Merdivenle odamın balkonuna çıktıktan sonra Toprağa el sallayarak odama girdim. Yorgun olduğumu anlayarak yatağıma uzandım. Tam uyuyacakken içerden babam ve üvey annemin kavga edermişçesine bağırışma seslerinin geldiğini duydum. Yatağımdan kalkarak aşağı kata sessizce indim ve babamla üvey annemin kavga eden konuşmalarına kulak misafiri oldum .Konuşmalarında en ilgimi çeken söz şu oldu;-Elif, kredi kartımdan alışveriş yapmışsın ve kartımın bütün limitini doldurmuşsun!
-Nejat, hayatım, bana verdiğin kredi kartının limiti doldu ben de senin kredi kartını kullandım bunda kızacak ne var ki ?
-Elif batıyorum! Batıyorum...!
-Ne...!? Ne diyorsun sen...!? Nejat...!?
-Bütün paramı iflastan kurtarmak için harcadım.Fakat hiçbir işe yaramadı.
-Peki şimdi ne yapıcaz?
-Tefecilerden borcumu ödemek için para aldım fakat ödeyemedim. Hacizciler 2 gün sonra evimize gelicekler. Bizimde biran önce yeni bir ev almamamız gerekiyor.
-Nejat sen nelere bulaştın böyle?
Ne...? Babam...? İflas mı...? Hayır...? Olamaz...? Tefeciler...? Ellerimle ağzımı kapatıp duvara yaslandım ve şaşkınlığımın geçmesini bekledim. Şaşkınlığım birkaç dakikanın ardından geçti ve sessizce odama çıktım. Merdivenlere gelince yavaş adımlarla yukarıya çıktım. Odamın kapısının önüne geldiğimde kapımı açarak içeri girdim ve çalışma masamın sandalyesine oturdum. İçimden;
-Eeee...? Defne...? Şimdiki planın ne? Mahvoldun sen kızım...!? 2 gün içerisinde buradan kurtulman gerekiyor. Çok çalışmalıyım. Kendime ev bakmalıyım ve buradan kaçmalıyım...
Planımı bu şekilde söyleyince kuşağa hoş geliyor fakat aslında kaçmak...? Ne bileyim...? İşte...? Çok yanlış bir davranış...! Ama başka çarem de yok? Eğer burada kalırsam yeni, kiralık, başka bir ilde, kötü bir evde oturuyor olacağım. Ve üvey annem de beni oranın Külkedisi yapıcak yani kendi hizmetçisi. Planımı devreye geçirmek için MacBook bilgisayarımı açıp internetten Amerika'dan satın almış olduğum evi çok pahalıya sattım. Elimde şimdi 1000.000₺ para oldu. Sonuçta artık kredi kartımda kalan parayı dikkatli harcamam gerekiyordu. İnternette biraz daha dolaştıktan sonra kendime iyi bir sitede ev buldum ve kredi kartımla evi satın aldım. Hızlıca bilgisayarımı kapatıp ayağa kalktım.Planımı bu gece gerçekleştirecektim. Hızlıca en büyük bavulumu çıkartıp bütün kıyafetlerimi düzgünce bavulumun içine koydum. Değerli eşyalarımı hacizcilere bırakmayacaktım tabikide. Onları da kırılmayacak şekilde bavuluma yerleştirdim. Ayakkabılarımı, çantalarımı, parfümlerimi, takılarımı ve olmazsa olmaz makyaj malzemelerimi... Bütün eşyalarımı aldıktan sonra ve bavulumu doldurduktan sonra bavulumun fermuarını kapatarak sırt çantama tabletimi,bilgisayarımı ve telefonumu yerleştirerek çalışma masama tekrardan oturdum. Elime bir adet kağıt ve kalem alarak babama bir veda mektubu yazmaya başladım...;
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATTAKİ ŞANSIM
Teen FictionHayat bu kadar kötü olmak zorunda mı? Bütün zorluklar insanın suratına tazikli su gibi sertçe çarpmak zorunda mı? BÜTÜN HERŞEY KİTABIN SONUNDA BAŞLIYOR..