Veda notumu yazdıktan ve çalışma masamın üzerine bıraktıktan sonra hızlıca bavulumu ve sırt çantamı alıp balkona çıktım. Balkona çıktığım anda geri dönmeye karar verdim. Çünkü merdiven eski yerinde yoktu. Toprak almış olmalıydı.Merdiven benim planımın bir parçasıydı. Merdiven olmazsa babamlara gözükmeden aşağıya inemezdim ki? Tam vazgeçip, arkamı dönüp yatağıma yatacakken bütün cesaretimi toplayıp çok hızlı koşarak balkondan aşağıya atladım. Aşağıya atladıktan sonra evimizin o kadar da yüksek olmadığını anladım. Düştüğüm yerden ayağa kalkarak yere düşmüş olan bavulumu kaldırdım. Hızlı adımlarla evimizin çıkışına doğru yürümeye başladım. Sırada güvenliğimiz olan Ahmet Abiye gözükmeden çıkmaya çalışacaktım ki Ahmet Abinin uyuduğunun farkına vardım. Parmak uçlarımda yürüyerek gizlice evimizin demir kapısından çıktım. Kapıyı sessizce kapattım ve en yakın bankamatiğe gittim. Bankadaki bütün paramı çekmem gerekiyordu çünkü babam tekrardan kaçtığımı anlarsa kredi kartlarımı iptal ettirecekti. Bankamatiğin önüne geldiğimde kredi kartımı cihaza yerleştirerek şifremi girdim. Bütün paramı çektikten sonra paralarımı ve kredi kartımı cüzdanıma yerleştirerek sırt çantama koydum. Şimdi ne yapıcam ben? Nerede kalıcam? Planımı hiç bu yönden düşünmemiştim ben...
Yarım saat kadar düşündükten sonra bağırışma seslerini duydum. Sesler uzaktan geldiği için anlayamamıştım. Sesler biraz daha net duyulmaya başlayınca bağıran kişinin babam olduğunu anladım. Babam;
- Defne! Kızım! Nerdesin! Eve geri dön kızım lütfen!
Diye bağırıyordu. Ben de babam beni görmesin diye bankamatiğin az ilerisindeki bahçeli bir evin bahçesine girerek saklandım. Babamın gitmesini beklerken cüzdanımdaki Amerika'da kullandığım sim kartını çıkartarak telefonuma yerleştirdim. Eski sim kartımı da kırıp yere attım. Babam gittikten sonra bizim evimizden bile lüks olan evin bahçesinden tam gidecektim ki bir el benim omzumdan tutarak beni durdurdu. Arkamı döndüm ve omuzumdaki elin kime ait olduğunu anlamaya çalıştım. Evimize çok yakın bir ev olmasına rağmen ve benim bu semtteki bütün herkesi tanımama rağmen bu adamı bir türlü tanıyamadım. Adama daha yakından baktığımda okyanus mavisi gözlerini gördüm. Benim yaşlarımda olduğu belli oluyordu. Bana;- Defne sen misin ?
-Evet benim de siz kimsiniz ve beni nerden tanıyorsunuz?
-Burada oturduğunu biliyorum,hep seni buralarda görüyorum hem seni tanımayan mı var? Bu arada ben Ayaz Batur.
-Evet haklısınız Ayaz Bey. Üzgünüm size de rahatsızlık verdim, kusura bakmayın.
-Önemli değil ve bana Ayaz diyebilirsin ,ama senin burada ne işin var?
-Çok üzgünüm Ayaz B... Yani Ayaz bahçenize izinsiz girdim. Size bir sır verebilir miyim? Ama lütfen kimseye söylemeyin.
-Tabi söyleyebilirsin, kimseye söylemem merak etme.
-Ben tekrardan evden gidiyorum ama lütfen babam buraya sormaya gelirse söylemeyin lütfen.
-Peki ama yalan söylemek konusunda pek iyi değilim ona göre.
-Çok teşekkür ederim,bu iyiliğinizi hiç unutmayacağım. O zaman tekrardan görüşmek üzere...
-Önemli değil Defne. Al bunu bu benim kartım ne zaman istersen beni arayabilirsin.
-Tekrardan teşekkürler Ayaz...
Ayaz'dan ayrıldıktan sonra telefonumu çıkartıp yeni evimin sahibini aradım. Evin sahibi hemen oraya gidip anahtarımı alabileceğimi söyledi ve ben de yoldan geçen bir taksiyi durdurup beni bu adrese götürmesini istedim.1-2 saatin ardından sitenin girişine geldim,taksiye borcumu verdim ve güvenlikten kapıları açmasını rica ettim. Güvenlik kapıları açtıktan sonra ev sahibini tekrardan aradım;
-Alo Ali Beyle mi görüşüyorum?
-Evet benim buyrun?
-Ali Bey ben Defne, evimin anahtarını almak için gelmiştim.
-Defne Hanım benim çok önemli bir işim çıktı kusura bakmayın gelemeyeceğim.Zaten anahtar güvenlikte o size dairenizi gösterir. A Blok, daire no:20,kat:5 ve asansör numarası ise 5 hem eşyalarınızı internetten sipariş etmiştiniz ben de onları evinize koydum. Ha bir de dış kapı şifrenizi de ayarladım şifreniz:2525.
-Tamam Ali Bey sorun değil bu arada eşyalarımı evime koyduğunuz için teşekkürler.
-O zaman güle güle kullanın Defne Hanım.
-Teşekkürler...
Ali Bey'le konuşmamız bittikten sonra güvenlikten evimin anahtarını alıp A Bloğun kapısına geldim. Şifremi girdikten hemen sonra asansöre binerek 5 numaraya bastım 5.kata geldiğimde asansör kapısının açılmasını bekledim. Asansör kapısı açıldığında no: 20'yi aradım. Zaten her katta 4 daire olduğu için evimi hemen buldum. Yeni evimin kapısını anahtarımla açtım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATTAKİ ŞANSIM
Teen FictionHayat bu kadar kötü olmak zorunda mı? Bütün zorluklar insanın suratına tazikli su gibi sertçe çarpmak zorunda mı? BÜTÜN HERŞEY KİTABIN SONUNDA BAŞLIYOR..