Bu böyle olmayacaktı. Toprak bana inanmıyordu. Onu seviyordum ama bana inanmıyordu. Hep o Ayaz'ın yüzündendi. Ortalığı karıştırıyordu. Ağlamaktan gözlerim şişmişti. Kendimi çok kötü hissediyordum. Ayağa bile kalkamıyordum. Benim bundan sonra yaşamamın bir anlamıda yoktu. Daha fazla dayanamayarak kolumdaki serumları ve göğsümdeki kabloları çıkarttım. Topraksız yaşamak istemiyordum. O yoksa bende yoktum. Nefes alıp vermem zorlaşınca gözlerimi kapattım. Daha dönüşü olmayan bir uykuya daldım...Anne yanına geldim. Seni çok özledim. Kokunu, bana sarılmanı beni öpmeni çok özledim. Bak yanına geldim. Hadi bana eskisi gibi sarıl,öp. Annem seni çok seviyorum. Anne neden orada duruyorsun. Anne! Neden bana cevap vermiyorsun. Sen beni özlemedin mi? Anne lütfen bana cevap ver ben sensiz bir hiçtim.
Anne nerdesin? Anne nereye gittin anne yanına geldim neden banden kaçıyorsun? Anne ne olur seni çok özledim son bir defa sana sarılmama izin ver. Anne lütfen gitme. Lütfen...
Sana yalvarırım...
Nolur gitme...
Bunca yıl sensiz yaşamak çok kötü bir şey.
Lütfen beni bırakma.
Anne...
Lütfen...
Gitme...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATTAKİ ŞANSIM
Genç KurguHayat bu kadar kötü olmak zorunda mı? Bütün zorluklar insanın suratına tazikli su gibi sertçe çarpmak zorunda mı? BÜTÜN HERŞEY KİTABIN SONUNDA BAŞLIYOR..
