Daar zitten we tien minuten op de grond. Uiteindelijk stoppen de tranen en kom ik tot rust. "Waarom word je er zo boos van als iemand jou beste vriend homo noemt?" Vraagt Floris voorzichtig. Een zucht verlaat mijn lippen. Ik ga nu iets vertellen wat ik nog nooit tegen iemand heb gezecht. Thuis word er ook nooit meer over gepraat. "Ik kom uit een gezin van 3 kinderen, ik heb een tweeling broer. Ja hij was homo. En op een dag had hij een vriendje ze waren zo gelukkig samen tot een groepje jongens uit zijn klas hem in elkaar geslagen hebben. Hij was helemaal bont en blauw. Zijn vriendje vond het niet veilig meer en heeft het uit gemaakt. Mijn broertje zag het leven niet meer zitten." Ik slink de tranen die op komen weg. "Hij... hij... is... voor de trein gesprongen." Als die zin mijn lippen verlaad scheur ik van verdriet.

P.o.v. Floris
Voor de tweede keer in een half uur heb ik een huilende suze in mijn armen. Ik schuif naar de rand van het stapelbed toe en trek suze op mijn schoot. Haar gezicht verdwijnt in mijn shirt. Ze huilt. Huilt om haar broer. Ik sla mijn armen nog steviger om haar heen. Zachtjes sus ik haar. Ik wieg haar in mijn armen. Langzaam stopt het huilen
en gaat het over in snikken. Ik veeg haar haar een beetje opzij en geeft een kort kusje op haar voorhoofd. En schokje volgt, maar ze blijft wel zitten. We zitten nog een tijdje op de grond. Suze heft haar hoofd op en kijkt me aan. "Sorry als ik je net voor je schenen heb getrapt." Zegt ze zacht. "Dat geeft toch heel niet joh! Maar gaat het een beetje?" Suze knikt. "Wil je water?" Weer knikt ze. Ze staat op. Ik sta ook op en loop even naar ons badkamertje. Met een plastik bekertje water kom ik terug. Suze drinkt het in een tuig leeg. "Maar je moet wel begrijpen dat je wel straf krijgt." Zeg ik voorzichtig. Suze knikt. "Ja en ik zal mijn straf uit zitten." "Goed zo. Zullen we gaan?" "Heb je een washandje ofzo? Dan kan ik even mijn gezicht op frissen." Ik rommel even in mijn tas en haal dan een washandje tevoorschijn. Suze loopt naar de badkamer. Ze wast haar gezicht en halt haar staart uit. Haar haar valt golvend naar beneden. Ik blijf maar staren naar haar. Ze ziet er mooi uit met los haar. Heel erg mooi zelfs. Ik betrap me zelf op deze gedachtes en stap dan ook snel weg bij de badkamer. Niet veel later komt suze uit de badkamer. Haar haar zit weer in een staart. "Ready?" Vraag ik. "Ik denk het wel. Euhm!" Ik kijk haar vragend aan. "Bedabkt dat je me uit mijn woedebui hebt gehaald en dat je zo geweldig hebt geluisterd. Das erg lief van je." Een kleine glimlach staat op haar gezicht. Ze is zo mooi! Ik zou haar wel kunnen zoe... "geen dank. Ik vind het fijn dat je mij alles verteld heb. Vind je het erg als de andere leraren het ook te weten komen?" Een schrik reactie volgt. "Nou dat heb ik liever niet dan gaan ze weer vragen en daar heb ik geen zin in." Zegt ze dan. "Ze moeten het wel echt weten suus. Ik zal ze vertellen dat ze er niet met jou over mogen praten. Is dat goed?" Suze knikt. Dan open ik de deur en laat suze voor gaan. Ze loopt direct naar haar vrienden toe. Het hele programma loopt nu uit vanwegen dit accefietje maar toch ben ik blij dat we het er over hebelben gehad. Ik heb haar in mijn arme kunnen sluiten. Heel eventjes hoefde ik me niet in te houden. Ik loop naar de leraren toe en doe mijn verhaaltje.