Unmei

Η Συγνώμη

-Άνε!!!
Ο Ίθαν έτρεξε προς την έδρα του Μπράιντεν.
Πεσμένη πάνω στο τραπέζι ηταν η Άνε...
-Που νομίζεις οτι πας Ίθαν; Αν δεν θες να πεθάνει και η αδερφη σου καλύτερα να κλείσεις την πόρτα πίσω μας.
-Αιντεν τι κανεις;...
Πίεσε το όπλο στο κεφάλι της.
-Δεν σου είπε κανεις να μιλήσεις... Άιντεν την πόρτα, τωρα!
Πάτησε ενα κουμπί στη συσκευή του και εκλεισε την πόρτα. Μεσα στο γραφείο έμειναν ο Ίθαν, ο Άιντεν, η Ερμιονη και η... Άνε.
Κοίταξε πολυ σοβαρός τον Άιντεν.
-Γιατί το κανεις αυτο;
-Δεν το πιστεύω... Ποσο χαζή ειμαι;
Μουτουγάρ rigidum!
Ο Άιντεν άλλαξε μορφή ηταν ο Μπράιντεν!
-Σου είπα να μην μιλας!
Την χτύπησε στο κεφάλι με το όπλο.
-Αλλα δεν έχει σημασία... Ολα τελείωσαν για εσάς. Όλο αυτο το παιχνιδάκι ηταν άσκοπο. Στο τέλος παλι εγω ειμαι νικητής!
Αρχισε να γελάει.
Ο Ίθαν καθόταν ήρεμος μπροστά του. Μια λάθος κινηση και θα έχανε καθε ευκαιρία να σώσει την Άνε. Κατι θα μπορούσε να κάνει η Ερμιονη.
-Μπράιντεν εκανα οτι μου ζήτησες ασε την Ερμιονη.
-Νομίζεις οτι μπορείς να με διατάζεις; Εχεις καταλάβει τι γίνεται; Ασε με να σου πω... Δεν πρόκειται μα φύγει κανεις σας ζωντανός!
Άνοιξαν δυο κρυφές πόρτες και 10 φρουροί μπήκαν στο δωμάτιο.
-Ακινητοποιήστε τον!
Οι φρουροί έπιασαν τον Ιθαν απο τα χέρια και τον γονάτισαν.
-Υποκλίσου...
-Τι;
-Υποκλίσου!
Ο Ίθαν ακούμπησε τις παλάμες και το κεφάλι του στο έδαφος.
-Που ειναι ο Άιντεν!
-Αρχίζεις να με εκνευρίζεις!
Έπιασε την Ερμιονη απο τον λαιμό και κοπάνησε το κεφαλή της στον τοίχο. Τα πόδια της σταμάτησαν να ακουμπούν το πάτωμα, την έπνιγε.
-Μπράιντεν σταματα θα κάνω οτι μου πεις!
Την άφησε να ανασάνει πιέζοντας το πιστόλι στο κούτελο της.
-Ναι έχεις δίκιο δεν έχει πλάκα ετσι.
Εβαλε την παλάμη του στο πρόσωπο  της Ερμιονης και αρχησε να την πιέζει. Τα ματια της έκλεισαν. Αρχισε να ουρλιάζει και να κλαίει.
-Σταματα!!!, στριγκλιζε.
Την άφησε να πέσει κατω κάνοντας σπασμούς στο πάτωμα.
-Παντα μου άρεσαν οι παραδοσιακοί χώροι των Αζουρφιανών!
Συνέχιζε να έχει σπασμούς σαν να της έκαναν ηλεκτροσόκ.
-Χορεψε μικρή, μου χόρεψε!!!
Αρχισε να γελάει υστερικά.
-Τι της κανεις; Σταματα! Σε παρακαλώ...
Αίμα αρχισε να βγαίνει απο τα αυτιά, την μύτη και τα ματια της, που λέρωνε τα κατάλευκα μαλλιά της.
-Ούπς ίσως να το παράκανα λιγάκι. Μου ειναι άχρηστη νεκρή.
Την έπιασε απο τα μαλλιά και την συκωσε πάνω.
-Ιθαν μην ανησυχείς ειμαι μια...
Αρχισε να βήχει αίμα.
-Τι όμορφη που ειναι η αδελφική αγάπη...
Σήκωσε την Ερμιονη στο ύψος του και την κοίταξε βαθιά στα ματωμένα ματια της.
-Σκότωσέ τον.
Τα ματια του έλαμψαν και της Ερμιονης έγιναν κατάμαυρα.
Άφησε τα μαλλιά της. Κοιταξε τον Ίθαν με τα σκούρα ματια της.
-Remedius...
Το αίμα που ειχε χάσει επέστρεψε στο σώμα της.
-Ασούνα Sanetur...
Οι πληγές της έκλεισαν και καθε σπασμένο κόκαλο ξανά ενώθηκε. Δεν ενοιωθε πόνο...
-Harnesus...
Βράχια σχηματίστηκαν γύρο της. Έκανε μαγικά άβουλα, άψυχα κουνιόταν σαν μαριονέτα.
