Bu olaylardan sonra kendime gelebilmek için evimin yakınında olan parka gitmeye karar verdim. Üstüme sarı bir t-shirt giydim, altıma ise siyah dar paça pantolonumu giydim. Babamın evinin kapısını kapattıktan sonra parka yürüyerek gittim. Normalde her zaman nereye gidersem gideyim hep korumalarım yanımda olurdu fakat şu an o kadar sinirli ve mutsuzum ki kimseyi görmek dahi istemiyorum. Park kapısının önüne geldiğimde parkın demir kapısını ittirerek açmaya çalıştım. Parkın kapısı paslanmış olduğu için bir türlü açamadım. Birkaç dakika daha uğraşsamda yapamadığım için pes ettim. Ağlamaklı bir şekilde 'bütün kötü şeyler beni buluyor. Of of of ' diyerek parkın kapının önünde oturdum ve başımı dizlerimin üstüne koyup ağlamaya başladım. Dizlerimin üstünde ağlıyordum ,birden bire birisi bana ' sen iyi misin? ' diye sordu. Bende bu biraz kalın erkek sesinin kime ait olduğunu anlamak için başımı dizlerimden kaldırdım. Kafamı dizlerimden kaldırdığım anda gözlerime inanamadım aman Allah'ım bu benim babam gibi ünlü iş adamı Arif AKSOY 'un oğlu Toprak AKSOY. Benim babamla onun babası birbirine düşmanlar ve haliylede biz de birbirimizi pek sevmiyoruz, tabii Toprağın geçen sene bana ettiği çıkma teklifini saymazsak. Babalarımız ilişkimizi kabul etmediği için ayrılmıştık...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATTAKİ ŞANSIM
Teen FictionHayat bu kadar kötü olmak zorunda mı? Bütün zorluklar insanın suratına tazikli su gibi sertçe çarpmak zorunda mı? BÜTÜN HERŞEY KİTABIN SONUNDA BAŞLIYOR..
