Gözlerimi açtığımda hastanedeydim yorgundum ve kollarım acıyordu. Kollarıma ve ellerimin üstüne baktığımda bir sürü serum vardı. Yattığım yerden odamı incelerken kapım tıklandı ve içeriye doktorla Toprak girdi. Ben;
- Bana ne oldu burada ne işim var?...
- Defne Hanım gayet iyisiniz sadece bayıldınız ve sizi Toprak Bey buraya getirdi.
-Defne iyi misin ,birşey ister misin...?
-Senden hiç bir şey istemiyorum Toprak başıma gelenlerin tek sorumlusu sensin!
-Ama... Ama ben... Sadece sana yardım etmeye çalışıyordum...
-Bana yardım etme! Ben senin yardımını falan istemiyorum!!! Karşıma çıktığından beri başıma gelmeyen kalmadı! Artık hayatımdan git! Beni rahat bırak!!!
-Peki Defne senin dediğin gibi olsun bir daha senin hayatına girmeyeceğim...
-Toprak Bey biraz dışarıda konuşabilir miyiz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATTAKİ ŞANSIM
JugendliteraturHayat bu kadar kötü olmak zorunda mı? Bütün zorluklar insanın suratına tazikli su gibi sertçe çarpmak zorunda mı? BÜTÜN HERŞEY KİTABIN SONUNDA BAŞLIYOR..