-Φρουροι, αφηστε τον ελεύθερο! Αμα κανεις κάποια περίεργη κινηση θα της κάνω τον εγκέφαλο άχρηστο. Η μόνη σου λύση ειναι να την σκοτώσεις... Αλλιώς θα το κάνω εγω. Επώδυνα!
Όπως εκανα και με την μικρή σου σκλάβα.
Αρχισε να γελάει πάλι.
-Τι εννοεις;... Τι έκανες στην Άνε;!
-Α... Τίποτα απλα της έδωσα ενα δηλητήριο που την κρατάει ζωντανή για μια μέρα βασανίζοντας την και στο τέλος την σκοτώνει. Τωρα ομως χάρις το όπλο σου νοιώθει διπλάσιο πόνο! Αλλα μην ανησυχείς ειναι ζωντανή και θα συνεχίσει να ειναι μέχρι το τέλος της ημέρας. Ομως...δεν θα σταματησει να πονάει!
Το γέλιο του έκανε ακόμα και τους φρουρούς να ανατριχιάσουν.
-Οποτε δεν υπάρχει ελπιδα να την σώσω...
Τα ματια του Ίθαν δάκρυσαν και άρχισαν να λάμπουν.
-Εσυ...Εσυ την σκότωσες!!!
Ο Μπράιντεν σταμάτησε να γελάει.
-Ερμιονη ξεκινά!
Τα βράχια επιτέθηκαν στον Ίθαν.
Άπλωσε το χέρι του και τα σταμάτησε λίγα εκατοστά μπροστά του. Τα έλεγχε. Το σώμα του σταμάτησε να ακουμπάει το έδαφος, πέταγε!
Τελεκινηση...
Ο Μπράιντεν μπορούσε να ελέγξει ανθρώπους ομως ο Ίθαν μπορούσε να ελέγξει τα παντα!
Έστειλε τα βράχια προς την Ερμιονη σαν χέρια που ηταν έτοιμα να την πιάσουν.
-Infernus!
Κατέστρεψε τα δυο βράχια με την φωτιά της αλλα το ενα την έπιασε.
-Ventura Tenus.
Ξέφυγε σαν αέρας απο την πέτρινη παλάμη.
Πήδηξε πάνω απο τον βράχο.
-Glaciem gladio.
Παγωμένοι σταλακτίτες εκτοξευτοκαν απο το χέρι της. Ο Ίθαν τους ελεγξε και αυτούς. Και τους έστειλε κατα πάνω της.
-Harnesus.
Προστατεύθηκε με τα βράχια.
Ο Ίθαν προσπάθησε να την ελέγξει αλλα δεν μπορούσε, δεν τον άφηνε ο Μπράιντεν. Έλεγξε τα όπλα τον φρουρών και έριξε στην Ερμιονη. Αλλα απέφευγε ολα τα λέιζερ σαν μα ηταν φτιαγμένη απο αέρα. Μεταμόρφωσε τους φρουρούς σε λιοντάρια.
-Μουτουγάρ rigidum!
Αλλα τίποτα δεν έγινε. Η οφθαλμαπάτη δεν εξαφανίστηκε, ηταν σαν... Αληθινή!
Τα λιοντάρια της επιτέθηκαν.
-Infernus.
-Harnesus.
-Glaciem gladio.
-Narutus.
Έστειλε όλες τις επιθέσεις στα θηρία, ολα τα στοιχεία μαζί σε μια επίθεση, δεν έμεινε κανένα λιοντάρι ζωντανό...
-Απίστευτο! Ειστε απίστευτοι! Συνεχίστε!
-Μπράιντεν είσαι άρρωστος...
Η Ερμιονη έστειλε τρεις ενωμένους βράχους καταπάνω του, λιγο πριν τους ελέγξει ο Ίθαν άνοιξαν και ένας σταλακτίτης πέρασε απο μεσα. Ευτυχώς πρόλαβε να κουνήσει λιγο το κεφάλι του, κατάφερε να του κάνει μονο μια γρατζουνιά στο μάγουλο.
-Ερμιονη συγνώμη αλλα... Πρέπει να σώσω την Άνε.
Τα ματια έλαμψαν τοσο δυνατά που κανεις δεν μπορούσε να δει τίποτα μεσα στο δωμάτιο.
Το μονο που ακούστηκε ηταν η κραυγή της Ερμιονης.
Ένας σταλακτίτης ειχε διαπεράσει την κοιλια της.
Τα ματια της ξαναέγιναν όπως πριν.
Αρχισε να φτύνει παρά πολυ αίμα. Έπεσε κατω νεκρή...
-Εχω μείνει άφωνος... Δεν περίμενα οτι θα την σκότωνες.
Ολα στο δωμάτιο σκοτείνιασαν. Ο Ίθαν εξαφανίστηκε μεσα στο σκοτάδι.
"Την σκοτωσες Μπράιντεν... Σκοτωσες την γυναίκα μου...
Ξέρω τους φόβους σου Μπράιντεν... Τους εχω δει!"