Unmei

Η γέννα

ΑΖΟΥΡΦΑ
Το έτος ηταν 632 στην εικοστή τέταρτη μέρα του ενατου μήνα,τελευταίου της χρονιάς· μια μητέρα ηταν έτοιμη να γεννήσει τα δίδυμά της. Μετα από πολύ πόνο, ιδρώτα και προσευχές βγήκε το πρωτο παιδί, ένα κοριτσάκι με καταγάλανα μάτια που όταν τα είδε η μητέρα ανακουφίστηκε και ξέχασε καθε πονο που ένιωθε. Το δεύτερο παιδί ηταν αγόρι που ο γιατρός κρατώντας το στην αγκαλιά του θαύμασε ποσο ήσυχο και γαλήνιο ηταν. Οταν το πλησίασε στην μητέρα του για να αντικρίσει τον γιο της, το μωρό, άρχισε να κλαίει παίρνοντας τις πρώτες του αναπνοές. Ο τρόμος τότε ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της μητέρας, με φόβο κοίταξε τον νεογέννητο γιο της που βρεχόταν από τα δάκρυα της, το μωρό είχε σταματήσει να κλαίει και την κοίταζε σχεδόν απορημένο με τα ολόχρυσα του μάτια. Ναι, το παιδί είχε χρυσά μάτια αυτο σήμαινε οτι η μητέρα του και η μεγάλη του αδερφή, που της έδεναν τον ομφάλιο λωρο στο βάθος του δωματίου, δεν θα τον ξανά έβλεπαν ποτέ γιατί δεν ανήκε στο Αζούρφα, το νησί τον Ασημένιων αλλα στο Ζιναρίγια το νησί των Χρυσών. Ο γιατρός τότε έβγαλε την μάσκα του και κοίταξε το μωρό με τα χρυσά του μάτια αμέσως μετα την μητέρα και σχεδόν ανέκφραστος με νεκρά λόγια της είπε :
-Κυρία Εσπερέρ όπως θα παρατηρήσατε και η ίδια το παιδί σαν ανήκει στο Ζιναρίγια οποτε θα σας παρακαλούσα να μου παραδώσετε τον νεαρό για να αρχίσει η διαδικασία μεταφοράς.
Η μητέρα ξέροντας τι θα συνέβαινε άμα δεν έκανε ότι την διέταξε ο ζιναριγιανός γιατρός παρέδωσε τον γιο της, που είχε γεμίσει δάκρυα και έκλαιγε μαζί με την μητέρα του, και είπε :
-Ασούνα, θέα της ζωής σε παρακαλώ φτιάξε αυτο το σημάδι ετσι ώστε τα παιδιά μου κάποια στιγμή να ξανασυναντηθούν.
Ηταν ένα ξόρκι-προσευχή που μόνο οι Αζούρφα μπορουσαν να κάνουν·τότε εμφανίστηκαν στα μπράτσα των δυο μωρών δυο σημάδια

Ο γιατρός αγνόησε την απελπισμένη μητέρα και πήρε στα χέρια του το μωρό, όταν ηταν έτοιμος να βγει από το πλημμυρισμένο με κλάματα δωμάτιο και πέρασε δίπλα από το νεογέννητο κοριτσάκι τα σύμβολα στα μπράτσα τους έλαμψαν με ένα απαλό γαλάζιο φως.