Babam ile üvey annemi gördüğüm andan itibaren olduğum yerde kalakaldım. Sanki birşey arıyorlardı. Onlara olduğum yerde şaşırmış bir şekilde bakarken bakarken babamla göz göze geldik ve;
-Defne kızım!
-O... Onların... Burda ne iş var Ayaz?
-Lütfen beni affet bunu yapmak zorundaydım.
-Ne!Ayaz! Sen ne diyorsun?!
-Beni affet bütün hepsi senin iyiliğin içindi...
-Benim iyiliğim için öyle mi? Ama sen şu an bana sadece kötülük yaptın! Seni asla affetmeyeceğim!!!
Ayaz 'a son sözümü söyledikten sonra oradan koşarak uzaklaştım. Bütün herkesten uzaklaştığımın farkına vardığımda
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATTAKİ ŞANSIM
Teen FictionHayat bu kadar kötü olmak zorunda mı? Bütün zorluklar insanın suratına tazikli su gibi sertçe çarpmak zorunda mı? BÜTÜN HERŞEY KİTABIN SONUNDA BAŞLIYOR..
