Baba,
Bunu her zaman bilmeni isterimki seni çok seviyorum. Sen bana inanmasan da ben seni yine seveceğim... Bazen düşünüyorum da bütün çocuklar babasını örnek alır fakat ben asla babamı örnek almayacağım. Küçüklüğümden beri benim karşımda örnek bir davranış göstermeyen birisine ben nasıl "baba" diyebilirim ki? İflas ettiğini duydum. Aslında üzülmem gerekiyor fakat üzülemiyorum. Neden mi üzülemiyorum? Sen benim kalbimi paramparça edip üstüne ayağınla bastığın için. Belkide sen benim göz yaşlarımı kuruttuğun için de olabilir. Bana bunca zaman inanmadın fakat bir gün bana hak vereceğini biliyorum. Elif denen o kadının ( üvey annem) sinsi bir Tazmanya canavarı olduğunu sana kaç kere anlatsamda beni hiç dinlemedin. Ama şunu bilki bir gün benim haklı olduğumu anlayacaksın. Sana belki beni özlersin diye annemin fotoğrafını bırakıcam. Niçin annenin fotoğrafını bırakıcan? Dediğini duyar gibiyim. Hemen sana cevap vereyim annemi sen öldürdün. Benim canımdan bile değerli olan annemi öldürdün sen. Benimle aynı kanı taşıyan çiçek kokulu annemi öldürdün sen!!!Bazen diyorum ki keşke annemin yerine sen ölseymişsin... Şu an beni hiç bir yerde bulamayacağın bir yere gidiyorum beni artık görmeyeceksin. Artık benim senin gibi bir babam yok ve asla olmayacak. Umarım mutlusundur. Senin soy adını taşıyor olmaktan utanıyorum...
Sana pislik karına ve doğmamış olan çocuğuna mutluluklar dilerim...
- Artık kızın olmayan Defne.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATTAKİ ŞANSIM
Teen FictionHayat bu kadar kötü olmak zorunda mı? Bütün zorluklar insanın suratına tazikli su gibi sertçe çarpmak zorunda mı? BÜTÜN HERŞEY KİTABIN SONUNDA BAŞLIYOR..
