HAYATTAKİ ŞANSIM

37.BÖLÜM

Defne gözlerini yavaş yavaş aralarken Toprağın Ayaz'a yumruk atmak üzere olduğunu görür. Gözleri biraz daha açılınca onları ayırmak için ayağa kalmak ister fakat göğsü dikişli olduğu için bunu yapamaz ve canı acıdığından bağırır. Toprak hemen Defne'nin yanına gider ve iyi olup olmadığını sorar. Defne ,gülümseyerek Toprağa sarılır. Ayaz da morali bozulur fakat belli etmemeye çalışarak :

- Nasıl oldun aşkım?

Defne Toprağın kollarından ayrılarak şaşkınca Ayaz'a bakarak?

- Aşkım?

- Evet aşkım.

- Hayır, yani aşkım nerden çıktı?

- Biz birbirimize aşkım diyoruz ya ondan.

Defne ,Toprağa bakarak suratındaki üzgün ifadeyi görür. Ayaz'a:

- Bizi yalnız bırakır mısın?

- Elbette.

Ayaz odadan çıkar çıkmaz Defne Toprağa bakar ve konuşmasını bekler. Bir kaç dakika sonra Toprak konuşmaya başlar ve:

- Ondan hoşlanıyor musun?

- Hayır.

- Peki neden sana 'AŞKIM' diyor?

- B..Ben bilmiyorum...

- Keşke bana da söyleseydin.

- Toprak, ben onu sevmiyorum. Aksine ondan nefret ediyorum.

- Ondan nefret ettiğin için mi onu öptün?

- Toprak, ben onu öpmedim o beni zorla öptü. Lütfen beni anlamaya çalış.

- Ben bile sana dokunmaya kıyamazken o herif sana nasıl dokunabiliyor hiç anlamıyorum? Neden bana bunu daha önce söylemedin?

- Sana söylemeye çalıştım fakat yapamadım... Onu sevmiyorum seni seviyorum.

- ... Ben artık gitsem iyi olucak. Size mutluluklar...

- Toprak... Ne olur gitme... Lütfen...

Toprak, Defne'ye hiç aldırış etmeden odadan dışarıya çıkar ve odanın önünde duran koltuklardan birisine oturur. Defne ağlamaya başlar...