Unmei

Το Όραμα

ΖΙΝΑΡΙΓΙΑ
Ο Μπράιντεν Στάντ καθόταν στην πολυθρόνα γραφείου του και κοίταζε εξω από το παράθυρο. Χτύπησε το ακουστικό στο αυτί του, ηταν η γραμματέας του.
-Κύριε, ο #21 θέλει να σας μιλήσει.

-Πες του να περάσει.
Η πόρτα του γραφείου άνοιξε.
Μπήκε μέσα ένας λεπτός άντρας με άσπρη στολή. Υποκλίθηκε στον κ. Στάντ και είπε.
-κ. Μπράιντεν γύρισε το ενα από τα ορκ που στείλαμε.

-Μόνο το ένα;

-Ναι κύριε. Έχει μαζί του το βιβλίο.
Ο Μπράιντεν γύρισε την πολυθρόνα του και κοίταξε με μίσος τον #21.
-Και γιατί δεν ειναι στο γραφείο μου;

-Αμέσως κύριε!
Είπε γεμάτος τρόμο και έτρεξε προς την πόρτα.
- 21! Δεν θυμάμαι να σου έδωσα άδεια να φύγεις!
Ο 21 πάγωσε από τον φόβο του. Σταμάτησε αμέσως και ξαναυποκλίθηκε στον κ. Σταντ.
-Μάλιστα κύριε! Συγνώμη κύριε!
Ο Μπράιντεν αναστέναξε.
-Φέρε μου το βιβλίο και σκότωσε το ορκ. Είσαι ελεύθερος.

-Μάλιστα κύριε! Αμέσως!
Έφυγε τρέχοντας.
Ο Μπράιντεν πάτησε το ακουστικό στο αυτί του.
-Αφού μου φέρει το βιβλίο κανόνισε να μην τον ξαναδώ.

-Μάλιστα κύριε.

Ο Μπράιντεν Στάντ ειχε επιτέλους το βιβλίο στα χέρια του. Είδε τον τίτλο, "ΤΑΓΚΟΥΛΑ". Έβγαλε τα γυαλιά του και ακούμπησε τα χρυσα γράμματα. Τα μάτια του έλαμψαν, τα έκλεισε και προσπάθησε να συγκεντρωθεί. Χαμογέλασε πονηρά,